Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010
Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου
Δέυτερη παραίνεση (στ)
«Ὁ ταπεινὸς δὲν ταπεινοφρονεῖ, ὅταν βρί¬σκεται σὲ φτώχεια καὶ δυσκολία, καὶ δὲν παρουσιάζεται ὑπερήφανος, ὅταν βρίσκεται σὲ εὐτυχία καὶ δόξα, ἀλλά παντοτινὰ μένει σταθερὸς στὴν ἴδια ἀρετή. Ὁ ταπεινὸς δὲ συκοφαντεῖ τὸν ἕναν ἀδελφὸ στὸν ἄλλο, πράγμα ποὺ εἶναι σατανικό, ἀλλά εἶναι εἰρηνοποιός, καὶ δὲν ἀνταποδίδει κακὸ στὸ κακὸ ποὺ τοῦ ἔκαναν. Ὁ ταπεινὸς δὲν τιμᾶ μόνο τοὺς ἀνωτέρους του, ἀλλά τιμᾶ καὶ τοὺς κατωτέρους. Ὁ ταπεινὸς ἐπιδιώκει, μὲ ὅλη τὴ δύναμή του, τὴν εὐλάβεια. Ὁ ταπεινὸς δὲν παρασύρεται ἀπό τὴν ὀργή, δὲν προσβάλλει τοὺς ἄλλους, οὔτε κραυγάζει, ἀλλά σὲ κάθε περίπτωση φοβᾶται ἀπό εὐλάβεια μήπως ἁμαρτήσει. Ὁ ταπεινὸς δὲ συμπεριφέρεται μὲ ἀπρέπεια, οὔτε τεμπελιάζει, καὶ ἂν ἀκόμη τὸν καλέσουν τὰ μεσάνυχτα σὲ κάποια ἐργασία, διότι παρουσιάζει τὸν ἑαυτὸ του ὑπάκουο στὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου. Ὁ ταπεινὸς δὲν ξέρει ἀπό δυσαρέσκεια οὔτε ἀπό πανουργία, ἀλλά μὲ ἁπλότητα καὶ ἀθωότητα ὑπηρετεῖ τὸν Κύριο, μέσα στὸν ἁγιασμὸ καὶ τὴν εἰρήνη καὶ τὴν πνευματικὴ χαρά. Ὁ ταπεινὸς δὲ μεθᾶ μὲ κρασί, οὔτε ἀφοσιώνεται στὴ γαστριμαργία, ἐπειδὴ φοβᾶται τὴν ἐντολὴ τοῦ Κυρίου. Ὁ ταπεινὸς ἂν ἀκούσει ἕνα λόγο ἐπιτιμητικό, δὲ γογγύζει• οὔτε δυσανασχετεῖ, ἂν δεχθεῖ ἕνα ράπισμα• διότι εἶναι μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ, ποὺ ὑπέμεινε τὸ σταυρό γιὰ τὴ σωτηρία μας. Ὁ ταπεινὸς μισεῖ τὴ φιλαυτία, γι’ αὐτὸ καὶ δὲν ἐπιδιώκει νὰ εἶναι πρῶτος, ἀλλά θεωρεῖ τὸν ἑαυτὸ του σ’ αὐτὴ τὴ ζωὴ σὰν ἐπιβάτη σὲ πλοῖο. Ὁ ταπεινὸς ἀγαπᾶ νὰ ἀκούει πνευματικοὺς λόγους καὶ δὲν ἀπομακρύνει τὸ νοῦ του ἀπό τὶς ἐντολὲς τοῦ Ὑψίστου• διότι ἀπαρνήθηκε τὸν ἑαυτὸ του χάρη στὴν ἐλπίδα ποὺ ἔχει πρὸς τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό. Ἀληθινά, εἶναι μακάριοι αὐτοὶ οἱ Χριστιανοί, διότι σ’ αὐτοὺς θὰ πεῖ ὁ Κύριος• «Δὲ θὰ σᾶς ὀνομάσω πιὰ δούλους, ἀλλά φίλους καὶ ἀδελφούς». Σ’ αὐτὸν ἀνήκει ἡ δόξα, στοὺς αἰῶνες. Ἀμήν.» (Τά κείμενα πού δημοσιεύουμε εἶναι παρμένα ἀπό τό ἔργο: «Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου Ἔργα, τόμος 2ος τῶν ἐκδόσεων «Τό Περιβόλι τῆς Παναγίας, σελ. 79 κ.ἑ.)
