Πέμπτη 28 Ὀκτωβρίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
«Μάταια ἐλάλησεν ἕκαστος πρός τόν πλησίον αὐτοῦ, χείλη δόλια ἐν καρδίᾳ καί ἐν καρδίᾳ ἐλάλησε κακά»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
« Μάταια καί λόγια ψεύδους καί ἀπάτης λαλεῖ ὁ καθένας των πρός τόν ἄλλον. Ἡ ὑποκρισία καί ἡ ἀπάτη κυριαρχοῦν. Γλυκά καί ἑλκυστικά λόγια λέγουν μέ τά δόλια χείλη των, ἀλλ’ ἡ διπροσωπία των εἶναι φοβερά. Ἡ καρδία των εἶναι διπλῆ καί κρύπτει εἰς τά βάθη της τό κακόν, τό ὁποῖον σκεπάζουν ἐπιδεξίως μέ τάς ἐκφράσεις τῶν χειλέων» ( Ἀπό τήν «ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας, τ.10ος, ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»).
ΣΧΟΛΙΟ (α)
«Ὅταν ἔβλεπε ὁ Δαβὶδ τὴν διπλοπροσωπία καὶ ὑποκρισία τῶν συνανθρώπων του· ὅτανν ἄκουε τὰ καθημερινὰ δόλια λόγια τους, νόμιζε πὼς βρισκόταν σὲ φουρτουνιασμένη θάλασσα κι ἔκαμνε άπεγνωσμένες προσπάθειες, γιὰ νὰ μὴ καταποντισθῇ. Σῶσε με, Κύριε, φώναζε , στίς ς ὧρες αὐτές. Ἐξαφανίσθηκαν οἱ εὐσεβεῖς. Ἔγιναν σπάνιοι οἱ ἀληθινοὶ ἄνθρωποι. Οἱ περισσότεροι εἶναι δόλιοι καὶ ἐξαπατοῦν τούς ἄλλους. Ἄλλα ἔχουν στὰ χείλη καὶ ἄλλα στὴν καρδιά. «Μάταια ἐλάλησεν ἕκαστος πρὸς τὸν πλησίον αὐτοῦ, χείλη δόλια ἐν καρδίᾳ, καὶ ἐν καρδίᾳ ἐλάλησε κακά» (Ψάλμ. ια’ 3).
Τί θάλεγε ἆραγε, ἀδελφέ μου, καὶ πῶς θά ἔνοιωθε ὁ Δαβίδ, ἂν ζοῦσε στὴν ἐποχή μας; Τί συναισθήματα θὰ πλημμύριζαν τήν καρδιά του, ἂν ἄκουε τοὺς Χριστιανούς, πού ὑποτίθεται ὅτι ξέρουν πολὺ περρισσότερα γιὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ ὅσα ἐγνώριζαν οἱ πρὸ Χριστοῦ ἄνθρωτοι, νὰ ἐξαπατοῦν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον; Δὲν θά πονοῦσε πολὺ περισσότερο καὶ δὲν θά νόμιζε δικαιολογημένα ὅτι χάνεται τὸ πᾶν καὶ δὲν ἀπομένει τίποτε ὄρθιο; Τί ἐπικρατεῖ ἀλήθεια σήμερα γύρω μας; Ἡ ἀπάτη, τὸ ψέμα, ἡ δολιότης καὶ ἡ διπλωματία. Ἀπό τούς ἐπισήμους ἡγέτας τῶν λαῶν, ποὺ μιλοῦν γιὰ ἀφοπλισμοὺς καὶ ὀργανώνουν πορεῖες εἰρήνης, ἐνῶ κατᾶ βάθος ἑτοιμάζονται γιὰ πόλεμο καὶ ἐξοπλίζονται συνεχῶς, μέχρι τοὺς ἁπλοῦς ἀνθρώπους τοῦ λαοῦ η ἀπάτη καὶ ἡ δολιότης βασιλεύει. Ἀπάτη στὰ μέσα ἐνημερώσεως, ἀπάτη στὰ γλυκόλογα καὶ τὶς ὑποσχέσεις τῶν πολιτικῶν, ἀπάτη στὸ ἐμπόριο, δολιότης καὶ ὑποκρισία στὶς ἀνθρώπινες σχέσεις κάθε μέρα. Ξαναζῇ ὁ Ἰούδας, ποὺ μὲ δόλιο τρόπο, χρησιμοποιῶντας τὸν ἀσπασμό, παρέδωσε τὸν Διδάσκαλό του στοὺς ἐχθρούς Του.
Ἐμπρὸς σ’ αὐτή τὴν κατάστασι δὲν ξέ¬ρει πραγματικὰ κανεὶς τί νὰ πιστεύσῃ καὶ ἀπό ποῦ νὰ φυλαχθη. Διότι οἱ μὲν φανεροὶ ἐχθροὶ εἶναι «εὐφύλακτοι», ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Τοὺς διακρίνεις δηλαδὴ εὔκολα καὶ μπορεῖς νὰ φυλαχθῇς. Ἐκεῖνοι ὅμως ποὺ «ἕτερον προσωπεῖον προβαλλόμενοι καὶ ἕτερον ὄντες», ἐκεῖνοι μὲ ἄλλα λόγια ποὺ φοροῦν προσωπεῖα καὶ σκεπάζουν τὶς πονηρὲς προθέσεις τους καὶ παρουσιάζονται μελιστάλακτοι, εἶναι πολὺ δυσδιάκριτοι καὶ ἐξαιρετικὰ ἐπικίνδυνοι (Ὁμ. εἰς ια’ ψαλμ.).
Μπορεῖς ἐπὶ παραδείγματι νὰ καταλάβῃς πότε σοῦ λένε τὴν ἀλήθεια οἱ διάφοροι κομματάρχαι, ποὺ βγάζουν ἀπὸ τὸ στόμα τους λόγια τιμητικὰ γιὰ τὸ ἔθνος, γιὰ τὴν οἰκογένεια καὶ τὴν Θρησκεία, ἀλλά στὴν πρᾶξι ὑπογράφουν καὶ ἐγκρίνουν νόμους ἐκθεμελιωτικούς τῶν πάντων; Μπορεῖς νὰ καταλάβῃς ἐπίσης τί κρύβει ὁ ἤρεμος αἱρετικός, ποὺ κτυπᾶ μὲ εὐγένεια τὴν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ σου καὶ δείχνει ὅτι ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν σωτηρία σου, ἐνῶ στὴν οὐσία σκοπεύει νὰ σὲ δηλητηριάσῃ μὲ τὴν αἵρεσί του; Μπορεῖς ἐπίσης νὰ διακρίνῃς εὔκολα τὶς προθέσεις αὐτοῦ ποὺ σοῦ κάνει τὸν φίλο καὶ ἔρχεται καὶ στὸ σπίτι σου καὶ κλέβει τὴν ἐμπιστοσύνη σου, ἀλλά σὲ μιὰ δεδομένη εὐκαιρία γίνεται αἰτία τῆς οἰκογενειακῆς καταστροφῆς σου;" ( Ἀπό τό περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ», τόμος 1983, σ. 379)
