Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
«Εἰς τὸ εἶναι ἡμᾶς εἰς ἔπαινον δόξης αὐτοῦ, τοὺς προηλπικότας ἐν τῷ Χριστῷ· ἐν ᾧ καὶ ὑμεῖς ἀκούσαντες τὸν λόγον τῆς ἀληθείας, τὸ εὐαγγέλιον τῆς σωτηρίας ὑμῶν, ἐν ᾧ καὶ πιστεύσαντες ἐσφραγίσθητε τῷ Πνεύματι τῆς ἐπαγγελίας τῷ Ἁγίῳ»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Διά νά εἴμεθα εἰς ὕμνον τῆς δοξασμένης ἀγαθότητός του ἡμεῖς οἱ ἐξ Ἰουδαίων Χριστιανοί, πού εἴχαμεν ἀπό προτήτερα τήν ἐλπίδα μας εἰς τόν Μεσσίαν Χριστόν. Διά τῆς ἑνώσεως δέ καί κοινωνίας σας μέ τόν Χριστόν καί σεῖς, οἱ ἄλλοτε εἰδωλολάτραι, ἀφοῦ ἠκούσατε τόν λόγον τοῦ κηρύγματος, πού εἶναι ὅλος ἀλήθεια, δηλαδή τό χαρμόσυνον κήρυγμα τῆς σωτηρίας σας, καί ἀφοῦ ἐπιστεύσατε εἰς αὐτό, ἐλάβατε σύμφωνα μέ τάς ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ τήν σφραγῖδα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» (Ἀπό τήν « ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας» τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση « Ο ΣΩΤΗΡ»).
ΣΧΟΛΙΟ
Ἐπαγγελία καί ἐλπίδα εἶναι δύο πράγματα πού ἔχουν σχέση μέ τήν σωτηρία μας. Ἡ ἐλπίδα ἀνήκει σ᾽ ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους. Ἡ ἐπαγγελία, δηλαδή ἡ ὑπόσχεση ἀνήκει στόν Θεό. Οἱ Ἰουδαῖοι ζοῦσαν μέ τήν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας, πού θά κατέληγε στή δόξα τοῦ Θεοῦ. Ὅμως ἡ ἐπαγγελία, ἡ ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι μόνο γιά τούς Ἰουδαίους. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἀνεξάρτητα ἀπό φυλή καί γλώσσα καί καταγωγή μποροῦν νά σωθοῦν. Γιά νά σωθοῦν ὅμως εἶναι ἀνάγκη νά πιστεύσουν. Γιά νά πιστεύσουν πρέπει νά ἀκούσουν. Τό εὐαγγέλιο λοιπόν δέν εἶναι λόγια καί θεωρίες ἀνθρώπων. Δέν εἶναι λόγος γιά διάφορα ἄσχετα θέματα. Εἶναι λόγος γιά τή σωτηρία μας. Εἶναι ἡ εὐχάριστη εἴδηση ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ σωτήρας καί λυτρωτής τῶν ἀνθρώπων. Αὐτό τό κήρυγμα πρέπει νά ἀκούεται καί νά μεταδίδεται μέ κάθε τρόπο καί σέ κάθε κατεύθυνση. Ὅποιος τώρα πιστεύει στό Εὐαγγέλιο, παίρνει τή σφραγίδα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ἡ ἐπαγγελία, ἡ ὑπόσχεση τοῦ Χριστοῦ. Ὑποσχέθηκε στούς μαθητές Του ὅτι θά στείλει τόν Παράκλητο, τό Πανάγιο Πνεῦμα καί ἐκπλήρωσε τήν ὑπόσχεσή του.
Ἡ ἐκλογή καί ἡ σωτηρία μας λοιπόν, κατά τόν Ἅγιο Ἀπόστολο θά εἶναι «εἰς ἔπαινον τῆς δόξης αὐτοῦ». Ἡ σωτηρία μας, ἐμᾶς πού εἴμαστε ἀπομακρυσμένοι καί χωρισμένοι ἀπό τόν Θεό εἶναι δόξα καί ἔπαινος τῆς ἀγαθότητας τοῦ Θεοῦ. Ἕνα γιατρό τόν θαυμάζουμε περισσότερο ἄν πάρει ἕνα πολύ βαριά ἄρρωστο, ἕνα ἄρρωστο πού κανείς δέν τοῦ δίνει ἐλπίδα σωτηρίας καί τόν θεραπεύσει μέ τήν ἰατρική του τέχνη καί μεθοδολογία. Ἐάν λοιπόν ἐμᾶς τούς ἐλεεινούς καί ἀνάξιους μᾶς ἀξιώσει ὁ Κύριος νά γίνουμε κληρονόμοι τῆς Βασιλείας Του, αὐτό θά εἶναι δόξα τῆς ἀγάπης, τής σοφίας καί τῆς δύναμής Του. Αὐτό θά εἶναι τό μεγάλο θαῦμα τῆς παντοδύναμης ἀγάπης Του, μεγαλύτερο καί ἐκπληκτικότερο ἀπό τά ἄλλα θαύματα σωματικῆς θεραπείας, πού προκαλοῦν ὁπωσδήποτε τόν θαυμασμό μας.
