Σάββατο 2 Ὀκτωβρίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
«Ἀλήθεια ἐκ τῆς γῆς ἀνέτειλε, καὶ δικαιοσύνη ἐκ τοῦ οὐρανοῦ διέκυψε»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Κατελύθη τό ψεῦδος καί ὁ δόλος ἀπό τῆς γῆς καί ἀνεβλάστησε καρποφόρος ἡ ἀλήθεια, ἐκ τοῦ οὐρανοῦ δέ ἔκυψε πρός τά κάτω καί ἐπεσκέφθη τήν γῆν ἡ δικαιοσύνη καί πᾶσα ἀρετή»(Ἀπό τήν "ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας", τ. 10ος, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ")
ΣΧΟΛΙΟ (α)
«Ὅταν ἕνας σκλάβος, κάποιος φυλακισμένος ἤ αἰχμάλωτος πολέμου ἀποκτήση καὶ πάλι τὴν ἐλευθερία του, νομίζει ὅτι ξαναγεννιέται. Πλημμυρίζει ἀπό χαρὰ ἡ καρδιά του. Ὅλα γύρω τοῦ φαίνονται χαρούμενα.
Αὐτὸ συνέβαινε καὶ μὲ τοὺς Ἰσραηλίτας, ποὺ ἐπέστρεφαν ἐλεύθεροι ἀπό τὴν Βαβυλώνιο αἰχμαλωσία.Ἡ μόνη σκιὰ στὴ χαρὰ τοὺς ἦταν ἡ σκέψι τῶν ἀδελφῶν τους, ποὺ ἔμεναν ἀκόμη πίσω αἰχμάλωτοι.
Αὐτὰ ἀκριβῶς τὰ συναισθήματα ἐκφράζει ὁ ὀγδοηκοστός τέταρτος Ψαλμός, ποὺ ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος εἶναι εὐχαριστία γιὰ τὴν ἐλευθερία καὶ ἀπό τὸ ἄλλο δέησι γιὰ τοὺς αἰχμαλώτους.
Ὁ πνευματοκίνητος ὅμως Ψαλμωδὸς δὲν μένει μόνο σ’ αὐτὸ τὸ ἱστορικὸ γεγονός. Πίσω καὶ πέρα ἀπὸ αὐτὸ βλέπει προφητικὰ τὴν πνευματικὴ ἐλευθερία, ποὺ χαρίσθηκε σ’ ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα μὲ τὴν ἔλευσι τοῦ Μεσσίου. Καὶ μιλῶντας μὲ ὑπέροχο τρόπο γιὰ τὸ ἔλεος καὶ τὴν δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ, ποὺ συνδυάσθηκαν ἄριστα γιὰ νὰ σώσουν τὸν ἄνθρωπο, παρομοιάζει τὸν ἐρχομὸ τοῦ Μεσσίου στὴ γῆ μὲ τὴν ἀνατολὴ τοῦ ἡλίου. «Ἀλήθεια ἐκ τῆς γῆς ἀνέτειλε», ψάλλει μὲ χαρὰ (Ψαλμ. πδ’ 12).
Τὰ λόγια του αὐτά, ὅπως παρατηρεῖ ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, ἀναφέρονται στὴν ἐκ Παρθένου γέννησι τοῦ Κυρίου. «Σαφῶς τὴν διὰ τῆς Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου ἀνατείλασαν τῷ κόσμῳ κηρύττει ἀλήθειαν. Αὐ τός γὰρ ἐστιν ἡ ἀλήθεια», γράφει (Ἐξη. εἰς πδ’ Ψαλμ.).
Καὶ πῆραν κατόπιν τὸν στίχον αὐτὸν οἱ ἐμπνευσμένοι ὑμνογράφοι τῆς Ἐκκλησίας μας κι ἔπλεξαν μὲ τὶς λέξεις του ὕμνους ἱερούς, ποὺ παρουσιάζουν τὴν γέννησι τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ σὰν ἀνατολὴ τοῦ φωτὸς τῆς ἀληθείας.
Νὰ θυμηθοῦμε ἀντιπροσωπευτικὰ τὸ γνωστότατο καὶ πάντα ἐπίκαιρο Ἐξαποστειλάριο τῶν Χριστουγέννων: «Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς ἐξ ὕψους ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, ἀνατολὴ ἀνατολῶν καὶ οἱ ἐν σκότει καὶ σκιᾷ εὕρομεν τὴν ἀλήθειαν καὶ γὰρ ἐκ τῆς Παρθένου ἐτέχθη ὁ Κύριος».
Ἦλθε πλέον στὴ γῆ μας Ἐκεῖνος, ποὺ διεκήρυξε ἐπίσημα ὅτι εἶναι «τὸ φῶς» καὶ «ἡ ἀλήθεια» (Ἰωάν. η’ 12, ιδ’ 6).
Μὲ τὴν διδασκαλίαν Του διέλυσε τὰ σκοτάδια τῆς πλάνης καὶ τῆς εἰδωλολατρίας. Καί μὲ τὴν ἁγία ζωὴ Του ἄνοιξε ἐμπρός μας τὴν φωτεινὴ πορεία, ποὺ δημιουργεῖ τοὺς ἀληθινὰ εὐτυχισμένους ἀνθρώπους.» (Ἀπό Περιοδικό "Ο ΣΩΤΗΡ" τόμος 1985, σ. 667)
