Πέμπτη 7 Ὀκτωβρίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
«Μήτηρ Σιών, ἐρεῖ ἄνθρωπος, καὶ ἄνθρωπος ἐγενήθη ἐν αὐτῇ, καὶ αὐτὸς ἐθεμελίωσεν αὐτὴν ὁ Ὕψιστος»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Μέ υἱϊκήν στοργήν θά εἴπῃ διά τήν Ἱερουσαλήμ πᾶς ἄνθρωπος Μήτηρ Σιών, διότι ὡς εἰς πνευματικήν μητέρα θά συρρεύσουν ὅλοι εἰς αὐτήν. Καί πᾶς ἄνθρωπος ἦλθεν ἐν τῇ πόλει ταύτῃ ἵνα λαρτρεύσῃ τόν Θεόν ἐν αὐτῇ. Καί αὐτός ὁ ὕψιστος ἐκ νέου ἐθεμελίωσε καί ἔκτισεν αὐτήν, διά νά εἶναι πνευματική καί οὐαρνία καί εἰς τόν αἰῶνα ἔνδοξος καί λαμπρά Ἱερουσαλήμ» (Ἀπό τήν "ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας", τ. 10ος, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ")
ΣΧΟΛΙΟ (β)
"Ὅταν λέμε βέβαια Ἐκκλησία, δὲν ἐννοοῦμε μόνο τους κληρικούς, τοὺς μοναχοὺς καί τοὺς θεολόγους, ἤ ἁπλῶς τὰ κτίρια τῆς λατρείας. Ἐννοοῦμε τὸ σύνολο τῶν πιστῶν κληρικῶν καὶ λαικῶν, ποὺ ἔχουν τὴν ἴδια πίστι καὶ μετέχουν στὰ ἴδια ἱερά Μυστήρια. Ἐννοοῦμε τὸν Θεανθρώπινο ὀργανισμό, ποὺ κεφαλὴ του ἔχει τὸν Χριστὸ καὶ μέλη τοῦ ὅλους ἐμᾶς τοὺς Χριστιανούς, ὄχι μόνον τοὺς ζῶντας, ἀλλά καὶ τοὺς ἀπελθόντας.
Αὐτή εἶναι ἡ Ἐκκλησία καὶ αὐτή εἶναι ἡ Μητέρα μας. Καὶ ὅπως ἀγαπᾶμε τὴν φυσικὴ Μητέρα μας καὶ θέλουμε νὰ εἶναι πάντα σὲ καλή κατάστασι καὶ χαιρόμαστε ὅταν δοξάζεται καὶ τιμᾶται, τὸ ἴδιο πρέπει νὰ αἰσθανώμαστε καὶ γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας. Ὅπως ἐπίσης πονοῦμε, ὅταν ἀρρωσταίνη τυχὸν ἤ πληγώνεται καὶ ὑβρίζεται ἡ Μητέρα μας, τὸ ἴδιο νὰ πονοῦμε κι ὅταν ὑβρίζεται καὶ περιφρονῆται καὶ περνᾶ δύσκολες στιγμὲς ἀνθρωπίνως ἡ Ἐκκλησία μας.
Θεωρῶ Μητέρα μου τὴν Ἐκκλησία σημαίνει ἀκόμη ὅτι βλέπω τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους σὰν ἀδελφούς μου καὶ μέλη τῆς αὐτῆς οἰκογενείας. Κι ὅπως ὅταν κάποιος φυσικὸς ἀδελφός μου κάνη κάποιο λάθος, δὲν σπεύδω νὰ τὸ διαφημίσω, ἀλλά προσπαθῶ νὰ τὸν δικαιολογήσω καὶ νὰ τὸν διορθώσω, τὸ ἴδιο πρέπει νὰ κάνω καὶ γιὰ τ’ ἀδέλφια μου, τὰ παιδιὰ τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ παρεκτρέπονται καὶ ἁμαρτάνουν.
Αὐτὸ σημαίνει ἀνήκω στὴν οἰκογένεια τῆς Ἐκκλησίας κι ἔχω Μητέρα μου τὴν Ἐκκλησία. Δὲν εἶμαι ξένος ἀπέναντί της. Δὲν τὴν βλέπω μόνο μιὰ ὥρα τὴν Κυριακὴ καὶ τὴν ξεχνῶ κατόπιν γιὰ νὰ τὴν ξαναδῶ μετὰ μία ἑβδομάδα, ἀλλά ζῶ συνεχῶς τὸν παλμό της, τοὺς πόνους της καί τὶς χαρές της. Συμμετέχω στὴν ζωή της καὶ ἀγωνίζομαι μαζί της.
Ἄς δώση ὁ Θεός, ἀγαπητὲ ἀναγνῶστα. Ἐκεῖνος ποὺ εἶναι καὶ ὁ «Δομήτωρ», ὁ κτίστης δηλαδὴ τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως λέει κι ἕνα τροπάριο, νὰ καταλάβουμε καλύτερα τὸ τί σημαίνει γιὰ μᾶς τὸ ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι Μητέρα μας. Καὶ ἄς μᾶς βοηθῆ νὰ ζοῦμε πάντα σύμφωνα μὲ τὶς ὀδηγίες καὶ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες της. Ἔτσι θὰ προχωροῦμε κι ἐμεῖς τὸν δρόμο τῆς ζωῆς μας χαρούμενοι καὶ θὰ νοιώθουμε τὴν εὐφροσύνη, γιὰ τὴν ὁποία μιλάει καὶ ὁ τελευταῖος στίχος τοῦ Ψαλμοῦ." (Ἀπό Περιοδικό "Ο ΣΩΤΗΡ" τόμος 1985, σ. 693)
