Ματθ. α’ 1-17

Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010

ΚΕΙΜΕΝΟ

«Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαυίδ, υἱοῦ Ἀβραάμ»

ΕΡΜΗΝΕΙΑ

«Κατάλογος γενεαλογικός, εἰς τὸν ὁποῖον καταφαίνεται, ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ἀπόγονος τοῦ Δαβίδ, ὁ ὁποῖος πάλιν ἦτο ἀπόγονος τοῦ Ἀβραάμ»

ΣΧΟΛΙΟ

Ἡ γενεαλογία τοῦ  Ἰησοῦ (γ)

    «Δὲν θὰ εἰσέλθωμεν εἰς τάς λεπτομέρειας τοῦ γενεαλογικοῦ πίνακος, οὔτε θὰ θελήσωμεν νὰ ἀναλύσωμεν τὰ θεολογικὰ προβλήματα, τὰ ὁποῖα αὐτὸς θέτει. Ἐδῶ μόνον πρέπει νὰ σημειώσωμεν, ὅτι τοὺς γενεαλογικοὺς καταλόγους οἱ Ἑβραῖοι ἐφύλασσον μὲ πολλὴν ἐπιμέλειαν, καὶ δὲν ἐπέτρεπον τὸ παράπαν νὰ ἀλλοιωθοῦν. Ἑπομένως τὰ ὀνόματα, ποὺ παραθέτει ὁ Εὐαγγελιστής, τὰ ἔλαβεν ἀπό τὰ ἐπίσημα ἀρχεῖα τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ καὶ εἶναι κατὰ πάντα ἀκριβῆ, ὥστε κανεὶς ποτὲ δὲν τὰ ἠμφισβήτησεν. Παρουσιάζουν δὲ ἀδιάκοπον τὴν διαδοχὴν ἀπό τοῦ Ἀβραὰμ μέχρι τοῦ μνήστορος τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, ὥστε καμμία νὰ μὴ καταλείπεται ἀμφιβολία, ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ πραγματικὸς ἀπόγονος τοῦ Δαβὶδ καὶ τοῦ Ἀβραάμ.
     Ὁ Ἱερὸς Εὐαγγελιστὴς τὸν κατάλογον τὸν διαιρεῖ εἰς τρία μέρη• τὸ πρῶτον ἀπό τοῦ Ἀβραὰμ μέχρι τοῦ Δαβίδ• τὸ δεύτερον ἀπό τοῦ Δαβὶδ μέχρι τῆς Βαβυλωνίου αἰχμαλωσίας· τὸ τρίτον ἀπό της Βαβυλωνίου αἰχμαλωσίας μέχρι τοῦ Χριστοῦ. Εἰς κάθε μίαν δὲ ἀπό τάς περιόδους αὐτάς ἀντιστοιχεῖ περίοδος δεκατεσσάρων γενεῶν. Διατὶ ἆραγε; Ἄς ἀκούσωμεν τὸν Ζιγαβηνὸν νὰ μᾶς τὸ εἰπῆ: «Εἰς τρεῖς μερίδας διεῖλε τάς γενεάς ἁπάσας εἰκότως· τρεῖς γὰρ πολιτεῖαι τούτων ἐγένοντο. Ἀπό μὲν γὰρ Ἀβραὰμ ἕως Δαβὶδ μετὰ Μωυσέα καὶ Ἰησοῦν τοῦ Ναυῆ ὑπό τῶν Κριτῶν ἡγεμονεύοντο• ἀπό δὲ τοῦ Δαβὶδ ἕως τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος ὑπό βασιλέων ἰθύνοντο· ἀπό δὲ τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος ἕως τοῦ Χριστοῦ ὑπό ἀρχιερέων ἐκυβερνῶντο. Ἐλθόντος δὲ τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἀληθῶς κριτοῦ καὶ βασιλέως ἐπαύθησαν αἱ δηλωθεῖσαι πολιτεῖαι». Καὶ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος προσθέτει• «Βούλεται (ὁ Εὐαγγελιστής) δεῖξαι, ὅτι οὔτε τῶν πολιτειῶν μεταβληθεισῶν, ἐγένοντο βελτίους Ἰουδαῖοι· ἀλλά καὶ ἀριστοκρατούμενοι καὶ βασιλευόμενοι καὶ ὀλιγαρχούμενοι ἐν τοῖς αὐτοῖς ἦσαν κακοῖς• καὶ οὔτε δημαγωγῶν, οὔτε ἱερέων, οὔτε βασιλέων αὐτοὺς διεπόντων ἔσχον τι πλέον τῆς ἀρετῆς λόγον». (Ἀπό τό βιβλίο «Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν» τοῦ ἀρχιμ. Γεωργίου Δημοπούλου, Ἐκδόσεις «Ο ΣΩΤΗΡ»)