ΚΕΙΜΕΝΟ
"Φυλάσσων τὰ νήπια ὁ Κύριος· ἐταπεινώθην, καὶ ἔσωσέ με"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
" Φυλάσσει ὁ Κύριος τούς ταπεινούς καί ἀκάκους καί ἀπονηρεύτους, οἱ ὁποῖοι μόνοι των δέν δύνανται νά προστατεύσουν ἑαυτούς, σάν τά νήπια. Ἐταπεινώθην καί ἐγώ καί ἔγινα ὡς νήπιον καί μέ ἔσωσε" (Ἀπό τήν "ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας", τ. 10ος, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ")
ΣΧΟΛΙΟ (α)
"Μέ τούς ἐννέα στίχους τοῦ ἑκατοστοῦ δεκάτου τετάρτου Ψαλμοῦ ἐκφράζονται τά πλούσια συναισθήματα, πού πλημμυρίζουν τήν καρδιά τοῦ Ψαλμῳδοῦ. Στό πρῶτο μέρος του γίνεται λόγος γιά τήν ἀγάπη πρός τόν Κύριο, καί στό δεύτερο γιά τήν εὐγνωμοσύνη πρός Ἐκεῖνον. Καί στά δύο δηλαδή τμήματα μιλάει ἡ καρδιά. Ἡ καρδιά πού αἰσθάνεται καί ζῆ σέ κάθε της κίνησι τήν παρουσία τοῦ Κυρίου, ὁ Ὁποῖος χαρίζει παντοῦ τίς εὐλογίες καί εὐεργεσίες Του.
Τήν προσοχή μας ἑλκύει πιό πολύ γιά κάποια μεγαλύτερη ἐμβάθυνσι ὁ ἕκτος στίχος: «φυλάσσων τά νήπια ὁ Κύριος· ἐταπεινώθην, καί ἔσωσέ με». Καί ἡ ἑρμηνεία τοῦ ἀειμνήστου Π.Τρεμπέλα: «Φυλάσσει ὁ Κύριος τους ταπεινούς καί ἀκάκους καί ἀπονηρεύτους, οἱ ὁποῖοι μόνοι των δέν δύνανται νά προστατεύουν ἑαυτούς, σάν τά νήπια. Ἐταπεινώθην καί ἐγώ καί ἔγινα ὡς νήπιον καί μέ ἔσωσε».
Ἑρμηνεύοντας τόν στίχο αὐτό ὁ Μέγας Βασίλειος σημειώνει ὅτι ἄν δέν ἐφύλασσε τά νήπια ὁ Θεός, «οὐκ ἄν συνέστη ἡ ἀνθρωπινή φύσις». Δέν θά ὑπῆρχε δηλαδή ἀνθρωπότης. Στρέφει κατόπιν ὁ ἱερός Πατήρ τόν λόγο στά πνευματικά νήπια καί γράφει ὅτι τά λόγια αὐτά τοῦ Ψαλμῳδοῦ ἔχουν καί τό ἑξῆς νόημα:« Ἐπειδή ἐστράφην καί ἐγενόμην ὡς τό νήπιον, καί ἐδεξάμην τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ὡς παιδίον, καί διά τῆς ἀκακίας ἐμαυτόν εἰς τήν τῶν παιδίων ταπείνωσιν κατήγαγον, «ὁ φυλάσσων τά νήπια Κύριος», ἐπειδή ἐταπεινώθην, ἔσωσέ με» (ΕΠΕ 5, 410).
Ἀπό πόσους καί πόσους κινδύνους προστατεύει πράγματι τά νήπια ὁ Κύριος, προσθέτει καί ὁ ἱερός Χρυσόστομος. Ἐάν δέν εἶχαν «τοῦ Θεοῦ τήν πρόνοιαν… συνεχῶς… πάντα ἄν ἀπολώλει». Θά εἶχαν καταστραφῆ. Θά εἶχαν χαθῆ καί θά εἶχαν πεθάνει. Διότι δέν «ἀρκεῖ οὔτε τροφός, οὔτε μήτηρ, οὔτε ἕτερος οὐδείς» νά τά παρακολουθῆ καί νά τά προστατεύη ἀνά πᾶσαν στιγμήν (ΕΠΕ 6, 526). Μιά τέτοια ἄγρυπνη καί διαρκής προστασία σκεπάζει καί ὅσους ἔγιναν ἀπονήρευτοι καί ἀθῷοι καί ἄκακοι σάν τά νήπια.
Ἀξίζει ἐδῶ νά σημειώσουμε καί μιά ἄλλη γνώμη τοῦ ἁγίου Νικόδημου τοῦ Ἁγιορείτου, πού εἶναι σχετική μέ τό θέμα μας. Νήπια, λέει, ἠμπορεῖς νά θεωρήσης καί «τούς νεοπαγεῖς καί ἀρχαρίους εἰς τήν ἀρετήν, τούς ὁποίους φυλάττει ἡ θεία Πρόνοια διά τήν ἀπειρίαν ὅπου ἔχουν» (Ἑρμ. εἰς ρδ’ Ψάλμ.). "Ὅσοι δηλαδή γνώρισαν πρόσφατα τόν Χριστό καί ξεκινοῦν μετά τήν μετάνοιά τους στήν πορεία τῆς πνευματικῆς ζωῆς καί δέν «ἔδεσε», θά λέγαμε, ὁ ψυχικός τους ὀργανισμός ἀκόμη, ὥστε ν’ ἄντεχη στίς σφοδρές καί ὕπουλες ἐπιθέσεις τοϋ Πονηροῦ, προστατεύονται Ἰδιαιτέρως ἀπό τόν Θεό καί προφυλάσσονται, δπῶς ἀκριβῶς συμβαίνει καί μέ τά νήπια, ποῦ κάνουν τά πρῶτα τους βήματα. "Ὅπως οἱ καλοί γονεῖς δέν ἀφήνουν μόνα καί ἀπροστάτευτα τά νήπια τους στό ξεπέταγμά τους στήν ζωή, ἔτσι κι ὁ στοργικός οὐράνιος Πατέρας ὁλων μας. Στηρίζει ἐπάνω μας τά μάτια Του καί μᾶς ὑποβαστάζει.
Ἤ ὡραία αὐτή εἰκόνα, ποῦ παρουσιάζει τόν Κύριο νά προστατεύη τά νήπια καί ὅσους μοιάζουν ψυχικά μέ τά νήπια, πρέπει νά γεμίζη τήν καρδιά μας μέ θάρρος καί βεβαιότητα γ/ἅ τήν ζωή. Ἐάν εἴμαστε παιδιά στήν ψυχή, εἴμαστε ἀσφαλισμένοι κάτω ἀπό τήν σκέπη τοϋ Πατέρα μας. "Ἔχουμε φύλακα καί προστάτη μᾶς πανίσχυρο, ποῦ ἀγρυπνεῖ συνεχῶς καί μᾶς προστατεύει καί μᾶς γλυτώνει ἀπό ὁρατούς καί ἀόρατους ἐχθρούς καί ἀπό κινδύνους φανερούς καί ἀφανεῖς" ( Ἀπό τό περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ» τόμος 1987 σ. 27) (ἡ συνέχεια αὔριο)
