Πέμπτη 14 Ὀκτωβρίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
«Ὅτι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ ἐντελεῖται περὶ σοῦ τοῦ διαφυλάξαι σε ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς σου· ἐπὶ χειρῶν ἀροῦσί σε, μήποτε προσκόψῃς πρὸς λίθον τὸν πόδα σου»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Διότι θά δώσῃ ἐντολήν ὁ Κύριος εἰς τούς ἀγγέλους του διά σέ, ὅπως σέ διαφυλάξουν εἰς πάσας τάς ὁδούς καί ἐνεργείας σου.Ἐπί τῶν χειρῶν των θά σέ σηκώσουν, μή τύχῃ ποτέ καί προσκρούσῃς τόν πόδα σου εἰς λίθον τινά καί σκοντάψῃς» (Ἀπό τήν "ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας", τ. 10ος, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ")
ΣΧΟΛΙΟ (α)
"Ὁ ἑνενηκοστός Ψαλμὸς εἶναι ἕνα εἴδος διαλόγου, κατὰ παλαιάν γνώμην μεταξὺ τοῦ Δαβὶδ καὶ τοῦ Σολομῶντος, κατὰ ἄλλην μεταξὺ τοῦ λαοῦ καὶ τῶν ἱερέων, στὸν ὁποῖο παίρνει μέρος καὶ ὁ Θεός. Τονίζει μὲ ἐξαίρετο τρόπο τὴν μεγάλη δύναμι, ποὺ ἔχει ἡ ἐμπιστοσύνη καὶ ἡ ἐλπίδα στὸν Ὕψιστο.
Μὲ τρόπο παραστατικὸ βεβαιώνει ὁ θεόπνευστος Ψαλμωδὸς ὅτι αὐτὸς ποὺ ἔχει καταφυγή του καὶ προστάτην του τὸν Θεό, δὲν ἔχει νὰ φοβηθῆ» τίποτε καὶ στὶς πιὸ ἀντίξοες περιστάσεις.
Ἐνῶ θὰ σὲ περικυκλώνουν οἱ κίνδυνοι καὶ οἱ ἐχθροί, ψάλλει ὁ θεοφώτιστος ποιητής, ἐσὺ ποὺ θὰ πιστεύης, θὰ μένης ἀνέγγιχτος καὶ ἀνέπαφος καὶ ἀσφαλής.
Πῶς καὶ γιατί; Τὸ λέει ὁ ἴδιος στὸν ἐνδέκατο καὶ δωδέκατο στίχο: «Ὅτι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ ἐντελεῖται περί σοῦ τοῦ διαφυλάξαι σε ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς σου ἐπί χειρῶν ἀροῦσι σε, μήποτε προσκόψης πρὸς λίθον τὸν πόδα σου». Θὰ δώση δηλαδὴ διαταγὴ ὁ Κύριος στοὺς ἀγγέλους Του γιὰ σένα, ἄνθρωπέ μου, ὥστε νὰ σὲ φρουροῦν καὶ νὰ σὲ προστατεύουν παντοῦ, ὅπου θὰ πηγαίνης. Θὰ σὲ σηκώνουν στὰ χέρια τους, γιὰ νὰ μὴ σκοντάψουν στὶς πέτρες τὰ πόδια σου ποτέ.
Μὲ τὰ λόγια αὐτά, ὅπως καί μὲ πολλὰ ἄλλα παρόμοια, ποὺ ὑπάρχουν σ’ ὅλη τὴν Ἁγία μας Γραφή, «μανθάνομεν, ὡς καὶ δι’ ἀγγέλων φρουρεῖ τοὺς εἰς αὐτὸν πεποιθότας ὁ τῶν ὅλων Θεός», γράφει ὁ Μέγας Ἀθανάσιος (Ἐξη. εἰς 90 Ψαλμ.).
Οἱ δὲ ἅγιοι ἄγγελοι, προσθέτει ὁ ἱερὸς Δαμασκηνός, εἶναι «ἕτοιμοι πρὸς τὴν τοῦ θείου θελήματος ἐκπλήρωσιν». Σπεύδουν ἀμέσως ἐκεῖ, ὅπου «ἡ θεία κελεύση ἐπίνευσις» καὶ φυλάττουν «τὰ μέρη τῆς γῆς» καὶ εἶναι «ἐθνῶν καί τόπων προϊστάμενοι) (Ρ.G. 94, 872).
Εἶναι βασικὴ ἀλήθεια τῆς Πίστεώς μας ὅτι οἱ ἅγιοι ἄγγελοι, ποὺ ἔργο τους ἔχουν νὰ ὑμνοῦν ἀκατάπαυστα τὸν Θεό, ἀποστέλλονται ἀπό Ἐκεῖνον γιὰ τὴν δική μας προστασία καὶ βοήθεια.
Τὸ ἀναφέρει σαφέστατα ὁ ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος, ὅτι οἱ ἄγγελοι εἶναι «λειτουργικὰ πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διὰ τοὺς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν» (Ἑβρ. α’ 14). «Ἔρχονται στὴ γῆ μας καὶ διακονοῦν, βοηθοῦν, ἐνισχύουν καὶ καθοδηγοῦν ἐμᾶς τοὺς ἀνθρώπους, γιὰ τοὺς ὁποίους ἑτοίμασε τὴν βασιλεία Του ὁ Κύριος.
«Ὅλος «ὁ ἀὴρ ἀγγέλων ἐμπέπλησται», γράφει καὶ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος (ΕΠΕ 36, 204). Εἶναι γεμᾶτος δηλαδὴ ὁ ἀέρας ἀπό ἀγγέλους, ποὺ πετοῦν κοντά μας γιὰ νὰ μᾶς συμπαρασταθοῦν.
Ἡ ἀλήθεια αὐτή, ἐπειδὴ τὴν λέμε καὶ τὴν ἀκοῦμε ἀπό μικρὰ παιδιά, δὲν εἶναι ἴσως μέσα μας τόσο ζωηρή, ὅσο θὰ ἔπρεπε. Καὶ δὲν ἀποκλείεται καὶ νὰ λησμονοῦμε κάποτε κάποτε τὴν ὕπαρξι τοῦ ἀγγελικοῦ κόσμου.
Γι’ αὐτὸ εἶναι πολὺ εὐεργετικὴ ἡ ὑπόμνησι, πού μᾶς κάνει τακτικὰ ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία μὲ τὴν πολὺ συχνὴ ἀναφορά της στοὺς ἀγγέλους. Μὲ τὸ διαρκὲς καὶ ἐπαναλαμβανόμενο αἰτημά της «Ἄγγελον εἰρήνης, πιστὸν ὁδηγόν, φύλακα τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἡμῶν» καί μὲ τὴν εὐχὴ πρὸς τὸν «Ἅγιον «Ἄγγελον, μὲ τὴν ὁποία τελειώνει τὸ Μικρὸν Ἀπόδειπνον, μᾶς βοηθεῖ ν’ ἀκοῦμε δίπλα μας τὰ φτερὰ τῶν ἀγγέλων.
Καὶ εἶναι σὰ νὰ μᾶς λέη: Μή ξεχνᾶτε ὅτι ἔχετε κοντά σας τοὺς ἀγγέλους. Κι ἂν ἔλειπαν οἱ ἀόρατοι αὐτοὶ φρουροί, ποὺ σὰν ἄλλοι στοργικοὶ καὶ ἄγρυπνοι σωματοφύλακες προστατεύουν τὸ σῶμα σας καὶ τὴν ψυχή σας, δὲν θὰ γλυτώνατε ἀπό τὴν μανία τῶν ἀοράτων ἐπίσης δαιμόνων." (Ἀπό Περιοδικό "Ο ΣΩΤΗΡ" τόμος 1986, σ. 109)
