Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010
«Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας Λόγοι καί Ὁμιλίες τόμος Β΄»
Περί τοῦ πειθαναγκασμοῦ τοῦ ἕαυτού μας στήν ἐργασία τῶν ἀρετῶν (β)
"Καί ἐδῶ χρειάζεται πάρα πολύ μεγάλη καί ἐπίμονη προσπάθεια· πρέπει νά πειθαναγκάζουμε τόν ἑαυτό μας νά ἐργαζόμαστε τίς ἐντολές τοῦ νόμου τοῦ Χριστοῦ, νά κάνουμε ὄχι αὐτό πού ζητᾶ ἡ καρδιά μας, ἀλλά αὐτό πού λένε οἱ ἐντολές.
Τί ἀπαιτοῦν ἀπό μᾶς οἱ ἐντολές τοῦ Κυρίου; Νά εἴμαστε ἐλεήμονες, εὔσπλαχνοι καί καλοί. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος εἶπε• «Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθώς καί ὁ πατήρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστι» (Λκ. 6, 36).
Μᾶς ἔδωσε παράδειγμα τόν ἴδιο τόν Θεό, τήν εὐσπλαχνία του. Καί αὐτό σημαίνει νά πιέζουμε τήν καρδιά μας, νά τήν ἀναγκάζουμε νά εἶναι εὔσπλαχνη, ναί, νά τήν ἀναγκάζουμε κυριολεκτικά. Νά ἀναγκάζουμε τόν ἑαυτό μας νά εἴμαστε ἐλεήμονες, νά σπλαχνιζόμαστε τούς ἄλλους, αὐτούς πού πάσχουν καί νά μήν στρέφουμε τό πρόσωπο μας ὅταν βλέπουμε δυστυχία.
Νά κατευθύνουμε τά βήματά μας ἐκεῖ ὅπου χρειάζονται τήν βοήθειά μας. Νά ὁδηγεῖται ἡ καρδιά μας ὄχι ἐκεῖ ὅπου οἱ ἄνθρωποι γλεντᾶνε, χορεύουν καί τραγουδᾶνε, ἀλλά ἐκεῖ ὅπου ὑπάρχει δυστυχία καί πόνος. Καί ἄν δοῦμε κάποιον πού ὑποφέρει καί ἡ καρδιά μας δέν θά ἀνταποκριθεῖ στόν πόνο του, νά τήν ἀναγκάζουμε νά γίνει εὔσπλαχνη. Νά προσέχουμε τόν ἑαυτό μας καί ἄν ἡ γλῶσσα μας θ’ ἀρχίσει ποτέ νά λέει ψέμα νά τήν συγκρατήσουμε, φέρνοντας στό νοῦ μας ὅτι γιά τό ψέμα μᾶς περιμένει ἡ λίμνη τῆς φωτιᾶς πού καίει μέ θειάφι, ὅπου θά εἶναι ὁ διάβολος καί οἱ ἄγγελοί του. Ἡ ἀγάπη, ἡ ἁγία ἀγάπη εἶναι ὁ κύριος σκοπός τῆς ζωῆς μας καί αὐτή νά προσπαθοῦμε νά ἀποκτήσουμε, πιέζοντας καί ἀναγκάζοντας πάντα τόν ἑαυτό μας.
Εἶναι δύσκολο, πολύ δύσκολο νά ἀγαπᾶμε τούς ἀνθρώπους, διότι στόν ἄνθρωπο γενικά ὑπάρχει πολλή κακία, πολλή ἀδικία καί πάρα πολλά ἄλλα πού δημιουργοῦν τήν ἀποστροφή. Καί ὅμως νά ἀναγκάζουμε τόν ἑαυτό μας νά ἀγαπᾶμε τούς ἄλλους καί νά μήν ξεχνᾶμε ὅτι ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη καί ὅτι χωρίς τήν ἀγάπη ἡ εἴσοδος στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ παραμένει κλειστή. Ὅταν οἱ ἄνθρωποι μᾶς ἐξουθενώνουν, μᾶς προσβάλλουν καί μᾶς περιγελοῦνε, νά τό δεχόμαστε ὑπομένοντάς το μέ ταπείνωση καί πραότητα, χωρίς νά τούς κακολογοῦμε.
Νά ἀναγκάζουμε τήν καρδιά μας νά ὑπομένει τούς ἐμπαιγμούς ἐκ μέρους τῶν ἄλλων καί νά τούς βλέπει σάν κάτι πού τῆς ἀξίζει. Καί πραγματικά μᾶς ἀξίζουν οἱ ἐμπαιγμοί, διότι ὅλοι εἴμαστε ἁμαρτωλοί, πολύ ἁμαρτωλοί. Ὅταν οἱ ἄλλοι μᾶς ἀδικοῦν καί μᾶς ἐξουθενώνουν, νά τό δεχόμαστε μέ προθυμία καί νά ξέρουμε ὅτι μ’ αὐτό τόν τρόπο πληρώνουμε τίς παλιές μας ἁμαρτίες." (Τά κείμενα τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ πού δημοσιεύονται σέ συνέχειες στήν ἱστοσελίδα μας εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»)
