Κυριακή 29 Αὐγούστου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Ἐάν μὴ Κύριος οἰκοδομήσῃ οἶκον, εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες· ἐὰν μὴ Κύριος φυλάξῃ πόλιν, εἰς μάτην ἠγρύπνησεν ὁ φυλάσσων"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Ἐάν δέν οἰκοδομήσῃ τόν οἶκον αὐτός ὁ Κύριος, ματαίως ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες αὐτόν. Ἐάν δέν φυλάξῃ τήν πόλιν αὐτός ὁ Κύριος, ματαίως ἠγρύπνησαν οἱ φυλάσσοντες καί φρουροῦντες αὐτήν" (Ἀπό τήν "ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας", τ. 10ος, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ")
ΣΧΟΛΙΟ (β)
"Τό ἴδιο ὅμως, ἀδελφέ μου, ἰσχύει καί γιά τά θέματα τῆς ψυχῆς μας. Ἐάν δηλαδή δέν μᾶς βοηθήση ὁ Θεός, μή νομίσουμε ὅτι θά μπορέσουμε νά κάνουμε σπουδαῖα πράγματα. Ἄν λείπη ἡ βοήθεια τοῦ Κυρίου, ὁ Ὁποῖος διεκήρυξε "χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν) ( Ἰωάν. ιε΄1), δέν στέκεται τίποτε. Εἴμαστε πολύ μικροί καί ἀδύνατοι καί δέν εἴμαστε σέ θέσι νά τά βγάλουμε πέρα μόνοι μας μέ τούς ἀόρατους ἐχθρούς μας, τούς δαίμονας, πού εἶναι δυνατοί καί ὁρμοῦν μέ λύσσα ἐναντίον μας γιά νά μᾶς κατασπαράξουν.
Οἱ ἱκανότητες καί οἱ δυνάμεις μας εἶναι πολύ περιωρισμένες καί μόνο ἄν συμπράξη μαζί μας ὁ Κύριος εἶναι δυνατόν νά νικήσουμε στόν ἀόρατο πόλεμο καί νά χαιρώμαστε τήν ψυχική μας ζωή. Γι’ αὐτό καί ὁ ἔμπειρος ἀγωνιστής τοῦ καλοῦ ἀγῶνος ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος ἔγραφε μέ ταπείνωσι παρά τίς πολλές του ἐπιτυχίες" "Οὐχ ὅτι ἱκανοί ἐσμεν ἀφ’ ἑαυττῶν λογίσασθαί τι ὡς ἐξ ἑαυτῶν, ἀλλ’, ἡ ἱκανότης ἡμῶν ἐκ τοῦ Θεοῦ" ( Β΄ Κορ. γ΄ 5). Ἐκεῖνος δηλαδή μᾶς ἱκάνωσε καί μᾶς ἱκανώνει σέ κάθε ἐπιτυχία καί πρόοδο.
Ὅλα αὐτά βέβαια δέν σημαίνουν ὅτι θά καθήσουμε ἐμεῖς ἀμέριμνοι‚ μέ σταυρωμένα τά χέρια καί θά περιμένουμε τά πάντα ἀπό τόν Θεό. Κάτι τέτοιο θά ἦταν φοβερή παρεξήγησι τῶν λόγων τοῦ Ψαλμωδοῦ. Ἡ ἀλήθεια δέν βρίσκεται στά ἅκρα. Χρειάζεται συνεργασία τῆς δικῆς μας προσπάθειας μέ τήν θεία βοήθεια γιά νά ἔλθη τό ποθητό ἀποτέλεσμα. "Διά τοῦτο παρακαλῶ, ἔλεγε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, "μήτε τό πᾶν ἐπί τόν Θεόν ρίψαντας αὐτούς καθεύδειν, μήτε σπουδάζοντας νομίζειν οἰκείοις πόνοις τό πᾶν κατορθοῦν" (ΕΠΕ 12, 210) . Οὔτε δηλαδή νά κοιμώμαστε ἀναθέτοντας τά πάντα στόν Θεό, οὔτε πάλι, ἄν καταβάλλουμε προσπάθειες πολλές, νά νομίζουμε ὅτι κατωρθώθηκαν ὅλα χάρις στούς κόπους μας.
Μακάρι, ἀγαπητέ ἀναγνῶστα, νά ἀποκτήσουμε κι ἐμεῖς τό ὀρθό αὐτό φρόνημα καί κάμνοντας πάντα τό καθῆκον μας νά ἐμπιστευώμαστε γιά ὅλα ταπεινά στήν βοήθεια τοῦ Κυρίου μας." ( Ἀπό τό περιοδικό "Ο ΣΩΤΗΡ", τόμος 1987, σ. 406)
