Πέμπτη 26 Αὐγούστου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Οἱ σπείροντες ἐν δάκρυσιν ἐν ἀγαλλιάσει θεριοῦσι"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Οἱ πρός νότον τῆς Παλαιστίνης κατοικοῦντες, οἱ ὁποῖοι κατά τόν καιρόν τῆς σπορᾶς βλέποντες τήν τρομεράν ξηρασίαν σπείρουν μέ δάκρυα, μετά τήν γονιμοποίησιν τῶν ἀγρῶν των διά τῆς πλημμύρας, θά θερίσουν σκιρτῶντες ἐξ ἀγαλλιάσεως"(Ἀπό τήν "ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας", τ. 10ος, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ")
ΣΧΟΛΙΟ (α)
"Ὁ ἑκατοστός εἰκοστός πέμπτος Ψαλμός ἐκφράζει τά συναισθήματα τῶν Ἰουδαίων αἰχμαλώτων, πού ἐπέστρεφαν πλέον ἐλεύθεροι στήν Πατρίδα τους ἀπό τήν Βαβυλῶνα. Καί ἐπειδή ἄφηναν πίσω τους καί ἄλλους συμπατριῶτες τους αἰχμαλώτους, ἀπό τό ἕνα μέρος εὐχαριστοῦσαν τόν Κύριο γιά τήν δική τους ἐλευθερία καί ἀπό τό ἄλλο Τόν ἱκέτευαν καί γιά τούς ἄλλους. Στούς τρεῖς δηλαδή πρώτους στίχους τοῦ Ψαλμοῦ ἔχουμε δοξολογία καί ἔκφρασι εὐγνωμοσύνης καί στούς ὑπολοίπους τρεῖς ἱκεσία καί παράκλησι.
Ἀπό τό δεύτερο τμῆμα τοῦ Ψαλμοῦ διαλέγουμε γιά ἕνα μήνυμα τόν πέμπτο στίχο, πού περικλείει ἕνα σπουδαιότατο δίδαγμα γιά κάθε ἄνθρωπο, "οἱ σπείροντες ἐν δάκρυσιν ἐν ἀγαλλιάσει θεριοῦσιν". Ὅσοι σπέρνουν μέ πόνους καί δάκρυα, θά θερίσουν μέ ἀγαλλίασι καί χαρά πολλούς καρπούς.
Τά λόγια αὐτά φέρνουν ἐμπρός μας "τήν δακρύβρεκτον σποράν καί τόν εὐφρόσυνον θερισμόν) (Π. Μπρατσιώτης). Ποιά ὅμως εἶναι αὐτή ἡ σπορά καί ποιός ὁ θερισμός; Ὅπως φαίνεται ἀπό τήν ἑρμηνεία τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου στήν φράσι αὐτή‚ ὁ λόγος ἐδῶ εἶναι γενικός. Ἀφορᾶ δηλαδή κάθε κόπο, πού καταβάλλει ὁ ἄνθρωπος στό παρόν μέ προοπτική στό μέλλον. "Τοῦτο πανταχοῦ καί ἐν τοῖς βιωτικοῖς συμβαῖνον ἴδοι τις ἄν", γράφει. Αὐτό δηλαδή συμβαίνει καί στά βιοτικά πράγματα. Δέν εἶναι δυνατόν νά ὑπάρξη πρόοδος καί κέρδος καί ἀπολαβή, ἄν δέν προηγηθῆ κόπος καί πόνος καί πίεσις. "Ὅ τε γάρ σπείρων, ὅ τε οἰκοδομῶν, ὁ ὀδοιπόρος‚ ὁ δρυοτόμος, ὁ χειροτέχνης, πᾶς ἄνθρωπος, εἰ μέλοι τί καρποῦσθαι χρήσιμον, πόνου δεῖται (χρειάζεται κόπον) καί ταλαιπωρίας" (ΕΠΕ 7, 26).
Ποιός ἀλήθεια ἐπιστήμων, γιά νά σκεφθοῦμε καί μερικά παραδείγματα, ἔφθασε στίς κορυφές τῆς ἐπιστήμης καί κατέκτησε τούς θησαυρούς τῆς σοφίας καί τῆς γνώσεως χωρίς κόπο καί μελέτη ἑξαντλητική; Ποιός ἀξιωματικός, πού στολίζεται τώρα μέ τά ἄστρα του, τά διάσημα καί τά παράσημά του, δέν πέρασε ἀπό ἐντατική καί ἐπίπονη ἐκπαίδευσι καί πιθανόν καί ἀπό μάχες; Ποιός ἔμπορος, πού εὐημερεῖ σήμερα, δέν ξαγρύπνησε χθές καί δέν ταλαιπωρήθηκε μέ πολλούς καί διαφόρους τρόπους;
Ἄν ὅμως ἰσχύη συνήθως ὁ γενικός αὐτός νόμος γιά τά βιοτικά θέματα, πολύ περισσότερον ἰσχύει γιά τά πνευματικά, τά ἀθάνατα καί τά αἰώνια. Εἶναι δηλαδή ἀδύνατον νά προοδεύση ἡ ψυχή μας, νά ἀπαλλαγῆ ἀπό τά πάθη της καί νά στολισθῆ μέ τά εὔοσμα ἄνθη τῶν ἀρετῶν καί νά κερδήση τόν οὐρανό‚ ἄν δέν καλλιεργηθῆ προηγουμένως ἐπίπονα καί ἐπίμονα." ( Ἀπό τό περιοδικό "Ο ΣΩΤΗΡ", τόμος 1987, σ. 333) (αὔριο ἡ συνέχεια)
