Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
«Ταῦτα δὲ αὐτοῦ ἐνθυμηθέντος, ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου κατ’ ὄναρ ἐφάνη αὐτῷ λέγων• Ἰωσὴφ υἱὸς Δαυίδ, μὴ φοβηθῆς παραλαβεῖν Μαριὰμ τὴν γυναῖκα σου• τὸ γὰρ ἐν αὐτῇ γεννηθὲν ἐκ Πνεύματος ἐστιν Ἁγίου• τέξεται δὲ υἱόν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν• αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Ὅταν αὐτὰ ἐσυλλογίσθη ὁ Ἰωσήφ, ἰδοὺ ἕνας ἄγγελος τοῦ Κυρίου τοῦ ἐφάνη εἰς τὸ ὄνειρόν του καὶ τοῦ εἶπεν· Ἰωσήφ, ἀπόγονέ τοῦ Δαβίδ, μὴ δοκιμάσης κανένα δισταγμὸν καὶ φόβον διὰ νὰ παραλάβης εἰς τὸν οἶ-κον σου τὴν Μαριὰμ τὴν μνηστήν σου• διότι ἐκεῖνο ποὺ ἐγεννήθη μέσα της προέρχεται ἐκ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Θὰ γέννηση δὲ υἱόν καὶ σύ, ποὺ ἀπό τὸν νόμον τὸν Μωσαϊκὸν ἀναγνωρίζεσαι προστάτης καὶ πατέρας του, θὰ καλέσης τὸ ὄνομά του Ἰησοῦν, δηλαδὴ Σωτήρα. Καὶ θὰ τοῦ δώσης αὐτὸ τὸ ὄνομα, διότι αὐτὸς θὰ σώση ἀπό τάς ἁμαρτίας του τὸν νέον Ἰσραήλ, ποὺ θὰ τὸν πιστεύση ὡς Σωτήρα καὶ θὰ γίνη μὲ τὴν πίστιν αὐτὴν ὁ πραγματικὸς λαός του.»
ΣΧΟΛΙΟ
Ἡ ἐπέμβασίς του οὐρανοῦ (δ)
«Καλέσεις τὸ ὄνομα αὔτου Ἰησοῦν». Αὐτὸ θὰ εἶναι τὸ ὄνομά του, τὸ ὄνομα ποὺ θὰ λατρεύσουν οἱ ἄνθρωποι, ὅσοι τὸν πιστεύσουν καὶ τὸν παραδεχθοῦν. «Ἰησοῦν», δηλαδὴ Σωτῆρα, λυτρωτήν. Διότι «Αὐτὸς σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν». Δὲν εἶναι εὔκολον νὰ συλλάβη ἡ διάνοια τοῦ ἀνθρώπου τὸ ὕψος τῶν λόγων αὐτῶν τοῦ ἀγγέλου πρὸς τὸν Ἰωσήφ. Ὅλον τὸ μυστήριον, τὸ μυστήριον «τὸ ἀποκεκρυμμένον ἀπό τῶν αἰώνων καὶ ἀπό τῶν γενεῶν ἐν τῷ θεῷ», τὸ μυστήριον «τὸ χρόνοις αἰωνίοις σεσιγημένον», τὸ μυστήριον τῆς σωτηρίας, περὶ τῆς ὁποίας τόσα εἶχεν ὑποσχεθῆ ὁ Θεὸς εἰς τὰ ἐξέχοντα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης πρόσωπα, μὲ τὰ λόγια αὐτὰ ἀποκαλύπτεται. Καὶ εἶναι ὁ Ἰωσὴφ τὸ δεύτερον πρόσωπον, εἰς τὸ ὁποῖον ἀποκαλύπτεται. Πρώτη ἡ Παρθένος• δεύτερος ὁ Ἰωσήφ. Ποὶαν ἀρετήν ἔπρεπε νὰ εἶχεν ὁ «δίκαιος» διὰ νὰ τύχη τῆς ἰδιαιτέρας αὐτῆς τιμῆς ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ;
Ἀλλά ἡ φράσις «Αὐτὸς σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν» δὲν πρέπει νὰ περάση ἀπαρατήρητος. «Αὐτός», ὄχι ἄλλος. Αὐτός, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ. Αὐτός, ποὺ καταδέχεται νὰ φιλοξενηθῆ ἔμβρυον εἰς τὴν Παρθένον καὶ νὰ γεννηθῆ ὡς ἄνθρωπος ἀδύνα¬τος. Αὐτὸς θὰ εἶναι ὁ Σωτήρ. Μὴ ζητῆτε ἄλλον Σωτῆρα• μὴ ἐμπιστεύεσθε πουθενὰ ἀλλοῦ τὴν σωτηρίαν σας· μὴ ἐξαρτᾶτε ἀπό κανένα ἄλλον τὴν λύτρωσίν σας. «Αὐτὸς σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ». Ναί. Θὰ σώση. Ποῖον; τὸν λαόν του. Δηλαδὴ ὅλους ὅσοι θὰ γίνουν λαός του· ὅλους ὅσοι θὰ ἐγγραφοῦν εἰς τοὺς καταλόγους τῆς βασιλείας του, δηλαδὴ τῆς Ἐκκλησίας του· ὅλους, ὅσοι θὰ τὸν πιστεύσουν ὡς Θεὸν θὰ ἀκούσουν τὸν νόμον του• θὰ προσαρμοσθοῦν πρὸς τάς ἔντολάς του• θὰ γίνουν πρόβατα τῆς ποίμνης του. Αὐτοὺς θὰ σώση. Ὄχι ἄλλους. Ὄχι ὅσους θὰ μείνουν εἰς τὴν ἀπιστίαν οὔτε ὅσους θὰ ἀποκτήσουν κάποιαν ἐξωτερικὴν μόνον σχέσιν μαζί του. Ὄχι. Δι’ αὐτοὺς δὲν θὰ γίνη Σωτήρ. Δὲν θὰ γίνη, διότι οἱ ἴδιοι δὲν θέλουν τὴν σωτηρίαν των διότι ὁ ἐγωισμὸς των δὲν τοὺς ἀφήνει νὰ ζητήσουν τὴν ἀπαλλαγὴν των ἀπό τὴν σκληράν δουλείαν, εἰς τὴν ὁποίαν δουλεύουν. Ἀπό ποὶαν ὅμως αἰχμαλωσίαν καὶ δουλείαν θὰ σώση τὸν λαόν του; Ἀπό τὴν δουλείαν καὶ τὴν αἰχμαλωσίαν τῆς ἁμαρτίας.
«Αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν. Ὤ! Πόσον φοβερὸν πρᾶγμα εἶναι ἡ ἁμαρτία! Ἡ πρώτη ἁμαρτία τῶν πρωτοπλάστων, ἀλλά καὶ ὅλαι αἱ ἁμαρτίαι, αἱ ὁποῖαι διεπράχθησαν καὶ διαπράττονται ἀπό τούς ἀνθρώπους. Διὰ τὴν ἁμαρτίαν μας, διὰ τάς ἁμαρτίας μας ἐχρειάσθη νὰ σαρκωθῆ, νὰ γίνη ἄνθρωπος ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ. Νὰ πάθη, νὰ ἀποθάνη ἐπί τοῦ Σταυροῦ. Τὸ ἐνθυμούμεθα, ὅταν ἁμαρτάνωμεν;» (Ἀπό τό βιβλίο «Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν» τοῦ ἀρχιμ. Γεωργίου Δημοπούλου, Ἐκδόσεις «Ο ΣΩΤΗΡ»)
