Τρίτη 19 Ὀκτωβρίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
«Τὰ μαρτύριά σου ἐπιστώθησαν σφόδρα· τῷ οἴκῳ σου πρέπει ἁγίασμα, Κύριε, εἰς μακρότητα ἡμερῶν»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Αἱ περί σοῦ διά τῶν παλαιῶν προφητῶν σου κηρυχθεῖσαι μαρτυρίαι ἀπεδείχθησαν διά τῶν πραγμάτων ἐξόχως ἀξιόπιστοι. Εἰς τόν οἶκον ἁρμόζει, Κύριε, νά εἶναι ἱερός καί νά παραμένῃ ἀμόλυντος καί ἄγιος πάντοτε καί εἰς μακράς καί ἀτελευτήτους ἡμέρας. Ἅγιοιο μόνον πρέπει νά εἰσέρχωνται ἐν αὐτῷ καί νά μή μολύνεται ποτέ ὑπό προσκυνητῶν βεβήλων» (Ἀπό τήν "ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας", τ. 10ος, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ")
ΣΧΟΛΙΟ (β)
"Αὐτὴ ἡ συναίσθησις ἐπίσης θὰ μᾶς συγκρατῆ καὶ δὲν θὰ ἐπιτρέπη ποτὲ στὸν ἑαυτό μας νὰ βρεθοῦμε στὸν ἅγιο Ναὸ τοῦ Ὑψίστου χωρὶς τὴν δέουσα προσοχὴ καὶ στὴν ἐνδυμασία μας καὶ στὶς ὅλες κινήσεις μας.
Ὅλα μέσα στὸν ἱερὸ χῶρο τοῦ Ναοῦ ἐμπνέουν τὸν σεβασμό, πρὸ πάντων δὲ ἡ τέλεσις τοῦ Μεγάλου Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας κάνει καὶ αὐτοὺς τοὺς ἁγίους ἀγγέλους νὰ μένουν ἐκστατικοὶ καὶ γεμᾶτοι δέος καὶ εὐλάβεια ἐμπρὸς στὸ μεγαλεῖο τῆς θείας συγκαταβάσεως καὶ φιλανθρωπίας.
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἔλεγε ὅτι, μόλις εἰσέρχεσαι στὸν τόπο τῆς λατρείας τοῦ Κυρίου, «καθάπερ αὔρα τις πνευματικὴ περιῒσταταί σουτὴν ψυχὴν». Σὲ περικυκλώνει δηλαδὴ μία πνευματικὴ αὔρα, μιὰ οὐράνια πνοὴ καὶ δροσιὰ καὶ «ἀνίστησι τὸ φρόνημα». Ἀνυψώνει τὶς σκέψεις σου καὶ «μεθίστησί σε ἀπὸ γῆς εἰς οὐρανὸν». Σὲ μεταθέτει καὶ σὲ ἀνεβάζει ἀπό τὴν γῆ καὶ τὰ γήινα στὸν οὐρανὸ μὲ τὰ ἄφθαρτα κάλλη του. Ἡ «ἡσυχία» καὶ ἡ ὅλη πνευματικὴ ἀτμόσφαιρα τοῦ ἱεροῦ χώρου «εἰς φρίκην ἄγει». Ὁδηγεῖ σέ θρησκευτικὸ ρῖγος καὶ εὐλάβεια καὶ συγκλονισμὸ τῆς καρδιᾶς (PG 51, 145).
Μακάρι, ἀγαπητὲ ἀναγνῶστα, τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ μεγάλου αὐτοῦ ἁγίου της Ἐκκλησίας μας νὰ βρίσκουν τὴν ἐφαρμογή τους καὶ στὸν καθένα μας.
Τὸ πᾶν πάντως ἐξαρτᾶται ἀπό τὸ πῶς βλέπουμε τὸν Ναό. Ἂν τὸν θεωροῦμε ὅ¬πως ἀκριβῶς εἶναι, σὰν κατοικία δηλαδὴ καὶ τόπο λατρείας τοῦ παναγίου καὶ παντοδυνάμου Θεοῦ, τότε καὶ ἡ ψυχική μας διάθεσι καὶ ἡ ἐξωτερική μας συμπεριφορὰ θὰ ἔχουν τὸ πνευματικὸ ἄρωμα τῆς εὐλαβείας.
Ἔτσι δὲ καὶ μόνο θὰ ὠφελούμαστε ἀληθινὰ καὶ οὐσιαστικὰ ἀπό τὸν ἐκκλησιασμό μας καὶ θὰ ἐξαγιαζώμαστε κι ἐμεῖς καὶ θὰ ἐπηρεαζώμαστε ἀπό τὰ ὅσα τελοῦνται στὸν ἅγιο Ναὸ τοῦ Κυρίου.
Καὶ μόνο τότε θὰ ἔχουμε μαζί μας τὴν χάρι καὶ εὐλογία Ἐκείνου, ποὺ εἶναι ὁ ἔνοικος τοῦ «ἁγιάσματος» καὶ γεμίζει μὲ «τὸν γλυκερὸν ποταμὸν τοῦ ἐλέους» Του τὰ πάντα." (Ἀπό Περιοδικό "Ο ΣΩΤΗΡ" τόμος 1986, σ. 173)
