Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010
«Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας Λόγοι καί Ὁμιλίες τόμος Β΄»
«Προσέχετε ἀπό τῆς ζύμης τῶν Φαρισαίων καὶ Σαδδουκαίων» (Μθ. 16, 6) (α)
"Καὶ τὸ ἀποστολικὸ καὶ τὸ εὐαγγελικὸ σημερινὸ ἀνάγνωσμα μᾶς παρέχουν ἀρκετὸ ὑλικὸ γιὰ σκέψη. Ἄς τὰ ἐξετάσουμε, διότι πραγματικὰ μέσα σ’ αὐτὰ βρίσκεται κάτι πολὺ ὠφέλιμο γιὰ μᾶς.
Ὁ ἅγιος ἀπόστολος Παῦλος λέει ὅτι οἱ Ἑβραῖοι τὸν καιρὸ ποὺ περιπλανοῦνταν στὴν ἔρημο συχνὰ παράβαιναν τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ καὶ κάθε φορὰ τιμωροῦνταν σκληρὰ γιὰ τὴν ἀπιστία τους. «Καὶ πάντες τὸ αὐτὸ πόμα πνευματικὸν ἔπινον (τὸ νερὸ ποὺ ἔβγαλε ὁ Μωυσῆς ἀπό τὸν βράχο στὴν Μεριβά)· ἔπινον γὰρ ἐκ πνευματικῆς ἀκολουθούσης πέτρας, ἡ δὲ πέτρα ἦν ὁ Χριστός. Ἂλλ’ οὐκ ἐν τοῖς πλείοσιν αὐτῶν εὐδόκησεν ὁ Θεός· κατεστρώθησαν γὰρ ἐν τῇ ἐρήμῳ» (Α’ Κο. 10, 45).
Σαράντα ἔτη περιπλανήθηκε ὁ λαὸς στὴν ἔρημο. Αὐτοὶ ποὺ κατὰ τὴν ἔξοδο ἀπό τὴν Αἴγυπτο βρίσκονταν σὲ μεγάλη ἡλικία πέθαναν στὴν ἔρημο. Μόνο οἱ ἄνθρωποι ποὺ μεγάλωσαν στὴν ἔρημο μπῆκαν στὴν γῆ τῆς ἐπαγγελίας. «Ταῦτα δὲ τύποι ἡμῶν ἐγενήθησαν, εἰς τὸ μὴ εἶναι ἡμᾶς ἐπιθυμητάς κακῶν, καθὼς κἀκεῖνοι ἐπεθύμησαν» (Α’ Κο. 10, 6). Εἶναι προειδοποίηση γιὰ μᾶς· «Μηδὲ πορνεύωμεν, καθὼς τινες αὐτῶν ἐπορνευσαν καὶ ἔπεσον ἐν μίᾳ ἡμέρα εἰκοσιτρεις χιλιάδες. Μηδὲ ἐκπειραζωμεν τὸν Χριστόν, καθὼς καὶ τίνες αὐτῶν ἐπείρασαν καὶ ὑπὸ τῶν ὄφεων ἀπώλοντο» (Α’ Κο. 10,89).
«Μηδὲ ἐκπειράζωμεν τὸν Χριστόν». Τί σημαίνει αὐτό, πῶς ἐμεῖς πειράζουμε τὸν Χριστό; Δὲν βλασφημοῦμε συχνὰ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου, δὲν λέμε ὅτι ὁ Θεός μᾶς ἀδικεῖ καὶ δὲν μᾶς δίνει ὅλα πού εἶχε ὑποσχεθεῖ;
Τοὺς Ἑβραίους ποὺ πείραζαν τὸν Θεὸ στὴν ἔρημο τούς δάγκωναν τὰ φίδια. Μιὰ φορά μέσα σὲ μιὰ μέρα πέθαναν ἀπὸ τὰ φίδια χιλιάδες ἄνθρωποι. «Μηδὲ γογγύζετε, καθὼς καὶ τινες αὐτῶν ἐγόγγυσαν καὶ ἀπὠλοντο ὑπὸ τοῦ ὀλοθρευτοῦ» (Α’ Κο. 10, 10). Καὶ ἐμεῖς δὲν γογγύζουμε συχνά; Μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι μὲ ὑπομονὴ σηκώνουμε τὸν σταυρὸ τῶν παθημάτων μας; Γογγύζουμε, γογγύζουμε συνεχῶς κατὰ τοῦ Θεοῦ καὶ πολλὲς φορὲς φτάνουμε στὸ νὰ Τὸν βλασφημοῦμε.
«Ταῦτα δὲ πάντα τύποι συνέβαινον ἐκείνοις, ἐγράφη δὲ πρὸς νουθεσίαν ἡμῶν, εἰς οὕς τὰ τέλη τῶν αἰώνων κατήντησεν» (Α’ Κο. 10, 11). Ὅλα αὐτὰ γράφτηκαν γιὰ νὰ νουθετήσουν ἐμᾶς νὰ μὴν ἁμαρτάνουμε ὅπως ἐκεῖνοι, νὰ μὴν γογγύζουμε κατὰ τοῦ Θεοῦ, νὰ μὴν πειράζουμε τὸν Χριστό μας, νὰ μὴν ἀσωτεύουμε.
«Ὥστε ὁ δοκῶν ἑστᾶναι βλεπέτω μὴ πέσῃ» (Α’ Κο. 10, 12). Αὐτὸς ὁ λόγος τοῦ ἀποστόλου ἔχει πολὺ βαθὺ νόημα καὶ μεγάλη σημασία γιὰ μᾶς. Πολλοὶ πιστεύουν ὅτι εἶναι ἀληθινοὶ χριστιανοί, εὐσεβεῖς καὶ ὅτι ἡ ζωὴ τους εἶναι εὐάρεστη στὸν Θεό. Ὑπάρχουν πάρα πολλοὶ ἄνθρωποι ποὺ σκέφτονται ἔτσι." (Τά κείμενα τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ πού δημοσιεύονται σέ συνέχειες στήν ἱστοσελίδα μας εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»)
