Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
«Ταῦτα δὲ αὐτοῦ ἐνθυμηθέντος, ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου κατ’ ὄναρ ἐφάνη αὐτῷ λέγων• Ἰωσὴφ υἱὸς Δαυίδ, μὴ φοβηθῆς παραλαβεῖν Μαριὰμ τὴν γυναῖκα σου• τὸ γὰρ ἐν αὐτῇ γεννηθὲν ἐκ Πνεύματος ἐστιν Ἁγίου• τέξεται δὲ υἱόν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν• αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Ὅταν αὐτὰ ἐσυλλογίσθη ὁ Ἰωσήφ, ἰδοὺ ἕνας ἄγγελος τοῦ Κυρίου τοῦ ἐφάνη εἰς τὸ ὄνειρόν του καὶ τοῦ εἶπεν· Ἰωσήφ, ἀπόγονέ τοῦ Δαβίδ, μὴ δοκιμάσης κανένα δισταγμὸν καὶ φόβον διὰ νὰ παραλάβης εἰς τὸν οἶκον σου τὴν Μαριὰμ τὴν μνηστήν σου• διότι ἐκεῖνο ποὺ ἐγεννήθη μέσα της προέρχεται ἐκ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Θὰ γέννηση δὲ υἱόν καὶ σύ, ποὺ ἀπό τὸν νόμον τὸν Μωσαϊκὸν ἀναγνωρίζεσαι προστάτης καὶ πατέρας του, θὰ καλέσης τὸ ὄνομά του Ἰησοῦν, δηλαδὴ Σωτήρα. Καὶ θὰ τοῦ δώσης αὐτὸ τὸ ὄνομα, διότι αὐτὸς θὰ σώση ἀπό τάς ἁμαρτίας του τὸν νέον Ἰσραήλ, ποὺ θὰ τὸν πιστεύση ὡς Σωτήρα καὶ θὰ γίνη μὲ τὴν πίστιν αὐτὴν ὁ πραγματικὸς λαός του.»
ΣΧΟΛΙΟ
Ἡ ἐπέμβασίς του οὐρανοῦ (γ)
«Ἰωσήφ, υἱὸς Δαυίδ, μὴ φοβηθῆς παραλαβεῖν Μαριὰμ τὴν γυναῖκα σου». Τὸν ὀνομάζει υἱόν, ἀπόγονον τοῦ Δαβίδ. Τὸ ἐγνώριζε βέβαια ὁ Ἰωσήφ, ὅτι ἦτο τοῦ Δαβὶδ μακρυνὸς ἀπόγονος. Διατὶ ὅμως τώρα τοῦ τὸ ὑπενθυμίζει ὁ ἄγγελος ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ; Διὰ νὰ τοῦ εἰπῆ, ὅτι τὴν ἰδικήν του μεγαλοκαρδίαν πρέπει νὰ ἔχη, ἀλλά καὶ διὰ νὰ ἀναγάγη τὸν νοῦν του εἰς τὸ γεγονός, ὅτι ὁ Δαβὶδ ἦτο ἕνας ἐκ τῶν ὀλίγων ἐκλεκτῶν, εἰς τούς ὁποίους ὁ Θεὸς εἶχεν ὑποσχεθῆ τὴν λύτρωσιν, τὴν σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων. Σύ, λοιπόν, ὁ Ἰωσήφ, ὁ ἀπόγονος τοῦ Δαβίδ, μὴ διστάσης νὰ παραλάβης εἰς τὸ σπίτι σου τὴν Μαριάμ, τὴν μνηστήν σου. Διασκέδασε ἀπό τὴν διάνοιάν σου, ἀποδίωξε τάς σκέψεις ποὺ σὲ βασανίζουν μὴ σκεφθῆς τίποτε τὸ πονηρόν, ὅτι συμβαίνει. Ἡσύχασε. Κρῖνον καθαρὸν εἶναι ἡ Παρθένος. Ἐγώ, ὁ Θεός, σοῦ τὸ βεβαιώνω αὐτό. Τὸ ἀκούεις, Ἰωσήφ; «Μὴ φοβηθῆς». Διατί; Διότι μυστήριον ἔχει συντελεσθῆ. Πράγματα θαυμαστὰ ἔχουν λάβει χώραν. Μάρτυς μεγάλων γεγονότων θὰ γίνης. «Τὸ γὰρ ἐν αὐτῇ γεννηθὲν ἐκ Πνεύματος ἐστιν Ἁγίου». Καμμία ἀνθρωπίνη ἐνέργεια. Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον κατὰ τρόπον θαυμαστόν, ἀνεξήγητον, θεοπρεπῆ, ὑπερφυσικὸν διενήργησε τὴν σύλληψιν. Εὑρίσκεσαι ἐνώπιον θαύματος. Στάσου, λοιπόν, μὲ δέος, μὲ θαυμασμὸν ἐμπρὸς εἰς τὸ μυστήριον. Ἀποκαλύψου ἐμπρὸς εἰς τὴν ἐνέργειαν τοῦ Θεοῦ. Ἡ Παρθένος διὰ τὴν πολλήν της, τὴν ἀπαράμιλλον ἁγιότητά της ἔγινεν ὄργανον τοῦ Θεοῦ νὰ σαρκωθῆ ὁ Υἱός Του. Νὰ σαρκωθῆ, ναί. Ἀλλὰ κατὰ τρόπον ἐντελῶς ξεχωριστὸν καὶ διάφορον ἀπό τὸν τρόπον τῆς φυσικῆς γεννήσεως τῶν παιδιῶν. Θὰ γίνη μητέρα ἡ Παρθένος, Ἰωσήφ. Ἀληθινή, πραγματικὴ μητέρα. «Τέξεται υἱόν». Θὰ γεννήση υἱόν. Υἱὸν ἐκ Πνεύματος Ἁγίου. Υἱὸν ποὺ ἐπειδὴ ἀκριβῶς κατὰ τὴν γέννησιν ὑπερέβη τοὺς ὅρους τῆς φύσεως, θὰ εἶναι ἅγιος, ἀναμάρτητος, Υἱὸς τοῦ Θεοῦ. Καὶ σύ, Ἰωσήφ, θὰ θεωρῆσαι, ὅτι εἶσαι πατέρας του. Θὰ θεωρῆσαι κατὰ τὸν νόμον δὲν θὰ εἶσαι. Θὰ θεωρῆσαι, καὶ δι’ αὐτὸ σύ, ὁ θεωρούμενος νόμῳ πατέρας του, θὰ τοῦ δώσης τὸ ὄνομά του. Ὄχι τὸ ὄνομα ποὺ σὺ προτιμᾶς καὶ θέλεις. Ἀλλὰ τὸ ὄνομα, ποὺ ἐγώ θὰ σοῦ εἴπω…» (Ἀπό τό βιβλίο «Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν» τοῦ ἀρχιμ. Γεωργίου Δημοπούλου, Ἐκδόσεις «Ο ΣΩΤΗΡ»)
