Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010
ΚΕΙΜΕΝO
«Καὶ ἔβρεξεν αὐτοῖς μάννα φαγεῖν καὶ ἄρτον οὐρανοῦ ἔδωκεν αὐτοῖς· 25 ἄρτον ἀγγέλων ἔφαγεν ἄνθρωπος, ἐπισιτισμὸν ἀπέστειλεν αὐτοῖς εἰς πλησμονήν»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Καί ἔβρεξεν ὡς ἄλλην βροχήν ἐπ’ αὐτῶν μάννα διά νά φάγουν, καί ἄρτον ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἔδωκεν εἰς αὐτούς. Καί ὁ εὐτελής ἄνθρωπος ἔφαγεν ἄρτον παρεσκευασμένον ἀπό ἀγγέλους, ἄφθονον καί πλεονάζουσαν διατροφήν ἀπέστειλεν εἰς αὐτούς» (Ἀπό τήν "ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας", τ. 10ος, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ")
ΣΧΟΛΙΟ (β)
«Τὸ θαῦμα ὅμως τοῦ μάννα εἶναι συγχρόνως καὶ τύπος καὶ σύμβολο καὶ ἐνὸς ἄλλου ἀσυγκρίτως ἀνωτέρου θαύματος. Τὸ λέει στὸ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιο Ἐκεῖνος ποὺ φώτισε καὶ τὸν Ψαλμωδὸ νὰ γράψη τὰ ὅσα ἔγραψε. Διακηρύσσει ὅτι τὸ μάννα ἐκεῖνο τῆς ἐρήμου συμβόλιζε τὸν Ἑαυτό Του. « Ἐγὼ εἰμι ὁ ἄρτος ὁ ζῶν ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς», μᾶς λέει (στ’ 51).
Μὲ τὸ μέγα καὶ θαυμαστὸ καί ἀνερμή¬νευτο Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας ὁ Κύριος καὶ ὁ Θεός μας εἶναι ἡ τροφὴ καὶ ἡ ζωή μας. «Ἡ γὰρ σάρξ μου ἀληθῶς ἐστι βρῶσις, καὶ τὸ αἷμα μου ἀληθῶς ἐστι πόσις», συνεχίζει (στ’ 55). Εἶναι τροφὴ τῆς ἀθανάτου ψυχῆς μας, ποὺ εἶναι πλασμένη γιὰ νὰ ζῆ αἰώνια.
Καὶ τὸ μὲν μάννα τῆς ἐρήμου χάριζε ἀνακούφισι μόνο ἀπό τὴν πεῖνα καὶ τόνωσι σωματική, χωρὶς ὅμως νὰ ἠμπορῆ νὰ δώση καὶ τὴν ἀθανασία. «ὁ ἄρτος» ἀντιθέτως «τῆς ζωῆς» μεταδίδει τέτοια δύναμι καὶ ζωή, ὥστε, ἐάν τρέφεται μὲ αὐτὸν ὁ ἄνθρωπος, ἠμπορεῖ νὰ κερδίση καὶ τὴν αἰώνια ζωή. «Οἱ πατέρες ὑμῶν ἔφαγον τὸ μάννα ἐν τῇ ἐρτήμῳ καί ἀπέθανον· οὗτός ἐστιν ὁ ἄρτος ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβαίνων, ἵνα τὶς ἐξ αὐτοῦ φάγῃ καὶ μὴ ἀποθάνῃ», εἶπε ὁ Κύριος (στ’ 49-50).
Καὶ ἐπαναλαμβάνεται, ἀδελφέ μου, τὸ θαῦμα αὐτὸ τῆς ἀποστολῆς τοῦ οὐρανίου καὶ ὑπερφυσικοῦ μάννα ὄχι μόνο σαράντα χρόνια, ὅπως τότε στὴν ἔρημο, ἀλλά συνεχῶς. Σὲ πόλεις καὶ χωριά, στὸ ὕπαιθρο καὶ στ’ ἀπομακρυσμένα ἐρημητήρια, παντοῦ ὅπου τελεῖται ἡ Θεία Λειτουργία. Κατέρχεται θαυματουργικὰ καὶ πάλι τὸ ἀληθινὸ μάννα τοῦ οὐρανοῦ, ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Κατέρχεται καί τρέφει τὴν ψυχή μας. Μᾶς ἑνώνει μαζί Του καί κινεῖ τὴν ὅλη ὑπαρξί μας.
Νὰ δοξάζωμε τὸν Θεὸ ἀπό τὰ βάθη τοῦ εἶναι μας γιὰ τὴν μεγίστη αὐτὴ εὐεργεσία Του. Καί νὰ φροντίζωμε νὰ παίρνωμε τὸν οὐράνιο ἄρτο σύμφωνα μὲ τὶς ὁδηγίες τοῦ Ἰδίου καί τῆς Ἐκκλησίας Του.
Ἡ Μετάληψις αὐτὴ θὰ εἶναι γιὰ μᾶς ἡ πιὸ ἀποτελεσματικὴ προστασία ἀπό τὶς καυστικὲς ἀκτῖνες τῆς ἁμαρτίας. Συγχρό¬νως ὅμως θὰ εἶναι καί ἡ τελεία ἱκανοποίησις τῆς ψυχικῆς πείνας μας καί ἡ καλύτερη φροντίδα γιὰ μιὰ αἰωνιότητα μακάρια.» (Ἀπό Περιοδικό "Ο ΣΩΤΗΡ" τόμος 1985, σ. 518)
