Τρίτη 3 Αὐγούστου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Τοῦ στρέψαντος τὴν πέτραν εἰς λίμνας ὑδάτων καὶ τὴν ἀκρότομον εἰς πηγὰς ὑδάτων"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Ἐπεφάνη ὁ Θεός… ὁ ὁποῖος μετέστρεψε καί μετέβαλε τήν σκληράν καί ξηράν πέτραν εἰς λίμνας γεμάτας ἀπό ὕδατα καί τόν συμπαγῆ καί ἀπότομον γρανίτην εἰς πηγάς ὑδάτων" (Ἀπό τήν "ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας", τ. 10ος, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ")
ΣΧΟΛΙΟ (β)
"Αὐτό ἄλλως τε σημαίνει πίστις. Νά φαίνεται κάτι ἀφύσικο καί παράξενο καί παράλογο. Ἴσως καί ἔξω ἀπό τά καθημερινά δεδομένα καί τίς ἀνθρώπινες δυνατότητες, καί ὅμως νά εἶσαι βέβαιος ὅτι μπορεῖ νά γίνη πραγματικότης μέ τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ.
Αὐτό ἐννοοῦσε κι ὁ νεοέλληνας ποιητής, ὅταν ἔγραφε γιά τήν πίστι: «Πίστι ἔχεις, ὅταν προσμένεις ἥλιο τά μεσάνυχτα κι ἀστροφεγγιά τό μεσημέρι».
Αὐτή δέ ἀκριβῶς εἶναι καί ἡ ἐμπειρία ὅλων τῶν πιστῶν μέσα στούς αἰῶνες. Καί ἔτσι ἐδικαίωσε τήν ὑπαρξί της μέσα στήν καρδιά τους ἡ μεγάλη αὐτή δύναμις, πού λέγεται πίστις.
Ὁποιαδήποτε σελίδα τῆς ἱστορίας μας, ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς, κι ἄν ξεφυλλίσουμε, αὐτό τό μήνυμα θά νοιώσουμε νά μεταδίδεται ἀπό τήν ζωή καί ἀτόμων καί συνόλων. Εἴτε πρόκειται γιά θέματα ὑλικά, πού σχετίζονται μέ τήν ὑγεία, τήν οἰκογένεια, τήν ἐργασία, εἴτε πρόκειται γιά ζητήματα καθαρῶς πνευματικά, πού ἀναφέρονται στήν ψυχική ζωή καί τήν πνευματική καλλιέργεια καί πρόοδο, ἰσχύει πάντα ἡ ἴδια ἀλήθεια. Ὅτι δηλαδή εἶναι «μεγάλα τά τῆς πίστεως κατορθώματα», ὅπως λέει κι ἕνας ὕμνος τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ὅσοι πιστεύουν σέ Θεό προσωπικό, πού ζῆ καί βλέπει καί ἀκούει καί παρακολουθεῖ τά πάντα, ζοῦν καθημερινά σέ ἀτμόσφαιρα θαύματος. Καί μποροῦμε νά ποῦμε πώς δέν ἀποροῦν καί δέν ἐκπλήσσονται, ὅταν δοῦν κάτι θαυμαστό στήν ζωή τους, γιατί τό περιμένουν. Εἶναι σίγουροι ὅτι δέν μπορεῖ νά μή γίνη θαῦμα, ἐφ’ ὅσον εἶναι παρών κοντά τους ὁ Θεός. Τό παράδοξο γι’ αὐτούς θά ἦταν νά μή γίνη κάτι τό ἔκτακτο καί θαυμαστό.
Γιατί οἱ πιστοί εἶδαν καί τυφλούς νά βλέπουν καί χωλούς νά περπατοῦν καί στεῖρες νά γεννοῦν καί σκληρά μάτια λῃστῶν καί διωκτῶν καί ἀκολάστων νά ἀστράφτουν μέσα στό ἀσημοδάκρυ τῆς μετανοίας καί χέρια ἀδίκων νά γίνωνται ὄργανα βοηθείας τῶν πτωχῶν.
Εἶναι τά θαύματα τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ ὅλα αὐτά, ἀγαπητέ ἀναγνῶστα. Τά θαύματα πού, ὅπως παλαιά ἔτσι καί σήμερα, μπορεῖ νά τά ἐπιτελῆ ὁ Κύριος χωρίς καμμιά ἀπολύτως δέσμευσι καί δυσκολία. Τά θαύματα πού πρέπει νά γεμίσουν καί τήν δική μου καί τήν δική σου καρδιά μέ θάρρος κι αἰσιοδοξία γιά τήν ζωή σ’ ὁποιαδήποτε φάσι της. Εἶναι τά θαύματα, πού μᾶς κάμνουν ἱκανούς νά βλέπουμε πέρα ἀπό τά σύννεφα τῶν δυσκολιῶν καί νά ξανοιγώμαστε πιό ψηλά ἀπό τά στενά ὅρια αὐτῆς τῆς ζωῆς. Τά θαύματα τοῦ παντοδυνάμου Θεοῦ μας, πού μᾶς χαρίζουν ἐλπίδα καί βεβαιότητα πώς κι ἀπ’ αὐτήν ἀκόμη τήν ψυχρή καί σκληρή ταφόπετρα θ’ ἀναπηδήση κάποτε ρεῦμα ζωῆς, πού θά κυλᾶ αἰώνια." ( Ἀπό τό περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ» τόμος 1986 σ. 742)
