Σάββατο 14 Αὐγούστου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Εἰ μή ὅτι Κύριος ἦν ἐν ἡμῖν, εἰπάτω δὴ Ἰσραήλ· εἰ μὴ ὅτι Κύριος ἦν ἐν ἡμῖν ἐν τῷ ἐπαναστῆναι ἀνθρώπους ἐφ᾿ ἡμᾶς, ἄρα ζῶντας ἂν κατέπιον ἡμᾶς ἐν τῷ ὀργισθῆναι τὸν θυμὸν αὐτῶν ἐφ᾿ ἡμᾶς"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Ἐάν δέν ἦτο ὁ Κύριος μαζί μας – ἄς τό ὁμολογήσῃ ὁλόκληρος ὁ Ἰσραήλ – ἐάν δέν ἦτο ὁ Κύριος ἐν μέσῳ ἡμῶν προστάτης καί ὑπερασπιστή μας, ὅταν ἐξηγέρθησαν ἄνθρωποι ἐναντίον μας, βεβαίως θά μᾶς κατέπιναν ζωντανούς· ὅταν ἤναψεν ὁ θυμός των ἐναντίον μας" (Ἀπό τήν "ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας", τ. 10ος, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ")
ΣΧΟΛΙΟ (α)
Ψαλμός ὅλος ἐκφραστικές εἰκόνες καί ζωηρές ἐκφράσεις εἶναι ὁ ἑκατοστός εἰκοστός τρίτος. Μέσα στούς ὀκτώ στίχους του παρουσιάζεται ἡ δραματική πεῖρα τῆς ζωῆς τοῦ ἔθνους τῶν Ἰσραηλιτῶν, πού ἔφτασαν πολλές φορές στό χεῖλος τῆς καταστροφῆς. Μαζί δέ μέ τήν ἐντυπωσιακή αὐτή πεῖρα ἐκφράζεται καί ἡ εὐγνωμοσύνη τους πρός τόν Μεγάλο Εὐεργέτη τους, ὁ Ὁποῖος δέν ἐπέτρεπε νά καταποντισθοῦν ἀπό τούς ἐχθρούς τους.
Σέ μιά ἀπό τίς ἐντυπωσιακές αὐτές εἰκόνες θά ἐπιμείνουμε στήν συνέχεια, γιά νά δώσουμε κάποια ἀφορμή γιά πνευματική οἰκοδομή. Ἐάν δέν ἦταν μαζί μας ὁ Κύριος, λέει, «ἄρα ζῶντας ἄν κατέπιον ἡμᾶς ἐν τῷ ὀργισθῆναι τόν θυμόν αὐτῶν ἐφ’ ἡμᾶς» (Ψαλμ. ρκγ’ 3). Θά μᾶς κατάπιναν δηλαδή ζωντανούς οἱ ἐχθροί μας, πού εἶχαν ὀργισθῆ πολύ ἐναντίον μας. «Παραστατικωτάτη εἰκών ἐκφράζουσα τήν λύσσαν τῶν ἐπιτιθεμένων ἐχθρῶν» (Π. Μπρατσιώτης). Καί ἔχει πράγματι ἡ ἱερά ἱστορία τῶν Ἑβραίων πολλές τέτοιες σελίδες, μέσα στάς ὁποῖες φαίνεται ἡ μανία τῶν ἐχθρῶν τους καί ὁ ἔσχατος κίνδυνος, πού διέτρεξαν ἀπό αὐτούς. Στήν Αἴγυπτο μέ τόν Φαραώ καί στήν Χαναάν μέ τούς Ἀμαληκῖτας καί τούς Φιλισταίους, πρό πάντων δέ μέ τούς Ἀσσυροβαβυλωνίους καί τόν Ναβουχοδονόσορα, ἐδοκίμασαν πάνω στά πράγματα τί σημαίνει λύσσα καί μανία ἐχθρῶν, ἀλλά καί προστασία Θεοῦ.
Ἡ ἱστορία ὅμως τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ ἔθνους ἐπανελήφθη μέ πολλούς καί διαφόρους τρόπους καί στό δικό μας ἔθνος. Κι ἐμεῖς σάν Ἕλληνες στό διάβα τῶν αἰώνων γνωρίσαμε μέρες φοβερές ἐξ αἰτίας ἐχθρῶν τρομερῶν. Βάρβαροι λαοί περικύκλωσαν καί πολιόρκησαν πολλές φορές τήν πρωτεύουσα τῆς βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας μας, τήν Πόλι τῶν ὀνείρων μας, ἀλλά παρά ταῦτα σώθηκε ἐπανειλημμένως διά θαύματος. Πονηροί καί ἀδίστακτοι Σταυροφόροι ἀπό τήν «χριστιανική» Δύσι, Τοῦρκοι αἱμοβόροι ἀπό τήν Ἀνατολή, Σλαῦοι ἅρπαγες ἀπό τόν Βορρᾶ, Σαρακηνοί πειραταί κακοῦργοι ἀπό τόν Νότο καί ἄλλοι ἐχθροί πολλοί καί διάφοροι ἀπό ὅλα τά σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος ρίχτηκαν ἐναντίον μας καί βάλθηκαν νά σβήσουν ἀπό τόν χάρτη τῆς οἰκουμένης τήν μικρή μας πατρίδα." ( Ἀπό τό περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ» τόμος 1987 σ. 173) (ἡ συνέχεια αὔριο)
