Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
«Τοῦ δὲ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ γέννησις οὕτως ἦν. μνηστευθείσης γὰρ τῆς μητρὸς αὐτοῦ Μαρίας τῷ Ἰωσήφ, πρὶν ἤ συνελθεῖν αὐτοὺς εὑρέθη ἐν γαστρί ἔχουσα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Ἡ γέννησις τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔγινε κατὰ τὸν ἀκόλουθον τρόπον· Ὅταν δηλαδὴ ἡ μήτηρ του Μαρία ἠρραβωνίσθη μὲ τὸν Ἰωσήφ, προτοῦ νὰ συγκατοικήσουν ὡς σύζυγοι, εὑρέθη ἡ Μαρία ἔγκυος ἐκ Πνεύματος Ἁγίου. Αὐτὸ εἶναι τὸ πρῶτον, τὸ βασικὸν θέμα, ποὺ ὁ στίχος αὐτὸς θέτει.
ΣΧΟΛΙΟ
Ἡ ὑπερφυσικὴ γέννησις τοῦ Χριστοῦ (ζ)
«Αὐτὸ συμβουλεύει καὶ ὁ θεῖος Χρυσόστομος• «Μὴ τοίνυν περαιτέρω χώρει, μηδὲ ζήτει πλέον τι τῶν εἰρημένων, μηδὲ λέγε• καὶ πῶς τὸ Πνεῦμα εἰργάσατο τοῦτο ἐκ Παρθένου; Εἰ γὰρ τῆς φύσεως ἐργαζομένης ἀδύνατον ἑρμηνεῦσαι τῆς διαπλάσεως τὸν τρόπον, πῶς τοῦ Πνεύματος θαυματουργοῦντος, δυνησόμεθα ταῦτα εἰπεῖν;» Δηλαδή: Μὴ προχωρῆς πάρα – πέρα, μηδὲ νὰ ζητῆς τίποτε περισσότερον ἀπό ὅσα ἔχουν λεχθῆ, μήτε νὰ λέγης• Καὶ πὼς καὶ κατὰ ποῖον τρόπον τὸ Πνεῦμα εἰργάσθη τὸ πρᾶγμα τοῦτο εἰς τὴν Παρθένον; Διότι ἐάν εἰς τὴν φυσικὴν γέννησιν, ἐκεῖ ὅπου ἡ φύσις ἐργάζεται, εἶναι ἀδύνατον νὰ ἑρμηνεύσωμεν τὸν τρόπον τῆς διαπλάσεως, πῶς θὰ ἠμπορέσωμεν τοῦτο νὰ εἴπωμεν, ὅταν τὸ Πνεῦμα θαυματουργῆ; Ὅταν ὁ ἄνθρωπος λάβη τὴν ὀρθήν θέσιν ἀπέναντι τοῦ ὑπερφυσικοῦ, ἀπέναντι τοῦ θαύματος, ποὺ εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς παντοδυναμίας, τῆς πανσοφίας καὶ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, δὲν θὰ δυσκολευθῆ νὰ κύψη τὴν κεφαλὴν καὶ νὰ παραδεχθῆ μὲ ὅλην τὴν δύναμιν τῆς ψυχῆς του καὶ τὸ θαυμαστὸν τοῦτο μυστήριον, τὸ μυστήριον τῆς ἀφάτου ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος μὲ τρόπους θαυμαστοὺς τὸν ἐπανέφερεν ἀπό τὴν κατάστασιν τῆς ἐξαχρειώσεως «εἰς τὸ ἀρχαῖον κάλλος».» (Ἀπό τό βιβλίο «Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν» τοῦ ἀρχιμ. Γεωργίου Δημοπούλου, Ἐκδόσεις «Ο ΣΩΤΗΡ»)
