Παρασκευή 29 Ὀκτωβρίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
«Μάταια ἐλάλησεν ἕκαστος πρός τόν πλησίον αὐτοῦ, χείλη δόλια ἐν καρδίᾳ καί ἐν καρδίᾳ ἐλάλησε κακά»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
« Μάταια καί λόγια ψεύδους καί ἀπάτης λαλεῖ ὁ καθένας των πρός τόν ἄλλον. Ἡ ὑποκρισία καί ἡ ἀπάτη κυριαρχοῦν. Γλυκά καί ἑλκυστικά λόγια λέγουν μέ τά δόλια χείλη των, ἀλλ’ ἡ διπροσωπία των εἶναι φοβερά. Ἡ καρδία των εἶναι διπλῆ καί κρύπτει εἰς τά βάθη της τό κακόν, τό ὁποῖον σκεπάζουν ἐπιδεξίως μέ τάς ἐκφράσεις τῶν χειλέων» ( Ἀπό τήν «ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας, τ.10ος, ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»).
ΣΧΟΛΙΟ (β)
"Τί λοιπὸν πρέπει νὰ γίνῃ ἐμπρὸς στὸ κῦμα αὐτὸ τῆς ἀπάτης καὶ δολιότητος, πού ὁρμᾷ ἀπειλητικὸ ἐναντίον μας; Πῶς θὰ ἀντιδράσωμε στὴν δολιότητα, εἴτε αὐτὴ παρουσιάζεται σὰν καθημερινὴ πρᾶξι καὶ ζωή, εἴτε προβάλλεται σὰν θρησκευτικὴ ἢ πολιτικὴ ἰδεολογία;
Τὸ πρῶτο ποὺ ἔχουμε νὰ ποῦμε, εἶναι ὅτι δὲν πρέπει νὰ εἴμαστε ἀφελεῖς καὶ εὔπιστοι. Νὰ μὴ ἐμπιστευώμαστε εὔκολα ὁποιονδήποτε καὶ νὰ μὴ ἀνοίγωμε ἀμέσως τὴν πόρτα τῆς καρδιᾶς καὶ τοῦ σπιτιού μας στὸ κάθε ἕνα, ποὺ ἔρχεται κοντά μας. Νὰ μὴ παρασυρόμαστε ἐπίσης καὶ νὰ μὴ ἐνθουσιαζώμαστε ἀμέσως ἀπὸ κάτι ποὺ ἀκούσαμε ἢ διαβάσαμε καί τὸ βλέπουμε σύμφωνο μὲ τὶς προσωπικές μας πολιτικὲς ἢ θρησκευτικὲς ἀπόψεις. Χρειάζεται σύνεσις καὶ προσοχὴ καὶ σοβαρότης. Χρειάζεται ἐπίσης πρὶν ἀπὸ κάθε ἐνέργειά μας νὰ συμβουλευώμεθα τὸν ἐξομολόγο μας καὶ ἄλλα πρόσωπα σεβαστὰ καὶ ἀξιόπιστα. Χρειάζεται ἀκόμη καὶ πρὸ πάντων προσευχὴ στὸν Θεό, γιὰ νὰ μᾶς χαρίζῃ τὴν φώτισί Του, ὥστε νὰ διακρίνωμε τὰ πράγματα καὶ νὰ μὴ πέφτωμε θύματα τῶν δολίων ἀνθρώπων».
Αὐτὲς βέβαια οἱ προφυλάξεις ἀφοροῦν ἐμᾶς τοὺς ἰδίους καὶ ἐννοεῖται ὅτι ἐμεῖς ἐπ’ οὐδενί λόγῳ θὰ ἐπιτρέψωμε ποτὲ στὸν ἑαυτό μας νὰ ἐξαπατήσῃ κάποιον. Ἐμεῖς θὰ ἀγωνιζώμαστε νὰ εἴμαστε πάντα ἀληθινοὶ καὶ νὰ εἶναι «ναί» τὸ «ναί» ποὺ θὰ λέμε στοὺς ἄλλους (Ματθ. ε’ 37). Διότι ἀλλοίμονον ἐὰν λέμε ὅτι εἴμαστε Χριστιανοὶ καὶ σκεπτώμαστε πῶς θὰ ἀντιμετωπίσωμε τὴν ἀπάτη τῶν ἄλλων, ἀλλ’ ὅμως κάνουμε κι ἐμεῖς τὰ ἴδια! Μεγαλύτερη ὑποκρισία καὶ δολιότης ἀπὸ αὐτή, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ὑπάρξῃ.
Μαζὶ ὅμως μὲ τὴν προφύλαξι τοῦ ἑαυτοῦ μας χρειάζεται νὰ ἀναλάβουμε καὶ εἰρηνικὴ ἐκστρατεία διαφωτίσεως καὶ τῶν γνωστῶν μας, γιὰ νὰ καταλάβουν καὶ ἐκεῖνοι πόσο κακὸ εἶναι ἡ ἀπάτη καὶ πόσο ἀποστρέφεται ὁ Θεὸς τοὺς δολίους κοὶ «πλαγίους» ἀνθρώπους (Λευϊτ. κστ’ 23-24).
Πρέπει νὰ νοιώσουμε ὅλοι ὅτι ὁ Θεὸς βδελύσσεται τοὺς δολίους καὶ ἀνειλικρινεῖς ἀνθρώπους. Παίρνει τήν χάρι Του καί τοὺς ἐγκαταλείπει. Κι ἂν ἐγκαταλείψῃ κάποιον ὁ Θεός, δὲν τὸν σῴζει τίποτε. Καὶ πλούτη καὶ φιλίες καὶ ὁποιαδήποτε ἀγαθά του θὰ γίνουν ἀργὰ ἢ γρήγορα συντρίμμια. Αὐτὸ διδάσκει ἡ πεῖρα τοῦ παρελθόντος.
Ἄς παρακαλοῦμε λοιπὸν τὸν Κύριο νά δίνῃ μετάνοια σ’ ὅσους φέρονται μὲ δολιότητα καὶ νὰ μᾶς προστατεύῃ ἀπό τήν ὑπουλότητά τους, γιὰ νὰ δοῦμε πραγματικὰ καλύτερες μέρες καὶ νὰ μὴ δοκιμάσουμε ποτὲ τὴν ὀργή Του. ( Ἀπό τό περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ», τόμος 1983, σ. 379)
