Τρίτη 6 Ἰουλίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Ἐμνήσθη τοῦ ἐλέους αὐτοῦ τῷ Ἰακὼβ καὶ τῆς ἀληθείας αὐτοῦ τῷ οἴκῳ Ἰσραήλ· εἴδοσαν πάντα τὰ πέρατα τῆς γῆς τὸ σωτήριον τοῦ Θεοῦ ἡμῶν"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Ἐμνήσθη τήν περί ἐλέους αὐτοῦ ὑπόσχεσιν,μ τήν ὀποίαν ἔδωκεν εἰς τόν Ἰακώβ, καί δέν ἐλησμόνησε τήν πιστότητα καί φιλαλήθειαν αὐτοῦ πρός ἐκτέλεσιν τῆς ὑποσχέσεως ταύτης χάριν τοῦ οἴκου Ἰσραήλ. Ὅλα τά πέρατα τῆς γῆς, πάντες ὅσοι κατοικοῦν εἰς αὐτήν ἀπό τήν μίαν ἄκραν ἕως τήν ἄλλην καί μέχρι τῶν ἐσχατιῶν της, εἶδον τήν σωτηρίαν τοῦ Θεοῦ μας" (Ἀπό τήν "ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας", τ. 10ος, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ")
ΣΧΟΛΙΟ (β)
"Ἄν ὑπάρχουν ἄνθρωποι, πού ἔχουν μνήμη ζωηρή καί μεγάλη, γιατί ἆραγε νά ὑστερῆ Ἐκεῖνος, πού μᾶς χάρισε καί τήν μνήμη; Κι ἄν ἐμεῖς οἱ μικροί καί ἀδύναμοι ἄνθρωποι βρήκαμε σήμερα τρόπους μέ τούς ἠλεκτρονικούς ὑπολογιστάς καί μέ τά ἄλλα ἐπιτεύγματα τῆς συγχρόνου Τεχνολογίας καί ἔχουμε μνῆμες τεχνικές καί διατηροῦμε ζωντανά πολλά γεγονότα τοῦ παρελθόντος, γιατί νά μή θυμᾶται Ἐκεῖνος, πού μᾶς ἔδωσε ὅλες μας τίς ἱκανότητες;
Ὁ Ἴδιος μάλιστα ὁ Κύριος ἀναφέρει καί ἕνα σπουδαιότατο ἐπιχείρημα, πού μᾶς βοηθεῖ νά καταλάβουμε καλύτερα ὅτι μᾶς θυμᾶται πάντα. Εἶναι ποτέ δυνατόν, ἐρτωτᾶ μέ τό στόμα τοῦ προφήτου Ἡσαῒου, κάποια μητέρα νά λησμονήση καί νά μή λυπηθῆ τά παιδιά της; Εἶναι δυνατόν νά στειρεύση ποτέ τό μητρικό φίλτρο; Ἀλλά κι ἄν κάποτε, πρᾶγμα σπανιώτατο καί παράδοξο, βρεθῆ μία τέτοια «μητέρα», «ἐγώ οὐκ ἐπιλήσομαί σου, εἶπε Κύριος» (Ἡσ μθ’ 15). Ἐγώ δέν θά σέ ξεχάσω ποτέ. Θά σέ θυμᾶμαι πάντα μέ συμπόνια καί ἀγάπη.
Καί τό ἔδειξε πράγματι ὁ Θεός. Τό ἔδειξε, ὅταν θυμήθηκε τόν κατατρεγμένο πάγκαλο Ἰωσήφ, πού εἶχε ἐγκαταλειφθῆ καί ριχθῆ ἄδικα στήν φυλακή. Τό ἔδειξε, ὅταν θυμήθηκε τόν λαό Του, πού ὑπέφερε ἀπό τήν τυραννία τοῦ Φαραώ στήν Αἴγυπτο καί τόν ἐλευθέρωσε. Τό ἔδειξε καί ὅταν θυμήθηκε καί τόν δικό μας πιστό λαό, τόν ἐγκαταλελειμμένο καί προδομένο ἀπό ὅλους τούς μεγάλους τῆς γῆς, καί τοῦ χάρισε τήν ἐλευθερία.
Ὤ αὐτή ἡ μνήμη τοῦ Θεοῦ, ἀδελφέ μου! Εἶναι τό ἰσχυρότερο στήριγμά μας στήν ζωή. Εἶναι ἡ πιό γλυκεῖα ἐλπίδα μας. Εἶναι τό δυνατώτερο ὅπλο μας στόν πνευματικό πόλεμο, πού διεξάγουμε κάθε μέρα.
Ὅταν ὅλοι φαίνεται νά μᾶς ἔχουν ξεχάσει ὅταν ὅλα δείχνουν πώς μείναμε μόνοι ὅταν δέν βλέπουμε φῶς πουθενά, ἡ σκέψι ὅτι μᾶς θυμᾶται ὁ Θεός, σάν ἄλλο δυνατό τονωτικό φάρμακο, μᾶς ἐνδυναμώνει γιά νά μπορέσουμε νά τά βγάλουμε πέρα στόν δύσκολο ἀγῶνα τῆς ζωῆς καί νά νικήσουμε τούς ὁποιουσδήποτε πόνους.
Ἀλλά κι ὅταν πέφτουμε τυχόν πληγωμένοι ἀπό τά «πεπυρωμένα βέλη τοῦ Πονηροῦ», πού λυσσομανᾶ ἐναντίον μας, ἡ σκέψι ὅτι μᾶς θυμᾶται ὁ Πανάγαθος Θεός, ὅπως θυμόταν πάντα καί ὁ πατέρας τῆς παραβολῆς τό ἄσωτο παιδί του, θά δίνη φτερά στά πόδια μας, ὥστε νά γυρίζουμε καί πάλι κοντά του μετανοημένοι.
Μακάρι, ἀγαπητέ ἀναγνῶστα, νά μή ξεχάσουμε ποτέ ὅτι ὁ Κύριος μᾶς θυμᾶται πάντα καί δέν λησμονεῖ τίποτε ἀπό τήν ζωή μας, καί τό πιό ἀσήμαντο. Ἡ μνήμη αὐτή θά ἀποδειχθῆ γιά μᾶς πηγή τῆς σωτηρίας καί εὐτυχίας μας." (Ἀπό Περιοδικό "Ο ΣΩΤΗΡ" τόμος 1986, σ. 358).
