Δευτέρα 25 Ὀκτωβρίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
«Καὶ λόγοις μίσους ἐκύκλωσάν με καὶ ἐπολέμησάν με δωρεάν. ἀντὶ τοῦ ἀγαπᾶν με ἐνδιέβαλλόν με, ἐγὼ δὲ προσηυχόμην· καὶ ἔθεντο κατ᾿ ἐμοῦ κακὰ ἀντὶ ἀγαθῶν καὶ μῖσος ἀντὶ τῆς ἀγαπήσεώς μου»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Καί μέ λόγους πλήρους μίσους μέ περιεκύκλωσαν καί μέ ἐπολέμησαν χωρίς ἀφορμήν καί αἰτίαν.Ἀντί νά μέ ἀγαποῦν διά τήν πρός αὐτούς ἐκδηλωθεῖσαν εἰλκρινῆ ἀγάπην μου μέ διέβαλλον καί ἐσυκοφάντουν, ἐγώ δέ ἐνθέρμως περί αὐτῶν προσηυχόμην. Καί μοῦ ἀνταπέδωκαν κακά ἀντί τῶν ἀγαθῶν, πού ἔπραξα εἰς αὐτούς, καί μῖσος ἀντί τῆς ἀγηάπης πού τούς ἔδειξα» (Ἀπό τήν "ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας", τ. 10ος, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ")
ΣΧΟΛΙΟ (β)
Καὶ ποιὰ ἦταν ἡ ἀπάντηση τοῦ σκληροτράχηλου λαοῦ; Ποιὸ ἦταν τὸ «εὐχαριστῶ» τῶν Ἑβραίων στὴν τόση καλωσύνη καὶ ἀγάπη Του;
Τὸ λέει ὡραιότατα ὁ ἱερὸς ὑμνωδὸς τῆς Ἐκκλησίας μας: «Λαός μου, τί ἐποίησά σοι καί τί μοι ἀνταπέδωκας; ἀντὶ τοῦ μάννα χολὴν ἀντὶ τοῦ ὕδατος ὄξος ἀντὶ τοῦ ἀγαπᾶν μὲ σταυρῷ μὲ προσηλώσατε».
Ἔτσι ἀπάντησε ἡ γῆ στὴν προσφορὰ τοῦ οὐρανοῦ τότε. Μὲ ἀσίγαστο καὶ ἀνικανοποίητο μῖσος στὴν ἄπειρη Ἀγάπη.
Κι ὁ ἴδιος ἄλλως τε ὁ Πιλᾶτος τὸ εἶχε καταλάβει ὅτι τίποτε ἄλλο ἐκτὸς ἀπό τὸ μῖσος δὲν κινοῦσε τοὺς ἄρχοντας τοῦ Ἰσραὴλ ἐναντίον τοῦ Καταδίκου Ἐκείνου. «Ἐγίνωσκε ὅτι διὰ φθόνον παραδεδώκεισαν αὐτὸν οἱ ἀρχιερεῖς», σημειώνει ὁ ἅγιος Εὐαγγελιστὴς Μᾶρκος (ιε’ 10).
Τὸ νὰ μισῆς κάποιον ποὺ σὲ ἀγαπᾶ, ἔλεγε ἕνας σοφός, εἶναι σατανικὸν. Τὸ νὰ ἀγαπᾶς ὅμως αὐτὸν ποὺ σὲ μισεῖ, εἶναι θεῖον.
Αὐτή ἀκριβῶς ἡ φοβερὴ ἀντίθεσι σατανικοῦ μίσους καὶ θεϊκῆς ἀγάπης παρουσιάσθηκε σ’ ὅλη της τὴν ἔξαρσι στὸν λόφο τοῦ φρικτοῦ Γολγοθᾶ. Οἱ σταυρωταί, τὸ γένος τῶν Ἑβραίων, ἱκανοποιῶντας τὸ ἀχόρταγο μῖσος τους ἐναντίον τοῦ Κυρίου, πανηγυρίζουν κάτω ἀπό τὸν Σταυρό Του. Κι’ Ἐκεῖνος ἀνεπηρέαστος καὶ ἀτάραχος ψυχικὰ ἀπότὶς βρισιὲς καὶ τὶς βλαστήμιες τους προσεύχεται καὶ ζητεῖ ἀπό τὸν Πατέρα Του νὰ τοὺς συγχωρήση!
Ποιὰ γλῶσσα ἆραγε μπορεῖ νὰ ἐκφράση στὴν πληρότητά της αὐτὴ τὴν ἀντίθεσι; Ποιὰ πέννα μπορεῖ νὰ καταγράψη καὶ νὰ παρουσίαση αὐτὴ τὴν φοβερὴ πραγματικότητα; Ποιὸ πινέλο ζωγράφου μπορεῖ νὰ ἀπεικονίση μὲ χρώματα αὐτὴ τὴν ἀσύλληπτη σὲ ὕψος καὶ βάθος σκηνή;
Μόνον ἕνας τόσο πολὺ εὐεργετημένος λαὸς σὰν τὸν Ἰσραηλιτικὸ μποροῦσε νὰ μισήση σὲ τόσο μεγάλο βαθμὸ τὸν Εὐεργέτη του. Καί μόνο Ἕνας τόσο μεγάλος Εὐεργέτης σὰν τὸν Θεάνθρωπο μποροῦσε νὰ ἀγαπήση μὲ τέτοιο τρόπο κάποιον ἀχάριστο λαό.
Ἄς μὴ μένουμε ὅμως μόνο στὶς ἀντιθέσεις, τὶς συγκρίσεις καὶ τὶς συγκινήσεις, ἀδελφέ μου. Ἄς δοῦμε καλύτερα πῶς θὰ διδαχθοῦμε κι ἐγὼ καὶ σὺ καὶ ἀπό τὸ ἀρνητικὸ παράδειγμα τῶν Ἑβραίων καὶ ἀπό τὸ θετικὸ καὶ τέλειο ὑπόδειγμα τοῦ Κυρίου μας.
Τότε ἔξαλλου θά μείνη κάτι θετικὸ καὶ οὐσιαστικὸ στὴν ψυχή μας ἀπό τὴν ἀνάμνησι τῶν Ἁγίων Παθῶν τοῦ Κυρίου.
Ἄς παρακαλοῦμε λοιπὸν τὸν «δι’ ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν σταυρωθέντα καὶ παθόντα» νὰ μᾶς χαρίση κάτι ἀπό τὴν ἄπειρη ἀγάπη Του, ὥστε νὰ μὴ παύσουμε ποτὲ ν’ ἀγαπᾶμε κι αὐτοὺς ἀκόμη πού μᾶς μισοῦν θανάσιμα. Ἄς Τὸν ἱκετεύουμε ἐπίσης νὰ μὴ ἐπιτρέψη ποτὲ Ἐκεῖνος νὰ φανοῦμε ἀχάριστοι ἀπέναντί Του καὶ νὰ περάσουμε στὶς τάξεις τῶν ἐχθρῶν Του σὰν τὸν Ἰούδα, ἀλλά νὰ μᾶς βοηθῆ νὰ μένουμε πάντα κοντά Του, μαζὶ μὲ τοὺς ἁγίους Του, καὶ νὰ Τὸν δοξολογοῦμε αἰώνια γιὰ τὴν ἀγάπη Του." (Ἀπό Περιοδικό "Ο ΣΩΤΗΡ" τόμος 1986, σ. 267)
