Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
«Ἰωσὴφ δὲ ὁ ἄνηρ αὐτῆς, δίκαιος ὢν καὶ μὴ θέλων αὐτὴν παραδειγματίσαι, ἐβουλήθη λάθρα ἀπολῦσαι αὐτήν»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Ὁ Ἰωσήφ ὁ μνηστὴρ τῆς Παρθένου, ἐπειδὴ ἦτο ἐνάρετος καὶ ἀγαθὸς καὶ δὲν ἤθελε νὰ τὴν διαπομπεύση πρὸς δημόσιον παραδειγματισμόν, ἐσκέφθη νὰ τῆς δώση μυστικὰ διαζύγιον»
ΣΧΟΛΙΟ
Ἡ δυσχερὴς θέσις τοῦ Ἰωσήφ (γ)
«Ἐκδηλούμεναι ὅμως (αἱ ἀδυναμίαι) δημιουργοῦν ἀτμόσφαιραν βαρεῖαν καὶ θέτουν τὸν ἄλλον εἰς πειρασμὸν καὶ δοκιμασίαν. Πόσον δοκιμάζεται πολλάκις ὁ σύζυγος ἐξ αἰτίας τῆς συζύγου, ἤ ἡ σύζυγος ἐξ αἰτίας τοῦ συζύγου; Ἤ ὁ συνεταῖρος ἐξ ἀφορμῆς τοῦ συνεταίρου του; Ἤ ὁ φίλος ἐξ αἰτίας ὄχι καλῆς συμπεριφορᾶς τοῦ φίλου του; Εἰς ὅλας αὐτάς τάς περιστάσεις χρειάζεται πνεῦμα ἀνοχῆς, πνεῦμα ἐπιεικείας, πνεῦμα ἀγάπης. Μαλακώνουν τότε τὰ πράγματα• εἰρηνεύει ἡ ἀτμόσφαιρα• εὑρίσκονται τρόποι καλῆς καὶ ἀποτελεσματικῆς ἀντιμετωπίσεως. Ἐάν ὅμως ὁ θυμὸς κυριαρχήση καὶ ἡ ἐκδίκησις ἀναπτυχθῆ εἰς τὴν ψυχήν, τότε καὶ ὁ νοῦς ζαλίζεται, καὶ αἱ ἀποφάσεις, ποὺ ὑπό τὸ κράτος τοιούτων βιαίων συναισθημάτων θὰ ληφθοῦν, θὰ εἶναι κακαί, καὶ αἱ ἐνέργειαι, εἰς τάς ὁποίας ὁ ἄνθρωπος θὰ προβῆ, θὰ εἶναι κάθε ἄλλο παρὰ λογικαὶ καὶ ἀξιέπαινοι. Ἄς ἀφήσωμεν, ὅτι πολλάκις εἶναι ἐνδεχόμενον ὅλον τὸ οἰκοδόμημα τῆς ἐκδικήσεως, τοῦ πάθους ποὺ κατατρώγει τὴν ψυχήν, νὰ στηρίζεται εἰς ὑποψίας ἀναποδείκτους καὶ εἰς φήμας ψευδεῖς, ποὺ καμμίαν σχέσιν δὲν ἔχουν μὲ τὴν ἀλήθειαν καὶ τὴν πραγματικότητα. Ἰδοὺ σπουδαία διδάγματα, πού μᾶς προσφέρει ἡ ἀρετὴ τοῦ εὐλογημένου ἀνθρώπου, τοῦ Ἰωσήφ• τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος διὰ τὴν ἀρετήν του τὴν πολλὴν ἠξιώθη ὑπό τῆς Θείας Προνοίας νὰ σταθῆ κοντὰ εἰς τὴν Παρθένον εἰς τάς δύσκολους στιγμᾶς τῆς ζωῆς της καὶ νὰ γίνη προστάτης τοῦ ἔνανθρωπησαντος Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. «Ἐάν ὅμως αὐτὰ διαλογίζεται ὁ Ἰωσὴφ καὶ ἑτοιμάζεται νὰ θέση εἰς ἐφαρμογὴν τὸ σχέδιόν του, ὁ οὐρανὸς δὲν μένει σιωπηλός. Ὁ Θεὸς θὰ τοῦ διαλύση τάς ὑποψίας καὶ θὰ τὸν διαφώτιση ἐπί τοῦ μυστηρίου, ποὺ περικρύπτεται εἰς τὴν Παρθένον.» (Ἀπό τό βιβλίο «Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν» τοῦ ἀρχιμ. Γεωργίου Δημοπούλου, Ἐκδόσεις «Ο ΣΩΤΗΡ»)
