Δευτέρα 11 Ὀκτωβρίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
«Ἔθεντό με ἐν λάκκῳ κατωτάτῳ, ἐν σκοτεινοῖς καὶ ἐν σκιᾷ θανάτου. ἐπ᾿ ἐμὲ ἐπεστηρίχθη ὁ θυμός σου, καὶ πάντας τοὺς μετεωρισμούς σου ἐπήγαγες ἐπ᾿ ἐμέ. (διάψαλμα). ἐμάκρυνας τοὺς γνωστούς μου ἀπ᾿ ἐμοῦ, ἔθεντό με βδέλυγμα ἑαυτοῖς, παρεδόθην καὶ οὐκ ἐξεπορευόμην»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Ἐπέτρεψας νά τεθῶ καί νά βυθισθῶ ἀπό τούς πόνους μου καί τάς συμφοράς μου εἰς λάκκον κατώτατον καί βαθύτατον.Καί ζῶ σάν εἰς Ἅδην μέσα εἰς σκοτεινώτατον καί σκιερώτατον τόπον, ὅπου πλανᾶται τό φάσμα τοῦ θανάτου. Ἐπ’ ἐμοῦ βαρύτατος ἐπέπεσεν ὁ θυμός σου, καί ὅλα τά κύματα τῆς ὀργῆς σου τά ἐπέφερες καί τά ἔρριψες ἐπ’ ἐμοῦ. Ἀπεμάκρυνας τούς γνωστούς μου ἀπό ἐμέ, μέ ἐθεώρησαν βδέλυγμά των καί μέ ἐσιχάθησαν. Παρεδόθην ὡς εἰς φυλακήν εἰς τήν δυστυχίαν καί τήν θλῖψιν, καί δέν δύναμαι νά ἐξέλθω ἐξ αὐτῆς ἀπαλλασσόμενος ταύτης» (Ἀπό τήν "ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας", τ. 10ος, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ")
ΣΧΟΛΙΟ (β)
"Ὅσοι δὲν δοκιμάσατε ὡς τώρα τέτοιο πόνο, ρωτῆστε μερικοὺς τροφίμους τῶν Γηροκομείων ἡ Πτωχοκομείων ἡ ἐγκαταλειμμένους ἄρρωστους καὶ θὰ σᾶς τὸ ποῦν. Θὰ σᾶς ποῦν τί σημαίνει ἐγκατάλειψι φίλων καὶ γνωστῶν καὶ συγγενῶν.
Γιατί ἀλήθεια νὰ φέρωνται μὲ τέτοιο ἄσπλαγχνο καὶ προδοτικὸ τρόπο μερικοὶ ἄνθρωποι; Γιατί νὰ ξεχνοῦν καὶ φιλίες καὶ γνωριμίες καὶ συγγένειες;
Δὲν χρειάζεται βέβαια φαντασία καὶ ἐξυπνάδα πολλὴ γιὰ νὰ τὸ καταλάβουμε. Ἂν δὲν ἔχη ὁ ἄνθρωπος σταθερότητα αἰσθημάτων ἀπέναντι στὸν Θεό, ἂν δὲν πιστεύη δηλαδὴ μὲ ὅλο του τὸ εἶναι στὸν Κύριο, εἶναι ἀδύνατον νὰ ἀποδειχθῆ ἑκατὸ τοῖς ἑκατὸ ἀληθινὸς καὶ σταθερὸς φίλος. Θὰ ἔλθη ὤρα ποὺ θὰ παρασυρθῆ ἀπό τὸ ὑλικὸ συμφέρον του καὶ θὰ ἀδιαφορήση γιὰ τὸν ἕως τότε φίλο του.
Γι’ αὐτὸ μὲ τὰ λόγια αὐτὰ εἶναι σὰν νὰ μᾶς ἀνοίγη τὰ μάτια ὁ Ψαλμωδὸς καὶ νὰ μᾶς Λέη: «Προσέξτε ποιοὺς κάνετε φίλούς σας. Μὴ ἐμπιστεύεσθε καὶ μὴ βασίζεσθε στὸν ὁποιοδήποτε».
Συγχρόνως μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι οἱ ἄνθρωποι εἶναι ἀδύνατοι. Καὶ ὑπάρχει πιθανότης κι αὐτοὶ ποὺ φαίνονται καὶ εἶναι σήμερα καλοί, αὔριο ν’ ἀλλάξουν καὶ νὰ ἀποδειχθοῦν ἀνάξιοι τῆς φιλίας καὶ ἐμπιστοσύνης μας.
Ἄς μὴ τὸ ξεχνοῦμε αὐτὸ ποτέ. Καὶ πάνω ἀπ’ ὅλα ἄς φροντίζουμε νὰ συνδεθοῦμε καλύτερα μὲ τὸν Χριστό. Νὰ γίνη Ἐκεῖνος ὁ φίλος μας. Καί ν’ ἀνοίγουμε σ’ Ἐκεῖνον πρὸ πάντων τὴν καρδιά μας.
Θὰ μᾶς φωτίζη τότε Ἐκεῖνος, ὥστε νὰ προσέχουμε τὶς φιλίες μας, ἀλλά καὶ θὰ φροντίζη μὲ τὴν ἀγάπη Του, ὥστε νὰ σταθοῦν ἄνθρωποι δίπλα μας καὶ στὶς πιὸ τραγικὲς τυχὸν ὧρες μας.
Κοντά Του δὲν θὰ νοιώσουμε ἐγκαταλειμμένοι ποτέ. Θὰ ζοῦμε τὴν εὐτυχία τῆς πιὸ ἀληθινῆς καὶ πιὸ σταθερᾶς φιλίας." (Ἀπό Περιοδικό "Ο ΣΩΤΗΡ" τόμος 1986, σ. 44)
