Τετάρτη 13 Ὀκτωβρίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
«Οὐδ᾿ οὐ μὴ βεβηλώσω τὴν διαθήκην μου καὶ τὰ ἐκπορευόμενα διὰ τῶν χειλέων μου οὐ μὴ ἀθετήσω»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Οὔτε θά παραβιάσω τήν διαθήκην μου βεβηλώνων τούς ὅρους αὐτῆς, καί τά λόγια πού ἐξέρχονται ἀπό χείλη μου δέν θά ἀθετήσω» (Ἀπό τήν "ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας", τ. 10ος, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ")
ΣΧΟΛΙΟ (β)
"Ἐφ’ ὅσον μᾶς ὑπεσχέθη ἐπί παραδείγματι ὅτι δὲν θὰ μᾶς «ἐγκαταλείψη» στὶς δύσκολες ὧρες τῆς ζωῆς μας, ἀλλά μαζὶ μὲ τὴν δοκιμασία, ποὺ θὰ ἐπιτρέψη τυχὸν νὰ ἀντιμετωπίσουμε, θὰ δώση Ἐκεῖνος «καὶ τὴν ἔκβασιν», δὲν χωρεῖ καμμιὰ συζήτησι περὶ τοῦ ἀντιθέτου (Α’ Κορ. γ΄ 13, Ἑβρ. ιγ’ 5).
Ἀφοῦ ἐπίσης μᾶς ἐβεβαίωσε ὅτι θὰ ἔλθη κάποτε «ἐν δόξη», γιὰ νὰ κρίνη «ζῶντας καὶ νεκρούς» καὶ νὰ «ἀποδώση ἑκάστῶ κατὰ τὴν πρᾶξιν αὐτοῦ», δὲν ὑπάρχει περίπτωσις νὰ μή γίνουν ὅλα, ὄπως μᾶς τὰ εἶπε (Ματθ. ιστ’ 27).
Ὁ Θεὸς εἶναι παναληθής καὶ παντοδύναμος. Καὶ ἠμπορεῖ νὰ μετουσιώνη σὲ ἔργα τὰ λόγια Του, χωρὶς νὰ ἐμποδίζεται ἀπό τίποτε. Ὅλα δουλεύουν καὶ ὑπηρετοῦν τὸ θέλημά Του. Ὅπως ὡραῖα λέει καὶ ὁ δέκατος στίχος τοῦ Ψαλμοῦ, ἐξουσιάζει καὶ αὐτὴν ἀκόμη τὴν ἀδάμαστη θάλασσα καὶ ἠρεμεῖ τὸν «σάλον» καὶ τὴν ταραχὴ τῶν κυμάτων της.
Τὸ παντοδύναμο ἀλλά καὶ πανάγαθο χέρι Του κατευθύνει τὰ πάντα στὸν τελικὸ τους σκοπό, τὸν ὁποῖο Ἐκεῖνος μὲ τὴν πανσοφία Του ὤρισε γιὰ τὸ καθένα καὶ γιὰ ὅλα.
Ἄς δώση ὁ Θεός, ἀδελφέ μου, νὰ καταλάβουμε καλύτερα αὐτὴ τὴν ἀλήθεια κι ἄς ἀγωνιζώμαστε νὰ ζοῦμε, ὅπως θέλει Ἐκεῖνος.
Τότε ἡ προσωπική μας ἐμπειρία γιὰ τὴν ἐκπλήρωσι τῶν θείων ὑποσχέσεων δὲν θὰ εἶναι ποτὲ πικρή, ὅπως συνέβαινε κάποτε κάποτε μὲ τοὺς Ἑβραίους, ἀλλά πάντα γλυκεία καὶ εὐχάριστη." (Ἀπό Περιοδικό "Ο ΣΩΤΗΡ" τόμος 1986, σ. 59)
