Δευτέρα 2 Αὐγούστου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Τοῦ στρέψαντος τὴν πέτραν εἰς λίμνας ὑδάτων καὶ τὴν ἀκρότομον εἰς πηγὰς ὑδάτων"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Ἐπεφάνη ὁ Θεός… ὁ ὁποῖος μετέστρεψε καί μετέβαλε τήν σκληράν καί ξηράν πέτραν εἰς λίμνας γεμάτας ἀπό ὕδατα καί τόν συμπαγῆ καί ἀπότομον γρανίτην εἰς πηγάς ὑδάτων" (Ἀπό τήν "ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας", τ. 10ος, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ")
ΣΧΟΛΙΟ (α)
"Ὁ ἑκατοστός δέκατος τρίτος Ψαλμός «εἶναι δραματικός καί πολυπρόσωπος» (Κ. Καλλίνικος). Μέ μία θαυμάσια ἐναλλαγή προσώπων καί μέ ἄφθαστη παρουσίασι ὁ ταλαντοῦχος Ψαλμῳδός ὑπενθυμίζει στήν ἀρχή μερικά ἀπό τά θαύματα τοῦ Θεοῦ στήν ἕως τότε ἱστορία τοῦ Ἰσραήλ. Κά) στήν συνέχεια τονίζοντας τήν μηδαμινότητα τῶν εἰδώλων δίνει θάρρος στούς συμπατριῶτες του, προτρέποντάς τους νά καταφεύγουν στόν Κύριο καί Θεό τους.
Ἀπό τό πρῶτο μέρος, ὅπου προσωποποιεῖται ὑπέροχα ἡ δημιουργία καί μέ ἐρωτήσεις καί ἀπαντήσεις τονίζεται ἡ ἀλήθεια τῆς θείας παντοδυναμίας, διαλέγουμε γιά μήνυμα τήν φράσι: «Τοῦ στρέψαντος τήν πέτραν εἰς λίμνας ὑδάτων καί τήν ἀκρότομον εἰς πηγάς ὑδάτων (Ψαλμ. ριγ’ 8). Ἡ ἔννοια τῆς φράσεως αὐτῆς, κατά τόν ἅγιο Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη, εἶναι ὅτι ὁ Κύριος «τήν κατά φύσιν σκληράν καί ξηράν πέτραν ἐμετάβαλε καί ἔκαμεν αὐτήν νά εἶναι ὡσάν λίμνη γεμάτη ἀπό νερά καί τήν πέτραν ἐκείνην τήν τόσον σκληράν, ὥστε ἀπό τό ἄκρον αὐτῆς μόλις ἐδύνετο νά κοπῆ ὀλίγον τι μέ λοστόν καί σίδηρον, ταύτην πηγήν ὑδάτων ἀνέδειξε» (Ἑρμ. εἰς ριγ’ Ψαλμ.).
Ἡ εἰκόνα αὐτή ὑπενθυμίζει τό θαῦμα, πού ἔκανε ὁ Θεός, ὅταν ἐβγῆκαν οἱ Ἰσραηλῖται ἀπό τήν σκλαβιά τῆς Αἰγύπτου καί βάδιζαν στήν ἔρημο καί δίψασαν καί γόγγυζαν, ἐπειδή δέν εἶχαν νερό νά πιοῦν. Στήν δύσκολη ἐκείνη ὥρα τους, μέσα στήν καυτερή ἔρημο, πῆρε ἐντολή ὁ μεγάλος ἡγέτης τους, ὁ Μωυσῆς, ἀπό τόν Κύριο καί χτύπησε μέ τό ραβδί του ἕνα βράχο στό Χωρήβ καί ἀνεπήδησαν ἀμέσως γάργαρα νερά, γιά νά ξεδιψάση ὁ λαός (Ἐξ. ιζ’ 17).Καί ἐνῷ ὁ βράχος ἐκεῖνος ἦταν σκληρός γρανίτης καί δέν ὑπῆρχε βλάστησι καί ἴχνος νεροῦ πουθενά, μέ τό πρόσταγμα τοῦ Κυρίου ἄνοιξε ἀμέσως ἐκεῖ ἕνα κρυστάλλινο κεφαλόβρυσο. Πηγή πού σκόρπισε τήν δροσιά τῆς σ’ ἀνθρώπους καί σέ κτήνη καί στή φύσι.
Τό θαῦμα αὐτό, πού τό φέρνει μπροστά μας μέ τόν ὡραῖο του τρόπο ὁ Ψαλμῳδός, λέει καί σέ μᾶς σήμερα ὅτι δέν ὑπάρχει τίποτε ἀδύνατο γιά τόν Θεό. Ἄς μᾶς λένε οἱ αἰσθήσεις μας ὅτι δέν μπορεῖ νά γίνη τίποτε στήν ἄλφα ἡ στήν βῆτα περίπτωσι. Ἄς μᾶς πληροφορῆ τό λογικό μας ὅτι εἴμαστε κλεισμένοι ἀπό παντοῦ καί ὅτι δέν ὑπάρχει καμμιά διέξοδος μπροστά μας. Ἄς δείχνουν καί τά ἴδια τά πράγματα ὅτι δέν ὑπάρχει ἐλπίς ἀλλαγῆς καί διορθώσεως τῶν συνθηκῶν τῆς ζωῆς μας. Ἐφ’ ὅσον ὑπάρχει Θεός καί πιστεύουμε σ’ Ἐκεῖνον καί ἐμπιστευόμαστε ἀπόλυτα στήν δύναμι, στήν σοφία καί στήν ἀγάπη Του, εἶναι δυνατά καί κατορθωτά τά πάντα" ( Ἀπό τό περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ» τόμος 1986 σ. 742) (ἡ συνέχεια αὔριο)
