Παρασκευή 20 Αὐγούστου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Εὐφράνθην ἐπὶ τοῖς εἰρηκόσι μοι· εἰς οἶκον Κυρίου πορευσόμεθα"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Εὐφράνθην καί ἐσκίρτησεν ἀπό χαράν ἡ καρδία μου, ὅταν ἐπλησιάζομεν εἰς τήν Ἱερουσαλήμ καί μοῦ εἶπαν οἱ ἐν τῇ ξένῃ μετ’ ἐμοῦ παροικοῦντες καί συμμετέχοντες τῆς ἱερᾶς ἀποδημίας: Θά ὑπάγωμεν εἰς τόν οἶκον τοῦ Κυρίου" (Ἀπό τήν "ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας", τ. 10ος, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ")
ΣΧΟΛΙΟ (α)
Ὁ θεόπνευστος Ψαλμῳδός τοῦ τρίτου Ψαλμοῦ τῶν Ἀναβαθμῶν ἐκφράζει ὡραιότατα "τόν πρός τήν Ἱερουσαλήμ, ὡς πρός τό ἰσχυρόν θρησκευτικόν τε καί ἐθνικόν κέντρον, ζωηρόν πόθον ἑαυτοῦ τε καί τῶν μακράν ἐκείνης εὐρισκομένων" (Π. Μπρατσιώτης).
Ἀρχίζει μέ τό ξεχείλισμα τῆς καρδιᾶς του, πού σκιρτοῦσε χαρούμενα, καθώς πλησίαζε στίς αὐλές τοῦ τόπου τῆς λατρείας τοῦ Θεοῦ. Μόλις μοῦ εἶπαν, λέει, ὅτι θά πᾶμε στόν Ναό τοῦ Κυρίου, γέμισα ἀπό εὐφρο- σύνη καί γοργοχτύπησε ἡ καρδιά μου. "Εὐφράνθην ἐπί τοῖς εἰρηκόσι μοι· εἰς οἶκον Κυρίου πορευσόμεθα ( Ψαλμ. ρκα΄1)
Τί λαχτάρα, τί πόθο ἱερό, τί σκιρτήματα ἅγια κρύβουν οἱ λέξεις αὐτές! Θά νόμιζε κανείς πώς πήγαινε σέ πανηγύρι καί σέ γιορτή ὁ εὐλογημένος ἐκεῖνος ἄνθρωπος. Λές καί ἔτρεχε νά προλάβη νά πάρη κι αὐτός κάποιο δῶρο ἀπό κάπου, ὅπου ἐμοίραζαν πλούτη καί θησαυρούς.
Καί ἐκφράζει μέ τόν τρόπο του αὐτόν ἄριστα τήν ψυχική διάθεσι, πού πρέπει νά διακρίνη καί νά διακατέχη κάθε πιστό ὡς πρός τόν ἐκκλησιασμό καί τήν συμμετοχή του στήν λατρεία τοῦ Θεοῦ.
Μέ τέτοια δηλαδή διάθεσι καί μέ τέτοια σκιρτήματα καρδιᾶς πρέπει νά ἐκκλησιαζώμαστε κι ἐμεῖς. "Ὅταν ἀκούσης τάς καμπάνα νά σέ προσκαλοῦν εἰς τήν ἐκκλησίαν, γράφει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, "χαῖρε καί εὐφραίνου καί γέμιζε ἀπό πνευματικήν χαράν, καί τρέχε καί πήγαινε εἰς τόν ναόν τοῦ Θεοῦ, καθώς χαίρει καί εὐφραίνεται τό πρόβατον, ὅταν πηγαίνη εἰς τήν μάνδραν του· καθώς χαίρει ὅποιος ἐμβαίνει μέσα εἰς ὡραιότατον περιβόλι καθώς χαίρει ὅποιος πηγαίνει εἰς πανηγύρι, διά νά πραγματευθῆ ἀπό ἐκεῖ πολλά ἀξιόλογα πράγματα καί νά πλουτήση" (Νέα Κλῖμαξ 213)
Καί εἶναι πραγματικά πανηγύρι ὁ ἐκκλησιασμός, ὅπως ἔλεγε καί ὁ ἱερός Χρυσόστομος. "Πανήγυρίς ἐστι πνευματική ἡ τοῦ Θεοῦ ἐκκλησία". Καί πρέπει νά ἐκκλησιαζώμαστε καί νά ἀναχωροῦμε ἀπό τόν Ναό "καθάπερ εἰς πανήγυριν… πολλήν τήν εὐπορίαν ἐντεῦθεν συλλέξαντες" (ΕΠΕ 3, 342). Νά φεύγουμε δηλαδή ἀπό τόν τόπο τῆς λατρείας γεμᾶτοι μέ ἀγαθά καί πλούτη πνευματικά.
Τό εἶπε ἄλλως τε αὐτό καί ὁ μακάριος προφήτης καί βασιλεύς Δαβίδ σ’ ἕνα ἄλλο Ψαλμό του: "Πλησθησόμεθα", εἶπε, θά χορτάσουμε δηλαδή καί θά γεμίσουμε "ἐν τοῖς ἀγαθοῖς τοῦ οἴκου σου", μέ τά ἀγαθά καί τίς εὐλογίες τοῦ Ναοῦ σου (Ψαλμ. ξδ, 5).
Καί πράγματι. Μέσα στόν οἶκο τοῦ Θεοῦ συναντᾶ ἡ ψυχή μας τόν Κύριό του οὐρανοῦ καί τῆς γής καί συνομιλεῖ καί ἑνώνεται μαζί Του. Στόν ἵερο χῶρο τοῦ Ναοῦ, ἐκεῖ ὅπου τελεῖται τό Μέγα Μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί εἶναι ἀοράτως παρών μαζί μας "ό ἄνω τῷ Πατρί συγκαθήμενος", περικυκλούμενος ἀπό τίς μυριάδες τῶν Χερουβίμ καί τίς χιλιάδες τῶν Σεραφίμ, ἀνοίγει καί ξεδιπλώνει τίς πτυχές της ἡ καρδιά καί νοιώθει τρισευτυχισμένη. Γεμίζει μέ τήν μυστική παρουσία τοῦ Κυρίου. Ἐκεῖ τά χείλη ψελλίζουν ἀθόρυβα ἀμέτρητες εὐχαριστίες καί δεήσεις πρός Ἐκεῖνον, ἀπό τόν ὁποῖον πηγάζουν τά πάντα. Ἐκεῖ ὅλο τό εἶναι μας νοιώθει τήν πνευματική δροσιά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἀνανεώνεται ἡ ὕπαρξί μας" ( Ἀπό τό περιοδικό "Ο ΣΩΤΗΡ", τόμος 1987, σ. 252). (Ἡ συνέχεια αὔριο)
