Ψαλμ. 122, 1

Κυριακή 22 Αὐγούστου 2010

ΚΕΙΜΕΝΟ

"Πρός σὲ ἦρα τοὺς ὀφθαλμούς μου τὸν κατοικοῦντα ἐν τῷ οὐρανῷ"

ΕΡΜΗΝΕΙΑ

"Πρός σέ καί ὄχι εἰς ἄλλον ἔχω ὑψωμένους τούς ὀφθαλμούς μου, ὁ ὀποῖος κατοικεῖς εἰς τόν οὐρανόν(Ἀπό τήν "ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας", τ. 10ος, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ")

ΣΧΟΛΙΟ (α)

    "Τέταρτος στήν σειρά τῶν Ἀναβαθμῶν εἶναι ὁ ἑκατοστός εἰκοστός δεύτερος ψαλμός, πού γράφηκε κατά πᾶσαν πιθανότητα λίγο πρίν ἤ λίγο μετά τήν βαβυλώνιο αἰχμαλωσία τῶν Ἰουδαίων. Ἐκφράζει τήν ψυχική διάθεσι τῶν αἰχμαλώτων, πού διδαγμένοι ἀπό τήν συμφορά  τους ἔπαυσαν πλέον νά ἐλπίζουν σέ ἀνθρώπινες βοήθειες καί συμμαχίες καί στηρίχθηκαν μόνο στόν Κύριο. "Πρός σέ ἦρα τούς ὀφθαλμούς μου τόν κατοικοῦντα ἐν τῷ οὐρανῷ", ψάλλει γεμᾶτος πίστι καί ἀφοσίωσι ὁ πονεμένος ψαλμωδός (Ψαλμ. ρκβ, 1). Πρός Σέ καί μόνον, πού κατοικεῖς στούς οὐρανούς‚ σηκώνω τά μάτια μου προσμένοντας σάν δοῦλος ταπεινός τήν βοήθεια τῆς εὐσπλαγχνίας Σου.
     Στά λόγια αὐτά, παρατηρεῖ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, "διαλάμπει τῆς αἰχμαλωσίας τό κέρδος". Αὐτοί ποὐ ἕως τότε περίμεναν βοήθεια ἀπό τούς Ἀσσυρίους καί τούς Αἰγυπτίους, πρᾶγμα γιά τό ὁποῖο τούς ἤλεγχαν οἱ Προφῆται καί μάλιστα ὁ Ἱερεμίας, τώρα, πού ἔζησαν ἑβδομῆντα χρόνια σκλάβοι στήν Βαβυλῶνα, "ἐπί τήν ἄμαχον καταφεύγουσι χεῖρα‚ καί τῆς ἐλπίδος ἐκείνης ἐκκρέμανται καί ὑψηλήν κτῶνται διάνοιαν" (ΕΠΕ 6, 656). Σκέφτονται πλέον διαφορετικά. Δέν βασίζονται στά γήινα στηρίγματα. Ἀπέκτησαν φρόνημα διαφορετικό, ἀνώτερο καί οὐράνιο, καί στρέφονται μέ ἐμπιστοσύνη στήν ἄμαχη καί ἀκατανίκητη βοήθεια τοῦ Θεοῦ.
     Τό εἶχε πεῖ ἄλλως τε καί ὁ πολύπαθος καί πολύπειρος Δαβίδ σ’ ἕνα ἀπό τούς Ψαλμούς του. "Δός ἡμῖν βοήθειαν ἐκ θλίψεως, καί ματαία σωτηρία ἀνθρώπου. Καί ὅπως ἑρμήνευσε ὁ ἀείμνηστος Π. Τρεμπέλας: "Δός μας βοήθειαν διά νά σωθῶμεν ἀπό τήν θλῖψιν, πού μᾶς συνέχει, διότι εἰς μάτην θά προσπαθήση οἱοσδήποτε ἄνθρωπος νά μᾶς σώσην (Ψαλμ. νθ, 13).
    Τό μήνυμα καί δίδαγμα, πού μεταδίδεται σ’ ὅλους μας ἀπό τά λόγια αὐτά, ἀγαπητέ ἀναγνῶστα, εἶναι φανερό. Πρέπει νά μάθουμε νά σηκώνουμε ψηλά τά μάτια μας γιά τά θέματα καί προβλήματα τῆς ζωῆς μας. Ψηλά πρός τόν οὐρανό, ὅπου σάν σέ τόπο καθαρό ἀπό τούς μολυσμούς τῆς γῆς καί ἐπιβλητικό κατοικεῖ ὁ Κύριος του οὐρανοῦ καί τῆς γῆς καί ὅλου τοῦ σύμπαντος.
    Ἕνα παλιό σχολικό τραγοῦδι ἄρχιζε μέ τούς στίχους: "Σήκωσε ψηλά τά μάτια‚ στεῖλε πιό ψηλά τό νοῦ…" καί δίδασκε ἔτσι στά παιδιά τήν ἐξάρτησι ἀπό τόν Θεό.
    Πόση ἀνάγκη πράγματι ἔχουμε καί σήμερα ὅλοι μας, μεγάλοι καί μικροί‚ ἀπό ἕνα τέτοιο δίδαγμα! Καί πόσο ἀπαραίτητο εἶναι νά μᾶς ὑπενθυμίζη κάποιος ὅτι πρέπει νά στρέφεται ἡ ὅλη ὕπαρξί μας πρός Ἐκεῖνον, ἀπό τόν, Ὁποῖον προέρχεται κάθε ἀγαθό της ζωῆς καί αὐτή ἡ ζωή!" ( Ἀπό τό περιοδικό "Ο ΣΩΤΗΡ", τόμος 1987, σ. 285). ( αὔριο ἡ συνέχεια)