Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010
«Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας Λόγοι καί Ὁμιλίες τόμος Β΄»
Περὶ τῆς θεραπείας τοῦ δαιμονισμένου στὰ Γέργεσα (Μρ. 5, 1-20) (α)
Τὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα μᾶς περιγράφει τὴν θεραπεία ἀπὸ τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ τοῦ δαιμονισμένου στὰ Γέργεσα.
Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος εἶχε μέσα του ὁλόκληρη λεγεώνα τῶν δαιμόνων. Τί σημαίνει λεγεώνα; Λεγεώνα λεγόταν μονάδα τοῦ ρωμαϊκοῦ στρατοῦ, ἡ ὁποία ἀπαρτιζόταν ἀπὸ τρεῖς ἕως ἕξι χιλιάδες στρατιῶτες. Ὁλόκληρη λοιπὸν στρατιὰ τῶν δαιμόνων μπῆκε μέσα σ’ αὐτὸν τὸν δυστυχισμένο ἄνθρωπο, κάτοικο τῶν Γεργεσῶν, καὶ τὸν ἔκανε πιὸ δυνατὸ ἀπό ὅλους τούς ἄλλους ἀνθρώπους.
Μπορεῖ κάποιος νὰ ρωτήσει πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ χωρέσει ὁλόκληρη στρατιὰ μέσα σ’ ἕναν ἄνθρωπο; Μπορεῖ, μπορεῖ διότι οἱ δαίμονες δὲν ἔχουν ὑλικὴ ὑπόσταση, ἀλλά εἶναι ἄϋλα πνεύματα καὶ δὲν παίρνουν χῶρο. Γι’ αὐτὸ ἀμέτρητο πλῆθος τῶν δαιμόνων μπορεῖ νὰ χωρέσει σ’ ἕνα πολὺ μικρὸ χῶρο ὅπως εἶναι ἡ καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου.
Αὐτὸν τὸν δαιμονισμένο κανεὶς δὲν μποροῦσε νὰ τὸν δέσει μὲ ἁλυσίδες· τὶς ἔσχιζε σὰν νὰ ἦταν κλωστές. Μέρα καὶ νύχτα φώναζε καὶ τραυμάτιζε τὸν ἑαυτό του μὲ πέτρες. Αὐτὴ ἡ παραφροσύνη ἦταν ἀποτέλεσμα τῆς δαιμονικῆς ἐνέργειας μέσα του. Ὅμως οἱ δαίμονες δὲν ἐνεργοῦν πάντα μ’ αὐτὸ τὸν τρόπο, ὥστε νὰ κάνουν τὸν ἄνθρωπο νὰ χάσει τὰ φρένα του. Τὶς περισσότερες φορὲς ἡ παρουσία τους μέσα στὸν ἄνθρωπο φανερώνεται ἀλλιῶς.
Εἰσέρχονται στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου καὶ παραμένουν ἐκεῖ, ἀλλὰ κάθονται πολὺ ἤρεμα, ὥστε ὁ ἄνθρωπος δὲν ὑποψιάζεται κἄν ὅτι μέσα στὴν καρδιὰ του κατοικοῦν οἱ δαίμονες. Πιὸ πολὺ ὅταν ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς εἶναι ἄπιστος, ἀρνεῖται τὸν πνευματικὸ κόσμο καὶ τὴν ἴδια τὴν ὕπαρξη τῶν δαιμόνων, τότε στερεῖ τὸν ἑαυτὸ του τῆς δυνατότητας νὰ ἀντιληφθεῖ τὴν παρουσία τους. Πῶς μπορεῖ νὰ δεῖ αὐτὸ πού πιστεύει ὅτι δὲν ὑπάρχει;
Καὶ αὐτὸ εἶναι πολὺ βλαβερό. Ἂν ὁ ἄνθρωπος δὲν πιστεύει στὴν ὕπαρξη τῶν δαιμόνων τοὺς λύνει τὰ χέρια καὶ τοὺς δίνει τὴν δυνατότητα μὲ ἀπόλυτη ἐλευθερία νὰ ἐνεργοῦν μέσα στὴν καρδιά του. Δὲν λαμβάνει μέτρα προστασίας καὶ δὲν ἀγωνίζεται ἐναντίον τους. Ὅλοι οἱ ἅγιοι τοῦ Θεοῦ εἶχαν αὐτὴ τὴν πάλη μὲ τὰ ἀκάθαρτα πνεύματα καὶ ἀπέκρουαν μὲ γενναιότητα κάθε ἐπίθεσή τους μέσα στὴν καρδιά. Ἤξεραν νὰ ξεχωρίζουν τὴν διαβολικὴ ἐνέργεια μέσα στὴν καρδιά τους ἀπὸ τὶς ἐνέργειες τῶν ἀγγέλων καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Εἶναι ἄξια θαυμασμοῦ αὐτὴ ἡ ἱκανότητά τους νὰ ἀναγνωρίζουν τὴν παρουσία τῶν δαιμόνων μέσα στὴν καρδιὰ καὶ ἡ ἐπίγνωση τῶν μέσων τῆς καταπολέμησής τους.
Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι, ἀκόμα καὶ οἱ χριστιανοὶ ποὺ δὲν ἀρνοῦνται τὴν ὕπαρξη τῶν δαιμόνων, δὲν συνειδητοποιοῦν ὅτι δουλεύουν στοὺς δαίμονες. Ὑπάρχουν πολλοὶ δαιμονισμένοι, ὅμως ὁ τρόπος ποὺ μέσα τους λειτουργοῦν οἱ δαίμονες δὲν εἶναι τόσο ἀπότομος καὶ φανερός, ὅπως στὴν περίπτωση τοῦ δαιμονισμένου τῶν Γεργεσῶν." (Τά κείμενα τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ πού δημοσιεύονται σέ συνέχειες στήν ἱστοσελίδα μας εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»)
