Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
«Τοῦ δὲ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ γέννησις οὕτως ἦν. μνηστευθείσης γὰρ τῆς μητρὸς αὐτοῦ Μαρίας τῷ Ἰωσήφ, πρὶν ἤ συνελθεῖν αὐτοὺς εὑρέθη ἐν γαστρί ἔχουσα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Ἡ γέννησις τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔγινε κατὰ τὸν ἀκόλουθον τρόπον· Ὅταν δηλαδὴ ἡ μήτηρ του Μαρία ἠρραβωνίσθη μὲ τὸν Ἰωσήφ, προτοῦ νὰ συγκατοικήσουν ὡς σύζυγοι, εὑρέθη ἡ Μαρία ἔγκυος ἐκ Πνεύματος Ἁγίου. Αὐτὸ εἶναι τὸ πρῶτον, τὸ βασικὸν θέμα, ποὺ ὁ στίχος αὐτὸς θέτει.
ΣΧΟΛΙΟ
Ἡ μνηστεία τῆς Παρθένου
Πρὸς τί ὅμως ἡ μνηστεία τῆς Παρθένου; Ποῖον σκοπὸν θὰ ἐξυπηρέτει; Ἀφοῦ ἡ μνηστεία εἶναι ἡ ἐπίσημος ὑπόσχεσις τοῦ γάμου, πού θὰ ἐπακολουθήση, ποτὲ ὅμως ἡ Παρθένος δὲν ἐπρόκειτο νὰ γίνη σύζυγος τοῦ Ἰωσήφ, διατὶ ὁ Θεὸς οἰκονόμησε κατὰ τοιοῦτον τρόπον τὰ πράγματα, ὥστε ἡ Παρθένος νὰ μνηστευθῆ; Ἐδῶ πρέπει νὰ διακρίνωμεν σοφὴν ἐνέργειαν τῆς ἀγαθῆς προνοίας τοῦ Κυρίου καὶ ἐκδήλωσιν τῆς πανσόφου προστασίας, τὴν ὁποίαν ἁπλώνει εἰς ὅλους, ὅσοι τὸν φοβοῦνται καὶ ὑπηρετοῦν εἰς τὸ πανάγιον θέλημά Του. Πράγματι. Πῶς ἦτο δυνατὸν ἡ Παρθένος νὰ ἀποφύγη τὴν καταδίκην, ἡ ὁποία ἐπεφυλάσσετο εἰς τάς παρθένους καὶ τάς γυναῖκας γενικώτερον, ὅταν ἀνεκαλύπτοντο παραβαίνουσαι τὸν ἠθικὸν νόμον; Ἐάν ὁ δίκαιος Ἰωσήφ, ὅταν ἀντελήφθη τὸ γεγονὸς τῆς ἐγκυμοσύνης τῆς Παρθένου, ἐλυπήθη καὶ ἐσκανδαλίσθη καὶ ἠθέλησε κρυφίως νὰ τὴν ἀπολύση, τί θὰ ἐγίνετο, ἐάν δὲν εὑρίσκετο ὑπό τὴν σκιὰν ἀνδρός, ὁ ὁποῖος θὰ ἐκάλυπτε εἰς τὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων τὴν μυστηριώδη καὶ ὑπερφυσικὴν σύλληψιν τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ἐκ τῆς Παρθένου; Τὴν ἀλήθειαν αὐτὴν ἀναπτύσσων ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέγει: ἔγινεν ἡ μνηστεία, «ἵνα συσκιασθῇ τὸ γινόμενον τέως καὶ ἵνα πᾶσαν πονηράν διαφύγῃ ἡ Παρθένος ὑπόνοιαν». Ἄς ἐμπιστευώμεθα τὸν ἐαυτόν μας εἰς τὸν Θεὸν τοῦτο μᾶς φωνάζει ἡ μεγάλη ἀλήθεια , ἄς βαδίζωμεν πάντοτε κατὰ τὸ πανάγιον θέλημά Του, καὶ ἂς εἴμεθα ἥσυχοι, ὅτι Ἐκεῖνος τὰ πάντα θὰ χρησιμοποιήση, διὰ νὰ μᾶς ἀσφαλίση καὶ προστατεύση.» (Ἀπό τό βιβλίο «Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν» τοῦ ἀρχιμ. Γεωργίου Δημοπούλου, Ἐκδόσεις «Ο ΣΩΤΗΡ»)
