Δευτέρα 30 Αὐγούστου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Ἡ γυνή σου ὡς ἄμπελος εὐθηνοῦσα ἐν τοῖς κλίτεσι τῆς οἰκίας σου· οἱ υἱοί σου ὡς νεόφυτα ἐλαιῶν κύκλῳ τῆς τραπέζης σου"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Ἡ γυνή σου θά εἶναι σάν κληματαριά γεμάτη καρπούς εἰς τήν περιοχήν καί τούς θαλάμους τῆς οἰκίας σου στολίζουσα αὐτήν διά τῆς φιλεργίας καί οἰκοκυροσύνης της, ἀλλά καί σκιαζομένη καί σκεπομένη ὐπ’ αὐτῆς. Οἱ υἱοί σου θά παρακάθηνται τριγύρω ἀπό τήν τράπεζάν σου σάν νεοφυτευμένα δένδρα ἀειθαλῶν καί εὐκάρπων ἐλαιῶν" (Ἀπό τήν "ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας", τ. 10ος, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ")
ΣΧΟΛΙΟ (α)
"Ἐνάτη στήν σειρά ᾠδή τῶν Ἀναβαθμῶν εἶναι ὁ ἑκατοστός εἰκοστός ἕβδομος Ψαλμός‚ πού εἶναι ἕνας "ἐκ τῶν ἐλαχίστων ψαλμῶν τῶν ἀσχολουμένων περί τήν εὐδαιμονίαν τοῦ οἰκογενειακοῦ βίου" (Π. Μπρατσιώτης). "Ὁ προκείμενος Ψαλμός", γράφει καί ὁ ἀείμνηστος Π. Τρεμττέλας, "ἀποτελεῖ περιγραφήν τῆς οἰκογενειακῆς εὐτυχίας, τήν ὁποίαν ἀπολαμβάνουν οἱ φοβούμενοι τόν Κύριον".
Εἶναι μακάριοι καί τρισευτυχισμένοι, ἀρχίζει‚ ὅσοι φοβοῦνται τόν Κύριο καί "πορεύονται" καί ζοῦν σύμφωνα μέ τίς ἐντολές Του. Ἐάν εἶσαι θεοφοβούμενος, συνεχίζει, θά ἔχης ὅλα τά ἀγαθά. Θά ἀπολαμβάνης τούς κόπους τῶν χεριῶν σου. "Ή γυνή σου ὡς ἄμπελος εὐθηνοῦσα ἐν τοῖς κλίτεσι τῆς οἰκίας σου· οἱ υἱοί σου ὡς νεόφυτα ἐλαιῶν κύκλῳ τῆς τραπέζης σου" (Ψαλμ. ρκζ΄ 3). Σάν ἄλλη κατάφορτη κληματαριά ἡ γυναῖκα σου μέ τήν νοικοκυροσύνη της, τήν ἀγάπη καί τήν ἐπιμέλειά της, τήν ὑπομονή καί τήν ἀνδρεία της θά γεμίζη μέ τήν δροσερή παρουσία της τό σπίτι σου. Καί σάν νεοφύτευτα λιόδενδρα τά παιδιά σου μέ τό χαμόγελο καί τήν προθυμία τους, μέ τήν ὑπακοή, τόν σεβασμό καί τήν ἀγάπη τους θά στολίζουν τό τραπέζι σου καί θά σέ ξεκουράζουν. Ἔτσι θά εὐλογηθῆ ὁ "ἄνθρωπος ὁ φοβούμενος τόν Κύριον", προσθέτει ὁ Ψαλμῳδός καί εὔχεται πρός κάθε τέτοιον ἄνθρωπο" "Μακάρι νά σέ εὐλογῆ ὁ Κύριος σ’ ὅλη σου τήν ζωή καί νά δῆς "τέκνα τέκνων", ἐγγόνια‚ δισέγγονα καί τρισέγγονα.
Αὐτά‚ σέ γενικές γραμμές, ἀναφέρει ὁ Ψαλμῳδός σάν συστατικά της οἰκογενειακῆς εὐτυχίας. Καί ἐπειδή ἦταν διαποτισμένος ἀπό τό γράμμα καί πνεῦμα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, μιλάει περισσότερο γιά τίς ὑλικές εὐλογίες τοῦ Θεοῦ, πού πλημμυρίζουν συνήθως τόν θεοφοβούμενο ἄνθρωπο.
Ὅλα πάντως, ὅσα λέει γιά τήν οἰκογενειακή εὐτυχία, τά βασίζει στόν φόβο τοῦ Θεοῦ‚ μέ τόν ὁποῖο καί ἀρχίζει τόν Ψαλμό του. Καί διδάσκει μέ τόν τρόπο τό αὐτόν ὁ θεοφώτιστος Ψαλμῳδός ὅτι προϋόθεσι γιά μιά ἐπιτυχημένη ἀληθινά οἰκογενειακή ζωή εἶναι ὁ φόβος τό Θεοῦ.
Ὁ ἄνθρωπος, πού θά ἀποφασίση ὥριμα νά δημιοργήση οἰκογένεια καί νά ζήση τήν ἔγγαμη ζωή, ἄν θεμελιώση τό σπιτικό του στό ἀκλόνητο θεμέλιο τό φόβο τό Θεοῦ, διαθέτει τό μστικό τῆς ἐπιτυχίας.
Διότι αὐτός δέν παρασύρεται ἀπό κοσμικά κριτήρια ὡς πρός τήν ἐκλογή τῆς συζύγου του, ἀλλά προχωρεῖ μέ περίσκεψι καί φόβο Θεοῦ, βέβαιος ὅτι "παρά Κυρίου ἁρμόζεται γυνή ἀνδρί", ὅπως γράφει ὁ ἀλάθητος θεῖος λόγος (Παροιμ. ιθ΄ 4). Ξέρει δηλαδή ὅτι ὁ Κύριος εἶναι πού φέρνει ἔτσι τίς περιστάσεις, ὥστε νά συνδεθοῦν καί νά ἀποτελέσουν μιά στέρεη οἰκογένεια οἱ μέλλοντες σύζυγοι. Καί ὅπως σημειώνει καί ὁ Μέγας Ἀθανάσιος στά σχόλια του σ’ αὐτόν τόν Ψαλμό, "τῷ φοβομένῳ τόν Κύριον δίδοται οὐχ ἡ τυχοῦσα γυνή, ἀλλ’ ἡ καρποῖς ἀγαθοῖς κεκοσμημένη" (ΒΕΠΕΣ 32, 282). Σάν δῶρο δηλαδή στόν θεοφοβούμενο ἄνθρωπο χαρίζεται ἀπό τόν Κύριο ὄχι μία ὁποιαδήποτε γυναῖκα, ἀλλά γυναῖκα στολισμένη μέ ἀρετές καί χαρίσματα ἐξαίρετα.
Ὅταν ξεκινήση ἔτσι τό καράβι τῆς οἰκογενείας καί πρό πάντων ὅταν καί οἱ δύο σύζυγοι ἑξακολοθοῦν σταθερά νά φοβοῦνται τόν Θεό, νά σέβωνται τίς ἐντολές Τό καί νά τίς ἔχουν σάν ἄλλη πυξίδα στό ταξίδι τους, δέν πρόκειται νά ναυαγήσουν ποτέ." ( Ἀπό τό περιοδικό "Ο ΣΩΤΗΡ", τόμος 1987, σ. 426)( αὔριο ἡ συνέχεια)
