Τρίτη 17 Αὐγούστου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Μὴ δῴης εἰς σάλον τὸν πόδα σου, μηδὲ νυστάξῃ ὁ φυλάσσων σε"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Εἴθε νά μή σαλευθῇ ὁ πούς σου, ὦ ψυχή μου. Εἴθε νά μή εἰσέλθῃς εἰς πειρασμόν καί νά μή ἀφήσῃς τήν θέλησίν σου νά ὀλισθήσῃ καί παρεκκλίνῃ εἰς τό κακόν, ὥστε νά μή νυστάξῃ καί ὁ φυλάσσων σε" (Ἀπό τήν "ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας", τ. 10ος, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ")
ΣΧΟΛΙΟ (β)
"’Ὁ,τι ὅμως ἰσχύει γιά τήν ὑγεία καί διαφύλαξι καί προστασία τοῦ σώματος, ἰσχύει, καί πολύ περισσότερο, καί γιά τήν διάσωσι καί ἀσφάλεια καί ὑγεία τῆς ψυχῆς. Ἄν δηλαδή ἀνοίγουμε σχέσεις καί συνάπτουμε φιλίες μέ ὁποιονδήποτε ἄνθρωπο, χωρίς καμμία προσοχή καί προφύλαξι, ἄν διαβάζουμε καί βλέπουμε ὁτιδήποτε, ἄν πηγαίνουμε σέ τόπους ἁμαρτωλούς, ὅπου συχνάζουν οἱ ἀσεβεῖς, ἄν παρακολουθοῦμε συναθροίσεις καί ὁμιλίες αἱρετικῶν καί πλανεμένων ἀνθρώπων, ἄν βάζουμε στό σπίτι μας τόν πρῶτο τυχόντα, εἶναι παράλογο νά περιμένουμε βοήθεια ἀπό τόν Κύριο. Ἐκεῖνος, πού εἶναι πάντα ἄγρυπνος, θά ἀποδεικνύεται στίς περιπτώσεις αὐτές ἀδιάφορος καί κατά κάποιον τρόπον θά νυστάζη καί θά κοιμᾶται καί δέν θά σπεύδη πρός βοήθειάν μας.
Γι’ αὐτό καί ὁ ἱερός Χρυσόστομος τονίζει ὅτι εἶναι ἀνάγκη νά κάνουμε ἐμεῖς ὅ,τι ἠμποροῦμε καί νά προσφέρουμε «τά παρ’ ἑαυτῶν», ὅ,τι ἐξαρτᾶται ἀπό μᾶς, ἔστω κι ἄν εἶναι αὐτό «μικρόν καί εὐτελές», καί τότε θά ἔχουμε «τόν Θεόν χεῖρα ὀρέγοντα (= νά ἁπλώνη τό χέρι Του γιά νά μᾶς βοηθήση)». «Οὐκ ἐγκαταλείψει, ἐάν μή σύ δώῃς εἰς σάλον τόν πόδα σου», προσθέτει ὁ ἱερός Πατήρ (ΕΠΕ 6, 643-645). Ὅταν κάνουμε τό καθῆκον μας καί προσέχουμε καί δέν μένουμε ἀργοί καί ἀδρανεῖς, εἶναι βέβαιο ὅτι θά σταθῆ ὁ Κύριος στά δεξιά μας «καί σκεπάσει, καί φρουρήσει, καί πάσης ἀξιώσει προνοίας» (Μ. Ἀθανάσιος, Ἑξηγ. εἰς ρκ’ Ψαλμ.).
Καί αὐτοί ἄλλως τε οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες, πού δέν εἶχαν γνωρίσει ἀκόμη τό φῶς τῆς Ἀληθείας, εἶχαν καταλάβει ὅτι δέν ἔπρεπε νά περιμένη κάποιος βοήθεια ἀπό τους θεούς, ἄν δέν ἔκαμνε καί ὁ ἴδιος αὐτό πού ἔπρεπε. Γι’ αὐτό καί ἔλεγαν: «Σύν Ἀθηνᾷ καί χεῖρα κίνει». Αὐτό ἐξάλλου ἐννοεῖ καί ὁ πιστός λαός μας μέ τήν γνωστή παροιμία του: «Ἅγιε Νικόλαε βοήθα με, κούνα καί σύ τά χέρια σου».
Τό σπουδαῖο λοιπόν μήνυμα, πού μεταδίδεται, ἀγαπητέ μου ἀναγνῶστα, ἀπό τά λόγια αὐτά τοῦ Ψαλμῳδοῦ, εἶναι ὅτι, ἄν θέλουμε νά ἔχουμε τόν Κύριο βοηθό καί συμπαραστάτη μας πάντοτε, χρειάζεται νά προσέχουμε καί νά κάμνουμε αὐτό πού ἐξαρτᾶται ἀπό μᾶς. Μήνυμα, πού πρέπει νά τό βάλουμε καλά μέσα στήν καρδιά μας, γιά νά ἀποκομίσουμε καί τήν ὠφέλεια πού προσφέρει.
Ὅταν σκεφτώμαστε τά θεόπνευστα αὐτά λόγια, ὅσο πρέπει, θά ἐκτιμοῦμε σωστά καί τίς τυχόν πτώσεις μας στόν πνευματικό ἀγῶνα. Θά καταλαβαίνουμε ὅτι ἔρχονται σάν συνέπεια τῆς ἀπροσεξίας καί ἀκρισίας μας. Συγχρόνως ὅμως θά παρακινούμεθα νά ἐκδηλώνουμε καί τήν πρέπουσα προθυμία καί προσοχή μας οὕτως, ὥστε νά ἔχουμε πάντα μαζί μας σέ ὅλη μας τήν ζωή τήν ἄγρυπνη βοήθεια καί τήν ἀκατανίκητη συμμαχία τοῦ Κυρίου μας." ( Ἀπό τό περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ» τόμος 1987 σ. 187)
