Τετάρτη 28 Ἰουλίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Ἑτοίμη ἡ καρδία μου, ὁ Θεός, ἑτοίμη ἡ καρδία μου, ᾄσομαι καὶ ψαλῶ ἐν τῇ δόξῃ μου"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Εἶναι ἔτοιμος, ὦ Θεέ μου, καί ἀκλονήτως ἐστηριγμένη ἐπί σοῦ ἡ καρδία μου. Εἶναι ἀκλόνητος καί ἐδραία ἡ καρδία μου. Θά ἀναπέμψω ὠδήν εὐχαριστίας καί θά ψάλω μέ τήν ψυχή μου, ἥτις εἶναι ἡ δόξα καί τό πολυτιμότεον συστατικόν τῆς ὑπάρξεώς μου" (Ἀπό τήν "ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας", τ. 10ος, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ")
ΣΧΟΛΙΟ (β)
"Τί σημαίνουν ὅμως ὅλα αὐτά γιά μᾶς; Πρωτίστως ὅτι χρειάζεται ἀπαραιτήτως ἑτοιμασία τῆς καρδιᾶς, γιά νά προσευχηθοῦμε ὅπως πρέπει. Ἄν, προκειμένου νά συνομιλήσουμε μέ κάποιο ἐπίσημο πρόσωπο, ἑτοιμαζώμαστε ψυχολογικά, ὥστε νά εἴμαστε εὐδιάθετοι καί ἤρεμοι καί νηφάλιοι, πολύ περισσότερο ὅταν πρόκειται νά συνομιλήσουμε μέ τόν «βασιλέα τῶν βασιλευόντων καί κύριον τῶν κυριευόντων» (Α’ Τιμ. στ’ 15). Ἡ ἑτοιμασία αὐτή καί ἡ ἠρεμία πρίν ἀπό τήν προσευχή βοηθεῖ τά μέγιστα στό νά χαροῦμε καί νά ἀπολαύσουμε τήν συνομιλία μέ τόν Κύριο.
Τό παράδειγμα τοῦ Δαβίδ ὅμως λέει ἐπίσης ὅτι ἄν ἕνας τόσο πολυάσχολος ἄνθρωπος, πού εἶχε ἐπάνω του ὅλες τίς εὐθύνες τοῦ κράτους του, εὕρισκε τόν τρόπο καί ἑτοιμαζόταν ψυχικά καί ἀποσποῦσε τήν καρδιά του ἀπό τά γήϊνα, ἠμποροῦμε νά τό κάνουμε κι ἐμεῖς. Καμμιά δηλαδή πρόφασι δέν ἠμπορεῖ νά σταθῆ. Καί καμμιά δικαιολογία δέν μᾶς ἀμνηστεύει νά μένουμε διαρκῶς προσηλωμένοι στίς βιοτικές μας ὑποθέσεις. Δέν εἴμαστε μόνο σῶμα. Καί δέν στέκει ἑπομένως νά σκεφτώμαστε διαρκῶς τί θά φᾶμε, τί θά πιοῦμε καί τί θά ντυθοῦμε.Ὑπάρχουν καί ἄλλα ἀνώτερα καί πνευματικώτερα ἐνδιαφέροντα, πού πρέπει νά μᾶς ἀπασχολήσουν καί πού χαρακτηρίζουν τόν ἄνθρωπο ὡς ἀνώτερον ἀπό τά ἄλογα ζῷα.
Ὡραιότατα συμβουλεύει σχετικά τόν καθένα ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης μέ τά ἑξῆς: «Μή ἀφήσης, ἀγαπητέ, νά ἡδυνθῆ ἡ καρδία σου εἰς τά κάτω καί μάταια• ἀλλά ὕψωσον αὐτήν εἰς τόν Θεόν, τό ἄκρον ἐφετόν, ὅπου εἶναι τά αἰώνια καλά, ὅπου ἡ ἀληθής εὐδαιμονία, ὅπου ἡ διαμένουσα μακαριότης, ὅπου ἡ γλυκύτατη θεωρία τοῦ κάλλους τοῦ προσώπου Κυρίου καί ὅπου ἡ ἀτελεύτητος βασιλεία καί ἀνάπαυσις καί χαρά» (ΝΕΑ ΚΛΙΜΑΞ, Εἰς τόν ζ’ Ἀναβαθμόν τοῦ δ’ ἤχου).
Γιά νά γίνη ὅμως πραγματικότης καί γιά μᾶς αὐτή ἡ ἑτοιμασία τῆς καρδιᾶς, πρέπει νά προηγηθῆ κάθαρσις. Χρειάζεται δηλαδή νά ἀρχίσουμε συστηματικόν ἀγῶνα ἐναντίον τῶν ἐλαττωμάτων μας καί νά καθαρίσουμε μέ τήν ἐξαγνιστική Χάρι τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας τόν μέσα κόσμο μας. Δέν θά ὑπάρχουν τότε τά δεσμά τῶν παθῶν καί οἱ ἀναθυμιάσεις τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου, πού δυσκολεύουν τήν καρδιά νά σκιρτήση γιά τόν Κύριο καί θολώνουν τό βλέμμα τῆς ψυχῆς καί μᾶς κρατοῦν στά χαμηλά. Ἀ ντι¬θέτως θά φτερουγίζη ἐλεύθερη ἡ σκέψι πρός τόν θρόνο τοῦ Κυρίου καί θά ὑψώνεται ἀνάλαφρη ἡ καρδιά μέ τούς ἁγίους πόθους της πρός Ἐκεῖνον.
Μακάρι, ἀδελφέ μου, νά γίνουν ὅλα αὐτά, πού φαίνονται ἴσως θεωρητικά, πρᾶξι καί γιά μᾶς. Μακάρι νά προσπαθήσουμε ὅσο πρέπει, ὥστε νά ἑτοιμάζουμε κι ἐμεῖς σάν τόν Δαβίδ τήν καρδιά μας. Τότε θά ζοῦμε κι ἐμεῖς, ὅπως ἐκεῖνος, τήν γλυκύτητα τῆς ἐπικοινωνίας μέ τόν Κύριο ψάλλοντας μέ τόν ἱερό ὑμνῳδό τῆς Ἐκκλησίας μας: «Ἐν τῷ οὐρανῷ τά ὄμματα ἐκπέμπω μου τῆς καρδίας, πρός σέ Σωτήρ σῶσον μέ σῇ ἐπιλάμψει». (Ἀπό Περιοδικό "Ο ΣΩΤΗΡ" τόμος 1986, σ. 683).
