Τρίτη 3 Αὐγούστου 2010
«Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας Λόγοι καί Ὁμιλίες τόμος Β΄»
Περὶ τῶν δούλων καὶ τῶν υἱῶν τοῦ Θεοῦ (α)
«Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον ὥστε τὸν υἱόν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν» (Ἰω. 3, 16). Ὁ Θεὸς ἔδωσε τὸν Υἱό του γιὰ τὴν σωτηρία μας. Γιὰ νὰ μᾶς ἀπαλλάξει ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ νὰ καθαρίσει τὴν ρυπαρότητά μας. Καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἔκανε αὐτὸ τὸ μεγάλο ἔργο· ἔσωσε ὅλους μας, μᾶς δίδαξε τὴν ὁδὸ τῆς ἀληθινῆς ζωῆς καὶ μᾶς ἔδωσε τὶς θεῖες του ἐντολές.
Νὰ δοξάζουμε στὴν καρδιά μας τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Νὰ ἔχουμε πάντα στὸ νοῦ καὶ τὴν καρδιά μας τὸν λόγο τοῦ ἀποστόλου Ἰωάννου πού μᾶς φανερώνει τὸ ἄπειρο ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ἂν τὸ κάνουμε σημαίνει ὅτι γνωρίζουμε τὴν ἀλήθεια. Ἀλλά δὲν εἶναι ἀρκετὸ μόνο νὰ τὴν γνωρίζουμε. Πρέπει νὰ τὴν κάνουμε πράξη, νὰ ἀκολουθοῦμε τὴν ὁδό τοῦ Χριστοῦ. Καὶ αὐτὸ σημαίνει νὰ τηροῦμε τὶς ἐντολές του.
Ὅταν μπαίνουμε στὸ στάδιο τῆς πνευματικῆς τελειώσεως γινόμαστε ὅλοι δοῦλοι τοῦ Χριστοῦ. Πολλοὶ ἄνθΡωποι ἀπεχθάνονται τὴν λέξη δοῦλος, δὲν θέλουν νὰ εἶναι δοῦλοι καὶ νὰ ἔχουν πάνω τους κυρίους, θέλουν νὰ ἔχουν ἀπόλυτη ἐλευθερία. Αὐτὸ ὅμως δὲν σημαίνει ὅτι καὶ ἐμεῖς δὲν θέλουμε νὰ εἴμαστε δοῦλοι, δοῦλοι τοῦ Χριστοῦ. Ἐμᾶς μᾶς ἀρέσει ὅταν μᾶς λένε δούλους, διότι γνωρίζουμε ὅτι ὁ δοῦλος βλέπει τὸ πρόσωπο τοῦ κυρίου του, ἔχει κοινωνία μαζί του, τοῦ μιλάει καὶ ἐκτελεῖ τὰ προστάγματά του. Μακάριος ὁ δοῦλος ἂν βλέπει τὸ πρόσωπο τοῦ κυρίου του νὰ εἶναι πάντα φωτεινὸ καὶ γεμάτο χάρη.» (Τά κείμενα τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ πού δημοσιεύονται σέ συνέχειες στήν ἱστοσελίδα μας εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»)
