Γιὰ τὴν δύναμη τοῦ καλοῦ λόγου καὶ τὴν ἐπιείκεια στοὺς ἁμαρτωλοὺς (α)

Πέμπτη 19  Αὐγούστου  2010

«Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας Λόγοι καί Ὁμιλίες τόμος Β΄»

Γιὰ τὴν δύναμη τοῦ καλοῦ λόγου καὶ τὴν ἐπιείκεια στοὺς ἁμαρτωλοὺς (α)

     «Καὶ παράγων ὁ Ἰησοῦς ἐκεῖθεν εἶδεν ἄνθρωπον καθήμενον ἐπὶ τὸ τελώνιον, Ματθαῖον λεγόμενον, καὶ λέγει αὐτῷ ἀκολούθει μοι. Καὶ ἀναστάς ἠκολούθησεν αὐτῷ» (Μθ. 9, 9).
     Ποιὸς ἦταν αὐτὸς ὁ Ματθαῖος, ὁ ὁποῖος στὴ συνέχεια ἔγινε μεγάλος ἀπόστολος καὶ εὐαγγελιστής; Ἦταν τελώνης καὶ μάζευε φόρους. Ὁ λαὸς μισοῦσε τοὺς τελῶνες καὶ τοὺς θεωροῦσε ἁμαρτωλούς, διότι ἔκαναν πολλὲς ἀδικίες προσπαθώντας νὰ κερδίσουν περισσότερα χρήματα γιὰ τὸν ἑαυτό τους. Καὶ αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο, ποὺ ὅλοι τὸν θεωροῦσαν ἄθλιο καὶ τὸν ἀποστρέφονταν, ὁ Κύριος τὸν καλεῖ καὶ τοῦ λέει·  «Ἀκολούθει μοι».
      Μόνο δυὸ λέξεις, καὶ αὐτὲς ἔκαναν ἐπανάσταση στὴν ψυχὴ τοῦ τελώνη. Σηκώθηκε ἀμέσως, ἔριξε κάτω τὰ χρήματά του καὶ ἀκολούθησε τὸν Χριστό.
     Αὐτὸ τί σημαίνει; Σημαίνει ὅτι τὸ κάλεσμα τοῦ Χριστοῦ μπορεῖ νὰ προκαλέσει στὴν ψυχὴ τοῦ ἄνθρωπου ἐπανάσταση. Στοὺς βίους τῶν ἁγίων ὑπάρχουν πολλὰ παραδείγματα ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἐπέστρεψαν στὸν Χριστὸ μετὰ ἀπό ἕναν λόγο τοῦ Εὐαγγελίου. Ἀπό τὴν πείρα μου γνωρίζω ὅτι ἕνας καλὸς λόγος μπορεῖ νὰ συνταράξει τὴν ψυχὴ τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ὅπως συντάραξε τὴν ψυχὴ τοῦ τελώνη Ματθαίου. Ἄνθρωποι πνιγμένοι στὴν ἁμαρτία κλέφτες, ληστὲς καὶ φονιάδες, ὅταν τοὺς λὲς ἕναν καλὸ λόγο καὶ τοὺς δείχνεις τὴν ἀγάπη σου, τὴν συγκατάβαση καὶ τὸν σεβασμὸ στὸ πρόσωπό τους, συγκινοῦνται πάρα πολύ.
    Καὶ ἐμεῖς οἱ ἁμαρτωλοί, ἀδύναμοι καὶ ἀσήμαντοι ἄνθρωποι μὲ ἕναν λόγο ἀγάπης καὶ σεβασμοῦ μποροῦμε νὰ συγκινοῦμε καὶ νὰ συνταράζουμε τὶς καρδιὲς τῶν ἁμαρτωλῶν, ὅπως ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Νὰ τὸ θυμόμαστε καὶ ποτὲ νὰ μὴν κατακρίνουμε τοὺς ἁμαρτωλούς, νὰ μὴν τοὺς στιγματίζουμε, ἀλλά νὰ τοὺς φερόμαστε μὲ ἀγάπη, δείχνοντας σεβασμὸ στὸ πρόσωπό τους, ἂν καὶ οἱ ἴδιοι δὲν τὸ σέβονται καὶ τὸ ἔχουν καταπατήσει.
      «Καὶ ἐγένετο αὐτοῦ ἀνακειμένου ἐν τῇ οἰκίᾳ καὶ ἰδοὺ πολλοὶ τελῶναι καὶ ἁμαρτωλοὶ ἐλθόντες συνανέκειντο τῷ Ἰησοῦ καὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ. Καὶ ἰδόντες οἱ Φαρισαῖοι εἶπον τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· διατὶ μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἐσθίει ὁ διδάσκαλος ὑμῶν; Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀκούσας εἶπεν αὐτοῖς·  οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ, ἀλλ’ οἱ κακῶς ἔχοντες. Πορευθέντες δὲ μάθετε τί ἐστιν ἔλεον θέλω καὶ οὐ θυσίαν. Οὐ γὰρ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλ’ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν» (Μθ. 9, 10-13).» (Τά κείμενα τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ πού δημοσιεύονται σέ συνέχειες στήν ἱστοσελίδα μας εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»)