Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2010
ΚΕΙΜΕΝO
« Ἐπεσκέψω τὴν γῆν καὶ ἐμέθυσας αὐτήν, ἐπλήθυνας τοῦ πλουτίσαι αὐτήν· ὁ ποταμὸς τοῦ Θεοῦ ἐπληρώθη ὑδάτων· ἡτοίμασας τὴν τροφὴν αὐτῶν, ὅτι οὕτως ἡ ἑτοιμασία»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Ἐπεσκέφθης τήν γῆν καί τήν ἐπότισας δι᾽ ἀφθόνου βροχῆς, μέχρι σημείου πού νά γίνῃ αὕτη σάν μεθυσμένη. ἔρριψας πλήθη βροχῶν, διά νά τήν πλουτίςῃς μέ τήν ἀφθονίαν τῆς καρποφορίας καί τῆς συγκομιδῆς. Ὁ ποταμός Ἰορδάνης, ὁ διασχίζων τήν γῆν τῆς ἐπαγγελίας τοῦ Θεοῦ, ἐγέμισεν ἀπό ὕδατα. Ἡτοίμασας τήν τροφήν τῶν κατοίκων της, διότι οὕτω διά τῶν ἀφθόνων καί ἐγκαίρων βροχῶν συντελεῖται ἡ ἑτοιμασία τῆς τροφῆς των»(Ἀπό τήν "ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας", τ. 10ος, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ")
ΣΧΟΛΙΟ (α)
«Ἀληθινὸ στολίδι θὰ ἠμποροῦσε νὰ χαρακτηρισθῆ ὁ ἑξηκοστὸς τέταρτος Ψαλμός. Γεμᾶτος μὲ θαυμάσιες εἰκόνες ἀπό τὴν φύσι καὶ τὴν ἀγροτικὴ ζωή.
Μὲ τρόπο ἐξαίρετο ὁ ταλαντοῦχος Δαβίδ τονίζει σ’ αὐτὸν τὸν Ψαλμὸ τὴν εὐεργετικὴ Πρόνοια τοῦ Κυρίου, ποὺ εἶναι «ἡ ἐλπίς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς». Συγχρόνως Τὸν δοξολογεῖ καὶ γιὰ τὴν πλούσια καρποφορία, ποὺ χάρισε στὴν χώρα του.
Μὲ τὴν καρδιὰ ξεχειλισμένη ἀπό εὐγνωμοσύνη τοῦ φωνάζει: «Ἐπεσκέψω τὴν γῆν καὶ ἐμέθυσας αὐτήν, ἐπλήθυνας τοῦ πλουτίσαι αὐτήν» (Ψαλμ. ξδ’ 10). Ἐπισκέφθηκες δηλαδὴ τὴν χώρα μας. Κύριε, μὲ τὴν βροχή, πού μᾶς ἔστειλες. Καί ἦταν τόσο ἄφθονη ἡ βροχὴ αὐτή, ὥστε μέθυσαν κατὰ κάποιο τρόπο τὰ χωράφια μας. Μὲ τὶς πολλὲς βροχές Σου συνέβαλες στὴν πλούσια καρποφορία τῆς γῆς μας καὶ στὸν πλουτισμό μας.
Ἀγροτικὴ εἶναι ἡ εἰκόνα, ποὺ παρουσιάζει μπροστά μας μὲ τὰ λόγια του αὐτὰ ὁ Ψαλμωδός. Πεδιάδες καὶ πλαγιὲς βουνῶν ποτισμένες μὲ ἄφθονη βροχή. Καὶ βλέπουμε στὴ συνέχεια μὲ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς μας τοὺς Ἑβραίους νὰ μαζεύουν χαρούμενοι καί νὰ συνάγουν δημητριακά, φροῦτα διάφορα, λαχανικά, σταφύλια πολύχυμα, ἐλιὲς καὶ κάθε εἴδους ἄλλα προιόντα τῶν ἀγρῶν τους.
Ὅλη αὐτὴ ἡ εὐλογία, ὅλη αὐτὴ ἡ σοδειὰ ἦταν καρπὸς τῆς ἀγάπης καὶ πατρικῆς Προνοίας τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ τους. Ἦταν ἀποτέλεσμα τῆς εὐφορίας τῆς χώρας, ποὺ αἰτία της εἶχε τὴν πλούσια βροχὴ τοῦ οὐρανοῦ.
Ὅσο κι ἂν ἄλλαξαν οἱ καιροί, ἀγαπητὲ ἀναγνῶστα, κι ὅσα κι ἂν λέγωνται καὶ γράφωνται γιὰ τὴν βιομηχανικὴ ἐπανάστασι, ἡ εἰκόνα αὐτὴ τοῦ Ψαλμοῦ δὲν παύει νὰ ἔχη καὶ σήμερα τὴν ἐπικαιρότητα καὶ τὴν ἀξία της.
Γιατί καὶ στὶς μέρες μας, ὅπως καὶ πάντοτε ἕως τώρα, ἡ γεωργία ἀποτελεῖ τὴν βάσι τῆς οἰκονομίας μας. Καί ἂν ἀνθῆ ἡ γεωργία, εὐημερεῖ πραγματικὰ καὶ ὅλη ἡ χώρα. Στὴν Πατρίδα μας ὁ μισὸς σχεδὸν πληθυσμὸς εἶναι ἀγροτικὸς καὶ οἱ γεωργοὶ εἶναι ἐκεῖνοι, ποὺ κρατοῦν στὰ ροζιασμένα καὶ σκληραγωγημένα χέρια τους τὸ μέλλον τοῦ κράτους.
Ἄν μιμοῦνταν οἱ γεωργοί μας τὰ ξενόφερτα καμώματα κι ἔκαμναν ἀπεργία καὶ δὲν ἔσπερναν τοὺς κήπους καὶ τὰ χωράφια τους, τί θὰ τρώγαμε ἆραγε ὅσοι σωρευόμαστε στὶς μεγαλουπόλεις καὶ στὴν πρωτεύουσα;» (Ἀπό Περιοδικό "Ο ΣΩΤΗΡ" τόμος 1985, σ. 331)
