Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
«Ὅς ἐστιν ἀρραβὼν τῆς κληρονομίας ἡμῶν, εἰς ἀπολύτρωσιν τῆς περιποιήσεως, εἰς ἔπαινον τῆς δόξης αὐτοῦ»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Εἶναι δέ τό Ἅγιον Πνεῦμα ὁ ἀρραβών, πού μᾶς ἐδόθη ὡς ἐγγύησις διά τήν κληρονομίαν μας. Καί ἡ κληρονομία αὐτή τῆς αἰωνίου βασιλείας θά μᾶς δοθῇ, διά νά ἐλευθερωθῇ ὁ λαός πού ἀνήκει εἰς τόν Χριστόν καί εἶναι κτῆμα του, καί ἔτσι νά ὑμνῆται ἡ δόξα του» (Ἀπό τήν « ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας» τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση « Ο ΣΩΤΗΡ».
ΣΧΟΛΙΟ
Ὁ ἀρραβώνας εἶναι ἡ ἐγγύηση γιά τήν τέλεια ἕνωση δύο προσώπων στόν γάμο. Ἔτσι κι ἐμεῖς σ᾽αὐτή τή ζωή ἔχουμε τόν ἀρραβώνα τῆς μέλλουσας ζωῆς καί βασιλείας, ὅπου θά εἶναι ἡ τέλεια ἕνωσή μας μέ τόν Θεό. Μέ τή φράση «ἀρραβών τῆς κληρονομίας» ὁ Ἀπόστολος ἐννοεῖ τό Πανάγιο Πνεῦμα. Τή σφραγίδα του τήν λάβαμε ἀφοῦ πιστεύσαμε καί βαπτιστήκαμε, κατά τήν ὥρα τῆς τέλεσης τοῦ Μυστηρίου τοῦ Χρίσματος. Τότε πήραμε τή σφραγίδα τῆς δωρεᾶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Αὐτό σημαίνει ὅτι ἀνήκουμε στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ὅτι ἐπισφραγίζεται ἡ ἔνταξή μας στή στρατευομένη ἐπί γῆς Ἐκκλησία. Βεβαιώνεται ἐπίσημα ὅτι γινόμαστε παιδιά τοῦ Θεοῦ καί ἀποκτοῦμε τό δικαίωμα, νά κληρονομήσουμε τά αἰώνια ἀγαθά Του.
Τό ὀνομάζει δέ ἀρραβώνα τό Πανάγιο Πνεῦμα ὁ Ἀπόστολος, διότι ἐδῶ στήν παρούσα ζωή προγευόμαστε διά τῆς Ἐκκλησίας τά ἀγαθά τά ὁποῖα μᾶς περιμένουν στούς οὐρανούς. Ὁ φωτισμός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὁ ὁποῖος μᾶς παρέχεται στήν παρούσα ζωή εἶναι ὁ ἀρραβώνας τοῦ αἰώνιου ἐκθαμβωτικοῦ φωτός ἀπό τό ὁποῖο θά καταυγαζόμαστε στήν εὐφροσύνη τοῦ οὐρανοῦ. Ὁ ἁγιασμός πού μᾶς χορηγεῖται ἐδῶ εἶναι ὁ ἀρραβώνας τῆς τέλειας ἁγιότητας, πού θά μᾶς δοθεῖ στήν μέλλουσα ζωή καί οἱ παρακλήσεις πού μᾶς προσφέρει ἐδῶ τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι προάγγελος τῆς χαρᾶς πού θά ἀπολαύσουμε στό μέλλον.
Τό Ἅγιο Πνεῦμα προφυλάσσει ἐδῶ τόν πιστό ἀπό τόν μή ἁγνό κόσμο καί τόν βοηθεῖ νά ζεῖ μέν μέσα στόν κόσμο, ἀλλά νά μήν ἐκκοσμικεύεται. Τόν τονώνει ὡς Παράκλητος• τόν καθοδηγεῖ ὡς Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, τόν ἐξαγνίζει καί τόν ἐξαγιάζει καί στρέφει τά ἐνδιαφέροντά του πρός τά ὑψηλά, τά ἅγια καί τά οὐράνια, τά ὁποῖα μᾶς ἀναμένουν στήν πέραν τοῦ τάφου πραγματικότητα.
