Πέμπτη 5 Αὐγούστου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Φυλάσσων τὰ νήπια ὁ Κύριος· ἐταπεινώθην, καὶ ἔσωσέ με"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
" Φυλάσσει ὁ Κύριος τούς ταπεινούς καί ἀκάκους καί ἀπονηρεύτους, οἱ ὁποῖοι μόνοι των δέν δύνανται νά προστατεύσουν ἑαυτούς, σάν τά νήπια. Ἐταπεινώθην καί ἐγώ καί ἔγινα ὡς νήπιον καί μέ ἔσωσε" (Ἀπό τήν "ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας", τ. 10ος, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ")
ΣΧΟΛΙΟ (β)
"Δέν ἀφήνει ποτέ ὁ Κύριος τους ἀθῴους κά’ἰ ἀπονήρευτους καί ταπεινούς σάν τά νήπια ἀνθρώπους ἐκτεθειμένους στήν μανία καί στ/ς ἐχθρικές διαθέσεις τῶν πονηρῶν δά/μόνων καί ἀνθρώπων. Τούς προφυλάσσει καί τούς διασῴζει μέ χίλιους δύο θαυμαστούς τρόπους ἀπό τίς παγίδες, τίς πλεκτᾶνες κά’ἰ τίς μηχανορραφίες τους. Τούς γλυτώνει δέχωρις καλά – καλά νά τό καταλαβαίνουν, δπῶς δέν καταλαβαίνουν καί τά νήπια ἀπό τί κινδύνους τά διασῴζει ἡ Πρόνοια τοϋ Θεοῦ. Ἤ καθημερινή ζωή μέ τά ἄπειρα περιστατικά τῆς βγάζει πάντοτε ἀληθινό τόν λόγο τοϋ θεοπνεύστου βιβλίου τοϋ Ἴωβ: «ρϋσεται ἄθῳον» (κβ’ 30). Θά λυτρώνη δηλαδή ὁ Κύριος πάντοτε τόν ἄκακο καί ἄπονηρευτο καί ἀθῷο ἄνθρωπο, ποῦ σάν τό ἀθῷο νήπιο παραδίδεται στήν ἀγκαλιά τοϋ Πατέρα τοῦ ἡρεμο κά’ἰ ἀμέριμνο.
Τό βέβαιο λοιπόν καί τό δεδομένο, ἀγαπητέ ἀναγνῶστα, σύμφωνα μέ τά λόγια τοϋ Θεοῦ καί τήν πεῖρα τῆς ζωῆς, εἶναι ὅτι ὁ Θεός, ποῦ μᾶς προστατεύει ἀπό τήν νηπιακή μας ἡλικία, σῴζει πάντα τόν ἄκακο ἄνθρωπο. Τό ζητούμενο δμῶς εἶναι νά γίνη κι ὁ καθένας μας σάν τά νήπια ἀπό ἀπόψεως πνευματικῆς. Ἐκεῖνο δηλαδή ποῦ ζητεῖται ἀπό μας, εἶναι ν’ ἀποκτήσουμε τήν ἁπλότητα κά’ἰ ταπείνωσι κά’ἰ ψυχική καθαρότητα τοϋ νηπίου. Νά ἔμπιστε ὑῶ μαστέ καί νά ἄφηνωμαστε κι ἐμεῖς στά χέρια τοϋ οὐρανίου Πατέρα μας κά’ἰ νά νοιώθουμε εὐτυχισμένοι μέσα στούς κόλπους Του. Νά μή νομίζουμε ὅτι θά γλυτώσουμε κά’ἰ θά σωθοῦμε ἀπό ὁποιαδήποτε δυσκολία κά’ἰ θά ἐπιπλεύσουμε στήν ζωή χάρις στίς δικές μας ἱκανότητες καί στήν «καπατσοσύνη» μας, ἄλλα χάρις στήν στοργική Πρόνοια κά’ἰ συμπαρά-στάσι κά’ἰ βοήθεια τοϋ Θεοῦ μας.
Ἤ ἀλήθεια αὐτή ἰσχύει κά’ἰ γ/ἅ τήν παροῦσα κά’ἰ γιά τήν μέλλουσα ζωή. Γιατί σύμφωνα μέ τά λόγια τοϋ Κυρίου ἐκεῖνοι θά εἶναι οἱ ἀληθινά ἐπιτυχημένοι κά’ἰ θά σωθοῦν τελικά ἀπό κάθε ταλαιπωρία καί θά χαίρωνται αἰώνια στήν Βασιλεία Του, δσοί θά ἔχουν γίνει κατά τήν ψυχή «ὡς τά παιδία» (Μάτθ. ἰη’ 3). "Ὅσοι θά ἔχουν πετάξει ἀπό μέσα τούς τήν πονηρία τῆς ἁμαρτίας καί τόν πολύ κλάδο ἐγωισμό καί θά εἶναι «ἀθῷοι χερσί καί καθαροί τῇ καρδίᾳ» (Ψαλμ. κγ’ 4). Ὅσοι θά ἀγωνίζωνται νά «εὐαρεστοῦν ἐνώπιον Κυρίου», ὅπως λέει ὁ τελευταῖος στίχος τοῦ Ψαλμοῦ, καί νά εἶναι κατά τό δυνατόν «ἄμεμπτοι καί ἀκέραιοι, τέκνα Θεοῦ ἀμώμητα ἐν μέσῳ γενεᾶς σκολιᾶς καί διεστραμμένης» (Φιλιπ. β’ 15).
Ἄς δώση ὁ Θεός, ἀδελφέ μου, νά βροῦν καί σέ μᾶς τήν ἐφαρμογή τους τά αἰώνια αὐτά λόγια καί νά δοῦμε πάνω στά πράγματα τό πῶς ξέρει καί ἠμπορεῖ νά προστατεύη ὁ Κύριος «τά νήπια»." ( Ἀπό τό περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ» τόμος 1987 σ. 27)
