Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
«Εἰς οἰκονομίαν τοῦ πληρώματος τῶν καιρῶν, ἀνακεφαλαιώσασθαι τὰ πάντα ἐν τῷ Χριστῷ, τὰ ἐπὶ τοῖς οὐρανοῖς καὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, ἐν αὐτῷ»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Καί τοῦ σχεδίου τούτου σκοπός ἦτο ἡ τακτοποίησις τοῦ οἴκου του, δηλαδή τῆς Ἐκκλησίας. Καί ἡ τακτοποίησις καί ἡ οἰκονομία αὐτή θά ἐπραγματοποιεῖτο, ὅταν θά συνεπληροῦντο οἱ ὡρισμένοι χρόνοι καί θά ἤρχετο ὁ κατάλληλος καιρός, διά νά συνενώσῃ τά πάντα διά τῆς κοινωνίας των μετά τοῦ Χριστοῦ, καί τούς ἐν οὐρανοῖς ἀγγέλους καί τούς ἐπί γῆς ἀνθρώπους, πού ἕνεκα τῆς ἁμαρτίας των ἦσαν τελείως χωρισμένοι ἀπό τόν οὐράνιον κόσμον. Καί ἔκαμε τήν ἕνωσιν αὐτήν δι᾽αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ (Ἀπό τήν « ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας» τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση « Ο ΣΩΤΗΡ».
ΣΧΟΛΙΟ (β)
Στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ λοιπόν συνοψίζεται ὅλη ἡ ἀνθρωπότητα καί ὅλη ἡ θεότητα. Ὁ Χριστός εἶναι τό κεφάλαιο, τό συμπέρασμα, ἡ σύνοψη, ἡ συγκέντρωση, ἡ συνένωση τῶν πάντων. Μέ τόν Χριστό ἑνώνεται ἡ γῆ μέ τόν οὐρανό. Οἱ ἄνθρωποι λόγω τῆς ἁμαρτίας ἦταν χωρισμένοι ἀπό τόν οὐράνιο κόσμο τῶν ἀγγέλων καί διασπασμένοι μεταξύ τους. Μέ τήν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ καί στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ μπῆκε τέρμα στή διάσπαση. Στή διάσπαση ἀνάμεσα στό Θεό καί τούς ἀνθρώπους, ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους καί στό ἴδιο τό ἀνθρώπινο πρόσωπο, στόν ἄνθρωπο μέ τόν ἴδιο τόν ἑαυτό του. Ὅλοι καί ὅλα ἑνώνονται στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Διά τοῦ Ἰησοῦ ἐκπληρώνεται ἡ προαιώνια ἀπόφαση τῆς Τρισηλίου Θεότητος νά ἑνωθοῦν τά πάντα σ᾽ Αὐτόν καί δι᾽ Αὐτοῦ.
Ὁ Χριστός εἶναι ἡ κεφαλή ὅλων τῶν ἀνθρώπων καί τῶν ἀγγέλων. Εἶναι ἡ κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας ἡ ὁποία ἀποτελεῖται ἀπό ἐπίγειους καί οὐράνιους ἀνθρώπους. Ἀποτελεῖται ἀπό τήν στρατευόμενη καί τή θριαμβεύουσα Ἐκκλησία.
Γιά νά γίνει ἡ ἕνωση αὐτή χρειάστηκε νά προσφερθεῖ ἡ μεγαλύτερη θυσία. Νά χύσει τό Αἷμα Του ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ. Καί ἡ ἕνωση μέ κεφαλή τό Χριστό ἀρχίζει ἀπ᾽ αὐτή τή ζωή στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Θά ὁλοκληρωθεῖ ὅμως μέ τή Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου. Ἡ οἰκονομία αὐτή τοῦ Θεοῦ βιώνεται μέσα στή λατρεία τῆς Ἐκκλησίας. Μέ τή λατρεία κοινωνοῦμε μέ τόν πνευματικό κόσμο τοῦ οὐρανοῦ καί δοκιμάζουμε κάποια γεύση τῆς εὐφροσύνης τῆς οὐράνιας Βασιλείας, ἡ ὁποία περιμένει ὅλους μας.
Τό ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἑνωτικός κρίκος τῶν πάντων διά τῆς Ἐκκλησίας ἔχει μεγάλη σημασία γιά μᾶς. Ἄν θέλουμε ἑνότητα, ὁμόνοια στήν οἰκογένεια, τήν κοινωνία, πρέπει νά «ἐκκλησιοποιηθῇ» ἡ ζωή μας. Νά γίνει κεφαλή ὅλων μας ὁ Χριστός μέ τόν ἅγιο Νόμο Του.
