Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
«Διὰ τοῦτο κἀγώ, ἀκούσας τὴν καθ’ ὑμᾶς πίστιν ἐν τῷ Κυρίῳ Ἰησοῦ καὶ τὴν ἀγάπην τὴν εἰς πάντας τοὺς ἁγίους, οὐ παύομαι εὐχαριστῶν ὑπὲρ ὑμῶν μνείαν ὑμῶν ποιούμενος ἐπὶ τῶν προσευχῶν μου»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Ἐπειδή δέ καί σεῖς συγκαταλέγεσθε εἰς τόν λαόν τοῦ Χριστοῦ, διά τοῦτο καί ἐγώ σάν ἤκουσα τήν πίστιν, πού ἐπικρατεῖ μεταξύ σας πρός τόν Κύριον Ἰησοῦν, καί τήν ἀγάπην πού δεικνύετε χωρίς ἐξαιρέσεις εἰς ὅλους τούς χριστιανούς, δέν παύω νά εὐχαριστῶ τόν Θεόν διά σᾶς, καί νά μνημονεύω τά ὀνόματά σας εἰς τάς προσευχάς μου» (Ἀπό τήν « ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας» τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση « Ο ΣΩΤΗΡ»).
ΣΧΟΛΙΟ (β)
Οἱ ἅγιοι στήν Καινή Διαθήκη εἶναι ὅλοι οἱ πιστοί, τά μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Στό στίχο πού μελετοῦμε ὁ Ἀπόστολος μιλᾶ μόνο γιά τήν ἀγάπη στούς ἀνθρώπους καί δέν ἀναφέρεται καθόλου στήν ἀγάπη στό Θεό. Καί τοῦτο διότι ἡ ἀγάπη στούς ἀνθρώπους εἶναι ἀπόδειξη καί καρπός τῆς ἀγάπης στόν Θεό. Ἡ ἀγάπη τοῦ πιστοῦ πρός τούς συνανθρώπους του εἶναι ἀγάπη χριστοκεντρική. Ἀγαπᾶ τούς ἄλλους στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καί γιά τόν Χριστό. Ὁ Χριστός εἶναι ὁ συνδετικός κρίκος. Αὐτός συνδέει τούς πιστούς καί ἀγαπῶνται. Ὁ Χριστός εἶναι ἐκεῖνος πού ἁγιάζει τούς «ἁγίους», τούς πιστούς πού ἔχουν καί δείχνουν ἀγάπη χριστιανική. Ὁ πιστός στό πρόσωπο τοῦ κάθε ἀδελφοῦ πρός τόν ὁποῖο ἐκφράζει τήν ἀγάπη του ποικι¬λότροπα, βλέπει τόν Χριστό. Ἄλλωστε σύμφωνα μέ τόν μαθητή τῆς ἀγάπης ὅποιος δέν ἀγαπᾶ τόν ἀδελφό, τόν ὁποῖο βλέπει, πῶς μπορεῖ νά ἀγαπᾶ τόν Θεό, πού δέν τόν βλέπει;
Ἡ ἀγάπη μας πρέπει νά προσφέρεται σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους, διότι ὅλοι εἴμαστε δημιουργήματα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ὅμως φυσικό ὁ χριστιανός νά δείχνει περισσότερη ἀγάπη στούς «οἰκείους τῆς πίστεως». Ὅλοι οἱ πιστοί ἀποτελοῦμε ἕνα σῶμα• τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Καί ἄν πάσχει ἕνα μέλος, πάσχουν ὅλα τά μέλη. Γι᾽ αὐτό καί ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος τονίζει τήν ἀγάπη «τήν εἰς πάντας τούς ἁγίους», σέ ὅλους τούς χριστιανούς. Ἡ ἀγάπη πρός ὅλους τούς χριστιανούς εἶναι τό χαρακτηριστικό γνώρισμα τῆς πρώτης Ἐκκλησίας. Εἶναι λοιπόν ἀνάγκη νά δείχνουμε ἀγάπη ἔμπρακτη σ᾽ ὅλους τούς πιστούς, σ᾽ ὅλους τούς ἀνθρώπους. Καί ἡ ἔμπρακτη αὐτή ἀγάπη εἶναι ἀπόδειξη ὅτι στεκόμαστε στήν πίστη τήν ὀρθή, ἀλλοιῶς βρίσκει ἐφαρμογή ὁ ἀποστολικός λόγος: « εἴ τις τῶν ἰδίων, μάλιστα δέ τῶν οἰκείων τῆς πίστεως, οὐ προνοεῖ, τήν πίστιν ἤρνηται καί ἔστιν ἀπίστου χείρων».
