Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
«Ἐν ᾧ καὶ ἐκληρώθημεν προορισθέντες κατὰ πρόθεσιν τοῦ τὰ πάντα ἐνεργοῦντος κατὰ τὴν βουλὴν τοῦ θελήματος αὐτοῦ»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
Δι᾽αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ καί ἐξελέγημεν, σάν διά λαχνοῦ πού μᾶς ἔπεσε, χωρίς ἡμεῖς νά κοπιάσωμεν. Ἀλλ᾽ἐάν ἡ ἐκλογή μας αὐτή ἔγινε, χωρίς ἡμεῖς νά τήν περιμένωμεν, δέν ἦτο ὅμως ἄγνωστος καί τυχαία διά τόν Θεόν. Προωρίσθημεν καί ἐξελέγημεν σύμφωνα μέ τό προαποφασισμένον σχέδιον τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἐνεργεῖ ὅλα κατά τήν ἐλευθρίαν καί ἀπόφασιν τοῦ θελήματός του» (Ἀπό τήν « ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας» τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση « Ο ΣΩΤΗΡ».
ΣΧΟΛΙΟ
Ὅσοι ἔχουν κληθεῖ ἀπό τόν Θεό καί ἀνήκουν στήν Ἐκκλησία, καί πιστεύουν στό Θεανδρικό πρόσωπο τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, αὐτοί εἶναι καί οἱ «τυχεροί». «Ἐκληρώθησαν». Τούς ἔπεσε ὁ κλῆρος, τό λαχεῖο. Μέ τό λόγο αὐτό ὁ Ἀπόστολος μᾶς θυμίζει τούς κλήρους πού ἔρριχναν τότε οἱ ἄνθρωποι γιά νά ἐπιλέξουν τή μιά ἤ τήν ἄλλη ἐνέργεια στή ζωή τους. Γιά παράδειγμα οἱ στρατιῶτες πού σταύρωσαν τόν Χριστό, γράφει ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος, «διεμερίσαντο τά ἱμάτια αὐτοῦ βαλόντες κλῆρον»• καί τονίζει ὁ ἱερός Χρυσόστομος «κλήρου γενομένου ἡμᾶς ἐξελέξατο». Στόν κλῆρο πού μπῆκε ὁ Θεός ἐξέλεξεν ἐμᾶς μέσα ἀπό τά πλήθη τῶν ἀνθρώπων. Κληρώθηκε τό ὄνομά μας. Πόσο χαίρονται οἱ ἄνθρωποι ὅταν τίθεται κλῆρος γιά κάτι, γιά μιά κατοικία, ἄς ποῦμε. Χαίρονται ἄπειρες φορές περισσότερο, ἄν στήν κλήρωση αὐτή πιαστεῖ καί τό δικό τους ὄνομα.
Ἔγινε λοιπόν κλήρωση. Κληρώθηκε καί τό δικό μας ὄνομα. Ὅταν ὅμως παίρνει κάποιος κάτι κατόπιν κληρώσεως, δέν εἶναι βέβαιο πώς ἦταν ἄξιος νά τό πάρει. Τό πῆρε γιατί τοῦ ἔπεσεν ὁ κλῆρος. Μέ τήν εἰκόνα αὐτή πού χρησιμοποιεῖ ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος εἶναι σάν νά λέει: δέν εἴμαστε ἄξιοι γι᾽ αὐτή τήν ἐκλογή, δέν μᾶς ἐξέλεξεν ὁ Θεός ἐπειδή ἀξίζαμε, ἐπειδή εἴχαμε κάποια ἀρετή. Ἀλλά καί πάλι δέν μπορεῖ νά ὑποστηρίξει κανείς ὅτι ὅλα ἔγιναν τυχαῖα, ὅπως γίνεται στίς κληρώσεις. Ὅλα, λέγει στή συνέχεια ὁ Ἀπόστολος, ἔγιναν καί κατά συνέπεια καί ἡ ἐκλογή μας νά ἑνωθοῦμε μέ τόν Χριστό καί νά ἀνήκουμε στήν Ἐκκλησία Του, ἔγιναν μέ τό πάνσοφο, προαιώνιο σχέδιο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Ὅλα ἔγιναν κατά τήν βουλή του μέ σοφία καί δικαιοσύνη. Διότι Ἐκεῖνος γνωρίζει τά πάντα ἐκ τῶν προτέρων.
Ἡ λέξη κλῆρος ἔχει καί τήν ἔννοια τῆς κληρονομίας, τοῦ κληροδοτήματος. Ἀφοῦ ὅρισεν ὁ Θεός, ὥστε τά πάντα νά συγκαιφαλαιωθοῦν στόν Χριστό, κατά φυσική συνέπεια καί ἐμᾶς μᾶς ἔδωκε ὡς κληρονομία σ᾽ Ἐκεῖνον. Τό νά εἴμαστε ὅμως κλῆρος τοῦ Χριστοῦ, ἀποτελεῖ ἄπειρη χάρη γιά μᾶς, διότι μέ τό νά βρισκόμαστε κοντά στόν Χριστό καί νά ἀνήκουμε σ᾽ αὐτόν ἀποβαίνουμε καί ἐμεῖς μέτοχοι τῆς μακαριότητας καί τῆς εὐδαιμονίας Του.
