Τρίτη 13 Ἰουλίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Ράβδον δυνάμεως ἐξαποστελεῖ σοι Κύριος ἐκ Σιών, καὶ κατακυρίευε ἐν μέσῳ τῶν ἐχθρῶν σου"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Σκῆπτρον καί ράβδον βασιλικήν καί στιβαράν, ἀκαταβλήτου δυνάμεως θά σοῦ ἀποστείλῃ ὁ Κύριος ἀπό τήν Σιών, ὅπου ὁ ἱερός ναός τῆς κατοικίας του, καί κατάβαλλε τούς ἐχθρούς σου, ἀναδεικνυόμενος θριαμβευτής καί κύριος ἐν μέσῳ αὐτῶν" (Ἀπό τήν "ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας", τ. 10ος, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ")
ΣΧΟΛΙΟ (α)
"Ψαλμός ἐξ ὁλοκλήρου Μεσσιακός εἶναι ὁ ἑκατοστός ἔνατος. Ἀναφέρεται στό Πρόσωπον καί τήν θεότητα τοῦ Μεσσίου Χριστοῦ. Τόν χρησιμοποίησε μάλιστα καί ὁ Ἴδιος ὁ Θεάνθρωπος σέ μία συζήτησί Του μέ τούς Φαρισαίους καί τούς ἀπεστόμωσε ἀποδεικνύοντας μέ αὐτόν τήν θεότητά Του. Κάθε φράσι καί κάθε λέξι τοῦ Ψαλμοῦ ἔχει βαθειά θεολογική καί Χριστολογική σημασία. Ἀναφέρεται σ’ Ἐκεῖνον πού εἶναι τό Α καί τό Ω τῆς Πίστεώς μας καί τό θεμέλιον καί ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος τῆς Ἐκκλησίας μας.
Οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, φωτισμένοι ἀπό τό Πανάγιον Πνεῦμα, ἐνεβάθυναν πολύ στά μεγάλα νοήματα τοῦ Ψαλμοῦ καί ἀνέσυραν σπουδαιότατα διδάγματα καί μηνύματα γιά τήν ζωή μας. Ἕνα τέτοιο ἀκριβῶς μήνυμα θά τονίσουμε στήν συνέχεια. Προέρχεται ἀπό τά λόγια τοῦ Ψαλμῳδοῦ: «Ράβδον δυνάμεως ἐξαποστελεῖ σοι Κύριος ἐκ Σιών, καί κατακυρίευε ἐν μέσῳ τῶν ἐχθρῶν σου» (Ψαλμ. ρθ’ 2). Θά σοῦ χορηγήση δηλαδή ὁ Κύριος ἀπό τήν Σιών «σκῆπτρον καί ράβδον βασιλικήν» ἀκατανίκητον καί μέ τήν δύναμιν αὐτήν κατακυρίευε καί ἀναδείξου θριαμβευτής ἐν μέσῳ τῶν ἐχθρῶν σου.
Μιλάει ἐδῶ προφητικά ὁ θεόπνευστος Δαβίδ καί λέει πρός τόν Μεσσία ὅτι θά πάρη δύναμι μεγάλη καί θά σύντριψη τούς ἐχθρούς του. Ποιά ὅμως εἶναι ἡ ἀκατάβλητη αὐτή δύναμι, γιά τήν ὁποία γίνεται λόγος ἐδῶ; Ποιό εἶναι αὐτό τό σκῆπτρον, αὐτή ἡ «ράβδος δυνάμεως»;
Σύμφωνα μέ τίς ἑρμηνεῖες τῶν ἱερῶν Πατέρων ἡ ράβδος αὐτή τῆς δυνάμεως εἶναι ὁ λόγος τοῦ Εὐαγγελίου καί ὁ Τίμιος Σταυρός. Περιοριζόμαστε σέ δύο μόνον ἀντιπροσωπευτικές γνῶμες μεγάλων Διδασκάλων καί Ἱεραρχῶν τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀπό τίς πολλές πού ὑπάρχουν.
Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος συγκεκριμένα σημειώνει ὅτι «τόν εὐαγγελικόν φησι λόγον, τόν ἀπεσταλμένον, ὅς καί πάντων τῶν ἐχθρῶν ἐκυρίευσεν» (Ἐξηγ. εἰς ρθ’ Ψαλμ.). Ὁ δέ Ἱερός Χρυσόστομος προσθέτει ὅτι δέν εἶναι σφάλμα νά θεωρήση κανείς ὡς ράβδον δυνάμεως «καί τόν σταυρόν». Καί συνεχίζει: «Μετά ταύτης ἐξῆλθον τῆς ράβδου πανταχοῦ τῆς οἰκουμένης οἱ ἀπόστολοι καί πάντα ἐκεῖνα εἰργάασαντο. Ταύτην ἐπιφερόμενοι πάντα ἤνυον, λαβόντες τήν ἀρχήν ἀπό Ἱερουσαλήμ» (ΕΠΕ 6, 340). Δέχεται δηλαδή τήν γνώμην τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου καί προσθέτει ὅτι οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, πού ἐκήρυτταν τό Εὐαγγέλιον, εἶχαν μαζί τους καί τήν ἀκαταμάχητη δύναμι τοῦ Σταυροῦ, πού ἔλαμψε στόν Γολγοθᾶ. Καί μέ αὐτήν κατενίκησαν τούς Ἑβραίους καί τούς εἰδωλολάτρας." (Ἀπό Περιοδικό "Ο ΣΩΤΗΡ" τόμος 1986, σ. 501) (ἡ συνέχεια αὔριο)
