Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
«Διὰ τοῦτο κἀγώ, ἀκούσας τὴν καθ’ ὑμᾶς πίστιν ἐν τῷ Κυρίῳ Ἰησοῦ καὶ τὴν ἀγάπην τὴν εἰς πάντας τοὺς ἁγίους, οὐ παύομαι εὐχαριστῶν ὑπὲρ ὑμῶν μνείαν ὑμῶν ποιούμενος ἐπὶ τῶν προσευχῶν μου»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Ἐπειδή δέ καί σεῖς συγκαταλέγεσθε εἰς τόν λαόν τοῦ Χριστοῦ, διά τοῦτο καί ἐγώ σάν ἤκουσα τήν πίστιν, πού ἐπικρατεῖ μεταξύ σας πρός τόν Κύριον Ἰησοῦν, καί τήν ἀγάπην πού δεικνύετε χωρίς ἐξαιρέσεις εἰς ὅλους τούς χριστιανούς, δέν παύω νά εὐχαριστῶ τόν Θεόν διά σᾶς, καί νά μνημονεύω τά ὀνόματά σας εἰς τάς προσευχάς μου» (Ἀπό τήν « ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας» τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση « Ο ΣΩΤΗΡ»).
ΣΧΟΛΙΟ (α)
Ὁ Παῦλος βρίσκεται στή φυλακή. Οἱ πληροφορίες οἱ ὁποῖες φθάνουν μέχρι τό κελλί του γιά τούς χριστιανούς τῆς Ἐφέσου, εἶναι εὐχάριστες. Οἱ χριστιανοί τῆς Ἐφέσου διακρίνονται γιά τήν πίστη τους στόν Χριστό καί τήν ἀγάπη στούς συνανθρώπους, τούς ἀδελφούς των. Πίστη καί ἀγάπη εἶναι τά δυό κουπιά μέ τά ὁποῖα ὁ χριστιανός διαπλέει τόν ὠκεανό τῆς παρούσας ζωῆς. Καί τά δύο αὐτά εἶναι γνωρίσματα τοῦ ἀληθινοῦ πιστοῦ. Καί ὅταν μιλάει γιά πίστη ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος δέν ἐνννοεῖ τήν ὁποιαδήποτε πίστη. Διότι πίστη ἔχουν καί οἱ εἰδωλόλατρες, καί οἱ αἱρετικοί. Πίστη ἔχουν καί αὐτά τά δαιμόνια, τά ὁποῖα πιστεύουν καί «φρίσσουσιν». Ὁ Ἀπόστολος ζητᾶ πίστη συγκεκριμένη. Πίστη στό πρόσωπο τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Οἱ χριστιανοί πιστεύουν στόν ἕνα ἀληθινό Θεό, πού σαρκώθηκε καί εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Πιστεύουν μέ ὅλη τους τήν καρδιά, χωρίς ἀμφιταλαντεύσεις. Πιστεύουν στόν Χριστό γιατί ἔχουν ἀναρίθμητους ἐσωτερικούς λόγους νά πιστεύουν.
Ἡ πίστη εἶναι κάτι πού αὐξομειώνεται, ἀνάλογα μέ τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού προσλαμβάνει ὁ χριστιανός καί ἀνάλογα μέ τόν ἀγώνα πού κάνει γιά νά φανερώνει, νά ὁμολογεῖ τήν πίστη του. Ἡ σπουδαιότερη ἀπόδειξη τῆς πίστης εἶναι ἡ ἀγάπη. Ἄν ποῦμε πώς ἡ πίστη εἶναι ἡ ρίζα, τότε καρπός τῆς ρίζας αὐτῆς εἶναι ἡ ἀγάπη. Ἄν ποῦμε πώς ἡ πίστη εἶναι τό θεμέλιο, τότε ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ στέγη τοῦ οἰκοδομήματος. Πίστη καί ἀγάπη πᾶνε μαζί ἀδελφωμένες. Ὅταν χωριστοῦν αὐτά τά δύο, τότε ὁ χριστιανός εἶναι ἀσυνεπής. Καί ἀντί νά δίνει καλή μαρτυρία γιά τήν Ὀρθόδοξη πίστη του, γίνεται ἀφορμή σκανδάλου.«Στῶμεν καλῶς».
