Σάββατο 23 Ὀκτωβρίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
«Σήμερον, ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε, μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν, ὡς ἐν τῷ παραπικρασμῷ κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Σήμερον ὁπότε ὁ θεός λαλεῖ εἰς τόν καθένα μας καί μᾶς προσκαλεῖ, εἴθε νά ἀκούσετε τήν φωνήν αὐτοῦ, ἡ ὀποία λέγει: Μή κάνετε διά τῆς ἀπειθείας σκληράς τάς καρδίας σας, ὅπως ἔγινε εἰς Ραφιδείν καί Κάδης, κατά τόν καιρόν πού μέ ἐπίκραναν οἱ προπάτορές σας, κατά τήν ἠμέραν πού ἐδοκίμαζαν καί ἐπροκαλοῦσαν τήν δύναμίν μου καί τήν δικαιοσύνην μου εἰς τήν ἔρημον» (Ἀπό τήν "ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας", τ. 10ος, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ")
ΣΧΟΛΙΟ (β)
"Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ἔμπειρος ἀγωνιστής τοῦ ἀοράτου πολέμου καὶ φωτισμένος καθοδηγὸς τῶν ἀγωνιστῶν Χριστιανῶν ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης συμβουλεύει τὸν καθένα μας μὲ τὰ ἑξῆς: «Ἐνθυμοῦ κάθε ἡμέραν, ὅτι τὸ σήμερον εἶναι ἰδικόν σου, τὸ αὔριον εἶναι εἰς τὸ χέρι τοῦ Θεου· καί ὅτι ἐκεῖνος πού σοῦ ἔδωκε τὸ πρωί, δὲν σοῦ ὑπόσχεται νὰ σοῦ δώση καὶ τὸ ἑσπέρας. Διὰ τοῦτο μὴ ἀκούσης τοῦ διαβόλου πού σοῦ λέγει νὰ τοῦ δώσης τὸ σήμερον καὶ τὸ αὔριον νὰ δώσης τοῦ Θεοῦ ὄχι ἀλλά ἐξόδευε ὅλας τάς στιγμάς τῶν ὡρῶν τῆς ζωῆς σου, καθὼς ἀρέσει τοῦ Θεοῦ. Καὶ σὰν νὰ μὴ ἔχη νὰ σοῦ δοθῆ πλέον ἄλλος καιρός. Καὶ λόγιαζε, ὅτι διὰ κάθε στιγμὴν ἔχεις νὰ δώσης λετπότατον λογαριασμόν» (Ἀόρατος πόλεμος, κεφ. κ’).
Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια, ἀδελφέ μου, καὶ δὲν πρέπει νὰ τὴν ξεχνοῦμε ποτέ. Δὲν χωρεῖ ἀναβολὴ σὲ θέματα ποὺ ἔχουν σχέσι μὲ τὴν σωτηρία μας.
«Ἂν μοίραζαν κάπου χρήματα ἢ ροῦχα δωρεάν, θὰ ἀναβάλλαμε ἆραγε νὰ πᾶμε νὰ πάρουμε κι ἐμεῖς κάτι; Ἢ μήπως θὰ τρέχαμε ὅπως ὅπως γιὰ νὰ προλάβουμε ὅσα μποροῦμε; Ποιὸς λογικὸς ἄνθρωπος ἐπίσης ἀναβάλλει νὰ φροντίση γιὰ τὴν ὑγεία του;
Πῶς λοιπὸν ἐξηγεῖται ἡ ἀναβολὴ σὲ θέματα ἀσυγκρίτως ἀνώτερα καὶ οὐσιωδέστερα, ὅπως εἶναι ἡ σωτηρία τῆς ἀθανάτου ψυχῆς μας;
Ἡ μόνη ἐξήγησι εἶναι ὅτι μᾶς ἐξαπατᾶ καὶ μᾶς ἀποκοιμίζει ὁ πανοῦργος Διάβολος λέγοντάς μας ὅτι ἔχουμε καιρὸ καὶ ὅτι δὲν χάθηκε ὁ κόσμος, ἂν ἀναβάλουμε καὶ κάτι γιὰ ἄλλοτε.
Μπορεῖ νὰ μὴ χάνεται ὁ κόσμος, ἀλλ’ ὅμως ὑπάρχει πιθανότης νὰ χαθοῦμε ἐμεῖς. Μ’ ἕνα αἰφνίδιο θάνατο, ἂν βρεθοῦμε ἀνέτοιμοι, χάνουμε γιὰ πάντα τὴν εὐτυχία μας στὴν αἰωνιότητα.
Χρειάζεται λοιπὸν ἀγρυπνία ψυχῆς καὶ προσοχή, ὥστε νὰ μὴ μείνουμε «ἔξω τοῦ Νυμφῶνος» σὰν τὶς πέντε μωρὲς παρθένους, ἀλλά νὰ κερδήσουμε καὶ τὸ παρὸν καὶ τὸ μέλλον μας μὲ τήν Χάρι του Κυρίου μας." (Ἀπό Περιοδικό "Ο ΣΩΤΗΡ" τόμος 1986, σ. 250)
