Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010
ΚΕΙΜΕΝO
«Μὴ ἀπορρίψῃς με εἰς καιρὸν γήρως, ἐν τῷ ἐκλείπειν τὴν ἰσχύν μου μὴ ἐγκαταλίπῃς με»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Ὅπως δέ καθ’ ὅλον μου τόν βίον, ἀφ’ ὅτου συνελήφθην ἐν τῇ κοιλίᾳ τῆς μητρός μου, ὑπῆρξες προστάτης μου, οὕτω καί κατά τόν καιρόν τοῦ γήρατός μου μή μέ ἀπορρίψῃς· ὅταν θά ὀλιγοστεύσουν καί θά ἐκλείπουν αἱ σωματικαί μου δυνάμεις, μή με ἐγκαταλίπῃς» (Ἀπό τήν "ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας", τ. 10ος, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ")
ΣΧΟΛΙΟ (β)
Γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς καὶ ἡ Μητέρα μας Ἐκκλησία ζητεῖ μὲ στοργὴ ἀπό τὸν Κύριο νὰ στηρίζη καὶ νὰ προστατεύη τὰ γηρα¬τειά. «Τὸ γῆρας περικράτησον», ἱκετεύει μὲ τὴν Θεία Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου. Καὶ κάθε μέρα παρακαλεῖ νὰ εἶναι «τὰ τέλη τῆς ζωῆς» μας «χριστιανά», «ἀνώδυνα» καὶ «ἀνεπαίσχυντα». Χωρὶς πόνους. Χωρὶς πράξεις ποὺ ἐντροπιάζουν, ποὺ κάνουν τὸ γῆρας ἀσέβαστον, «ἄτιμον», ὅπως ἔλεγε καὶ ὁ σοφός της Παλαιᾶς Διαθήκης (Σ. Σολ. γ’ 17).
Καὶ ὑπάρχουν πράγματι γέροντες, στοὺς ὁποίους ἐφαρμόζεται ὁ θεόπνευστος αὐτὸς λόγος. Ὑπάρχουν ἐκεῖνοι, ποὺ δὲν πρόσεξαν στὴ ζωή τους καὶ δὲν φρόντισαν νὰ μετανοήσουν καὶ νὰ πλησιάσουν τὸν Χριστό. Καὶ βρίσκει σ’ αὐτοὺς ἐφαρμογὴ καὶ ἡ παροιμία τοῦ λαοῦ μας: «ὅ,τι μικρομάθη, δὲν γερονταφήνει».
Ὑπάρχουν ὅμως — καὶ φαίνεται μάλιστα νὰ εἶναι οἱ πιὸ πολλοὶ — καὶ οἱ γέροντες ποὺ ζοῦν πράγματι χριστιανικά. Ὑπάρχουν οἱ πιστοί, οἱ ἀφωσιωμένοι στὸν Θεὸ γέροντες. Προσεύχονται, μελετοῦν κατὰ τὸ δυνατὸν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, ἐκκλησιάζονται, κοινωνοῦν τακτικά καὶ εἶναι οἱ πολύτιμοι σύμβουλοι τῶν νεωτέρων. Πραγματικὴ εὐλογία Θεοῦ γιὰ τοὺς συγγενεῖς τους τέτοιοι γέροντες. Εἶναι τὸ «γῆρας» τὸ «μακάριον» (Δ’ Μακ. ζ’ 15).
Μακάρι νὰ εἶναι τέτοια καὶ τὰ δικά μας γηρατειά, ἀγαπητὲ ἀναγνῶστα. Κάτω ἀπό τὴν σκέπη τοῦ Θεοῦ μας. Μέσα στὴν γλυκεία θαλπωρὴ τῆς Χάριτός Του. Μὲ ὁλόψυχη παράδοσι τοῦ εἶναι μας στὸν Κύριο, στὸν Ὁποῖο ἀργὰ ἢ γρήγορα θὰ παραδώσουμε καὶ τὴν ψυχή μας.
Ἔτσι θὰ μποροῦμε νὰ ἐξαγγέλλουμε καὶ νὰ διηγούμαστε κι ἐμεῖς μαζὶ μὲ τὸν Δαβὶδ σ’ ὅλους τούς μεταγενεστέρους, στὴ νέα γενιά, τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος μας.» (Ἀπό Περιοδικό "Ο ΣΩΤΗΡ" τόμος 1985, σ. 411)
