Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010
ΚΕΙΜΕΝO
«Ἐπεσκέψω τὴν γῆν καὶ ἐμέθυσας αὐτήν, ἐπλήθυνας τοῦ πλουτίσαι αὐτήν· ὁ ποταμὸς τοῦ Θεοῦ ἐπληρώθη ὑδάτων· ἡτοίμασας τὴν τροφὴν αὐτῶν, ὅτι οὕτως ἡ ἑτοιμασία»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
« Ἐπεσκέφθης τήν γῆν καί τήν ἐπότισας δι᾽ ἀφθόνου βροχῆς, μέχρι σημείου πού νά γίνῃ αὕτη σάν μεθυσμένη. ἔρριψας πλήθη βροχῶν, διά νά τήν πλουτίςῃς μέ τήν ἀφθονίαν τῆς καρποφορίας καί τῆς συγκομιδῆς. Ὁ ποταμός Ἰορδάνης, ὁ διασχίζων τήν γῆν τῆς ἐπαγγελίας τοῦ Θεοῦ, ἐγέμισεν ἀπό ὕδατα. Ἡτοίμασας τήν τροφήν τῶν κατοίκων της, διότι οὕτω διά τῶν ἀφθόνων καί ἐγκαίρων βροχῶν συντελεῖται ἡ ἑτοιμασία τῆς τροφῆς των»(Ἀπό τήν "ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας", τ. 10ος, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ")
ΣΧΟΛΙΟ (β)
«Εἶναι δίκαιο καὶ πρέπον νὰ ἀναγνωρισθῆ ἡ σπουδαιότατη προσφορὰ τῶν γεωργῶν μας στὴν ὑπόστασι τοῦ Ἔθνους καὶ στὴ ζωὴ τοῦ καθενός μας. Ἡ προσφορὰ αὐτῶν τῶν ξωμάχων, ποὺ λειώνουν στὸ λιοπύρι τοῦ καλοκαιριοῦ καὶ παγώνουν στὰ κρύα τοῦ χειμῶνα δεμένοι μὲ τὴν γῆ τους.
Οἱ γεωργοί μας ὅμως καὶ σήμερα ἀκόμη, παρὰ τὶς συστηματικὲς προσπάθειες τῶν ἄθεων, στὸ μέγιστο ποσοστὸ τους εἶναι ἄνθρωποι πιστοί. Κρατοῦν τὶς παραδόσεις τῆς Φυλῆς καὶ ζοῦν σύμφωνα μὲ τὸ Νόμο τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτὸ ἄλλωστε καὶ οἱ περισσότεροι πολύτεκνοι εἶναι ἀγρότες. Ζυμώνουν ἐπίσης τὴν ζωὴ καὶ τὶς δουλειές τους μὲ τὶς γιορτὲς τῆς Ἐκκλησίας μας. Ρίχνουν ἁγιασμὸ στὰ χωράφια τους. Φέρνουν τὰ πρῶτα γεννήματα στοὺς ἱερούς μας Ναούς, γιὰ νὰ εὐλογηθοῦν. Πρωτοστατοῦν στὸ νὰ γίνουν λιτανεῖες σὲ περιπτώσεις ἀνομβρίας καὶ ξηρασίας.
Καὶ ὅλα αὐτὰ γιατί τὸ ξέρουν ἀπό τὴν πεῖρα τους ὅτι ἡ καρποφορία τῆς γῆς δὲν ἐξαρτᾶται μόνο ἀπό τὰ σύγχρονα μέσα μηχανοκαλλιεργείας, ἀλλά κι ἀπό τὴν βοήθεια καὶ εὐλογία τοῦ Θεοῦ, ποὺ δημιουργεῖ τὶς κατάλληλες συνθῆκες γιὰ τὴν εὐφορία.
Καὶ ἡ Ἐκκλησία μας ὅμως, ἡ ὁποία πορεύεται πάντα σύμφωνα μὲ τὸν τέλειο Νόμο τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἐνδιαφέρεται γιὰ τὸν κάθε ἄνθρωπο, ἀγκαλιάζει μὲ πολλὴ στοργὴ τοὺς γεωργούς. Εὔχεται καθημερινὰ «ὑπὲρ εὐκρασίας ἀέρων καὶ εὐφορίας τῶν καρπῶν τῆς γῆς». Παρακαλεῖ νὰ χαρίζη ὁ Θεὸς στὴν γῆ «ὄμβρους εἰρηνικοὺς πρὸς καρποφορίαν», νὰ στέλνη «εὐκράτους καὶ ἐπωφελεῖς τούς ἀέρας» καὶ νὰ γεμίζη «παντὸς ἀγαθοῦ τὰ ταμεῖα» τους. Ἔχει ἐπίσης εἰδικὲς Εὐχὲς στὸ Εὐχολόγιόν της, μὲ τὶς ὁποῖες ἁγιάζει καί εὐλογεῖ ὅλες τὶς ἀγροτικὲς ἀσχολίες.
Τὰ γράφουμε ὅλα αὐτά, ἀδελφέ μου, γιὰ νὰ νοιώσουμε βαθύτερα καὶ οἱ γεωργοὶ καὶ ὅλοι μας ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι Ἐκεῖνος, ποὺ πληθαίνει «τὸν σῖτον», ὅπως λέει στὸν ἴδιο Ψαλμὸ ὁ Δαβίδ. Ὁ Κύριος εἶναι ποὺ εὐλογεῖ ἐπίσης «τὸν στέφανον τοῦ ἐνιαυτοῦ» καὶ χαρίζει τὰ πλούσια καὶ ποικίλα ἀγαθά Του στὶς διάφορες ἐποχὲς τοῦ ἔτους. Καὶ γι’ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν λόγο, ὅπως ψάλλει στὴν ἀρχὴ ὁ Ψαλμωδός, σ’ Ἐκεῖνον «πρέπει ὕμνος» καὶ τιμὴ καί δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας.» (Ἀπό Περιοδικό "Ο ΣΩΤΗΡ" τόμος 1985, σ. 331)
