Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
«Τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν, ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν ὑπό τοῦ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος• ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρί ἕξει καὶ τέξεται υἱόν καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ, ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Ὅλον τὸ θαῦμα αὐτὸ τῆς ὑπερφυσικῆς συλλήψεως τῆς Παρθένου ἔγινε διὰ νὰ λάβῃ πλήρη πραγματοποίησιν καὶ ἐπαλήθευσιν ἐκεῖνο ποὺ ἐλέχθη ἀπό τὸν Κύριον διὰ μέσου τοῦ προφήτου Ἡσαΐου, ὁ ὁποῖος εἶπε πολλοὺς αἰῶνας προτήτερα• Ἰδοὺ ἡ Παρθένος, ποὺ δὲν ἐγνώρισεν ἄνδρα, θὰ συλλάβη καὶ θὰ γεννήση υἱόν καὶ ὅσοι θὰ πιστεύσουν εἰς αὐτὸν θὰ τὸν ὀνομάσουν Ἐμμανουήλ, ὄνομα Ἑβραϊκον, ποὺ μεταφράζεται εἰς τὰ ἑλληνικά· ὁ Θεὸς εἶναι μαζί μας.»
ΣΧΟΛΙΟ
Ἡ ἐκπλήρωσίς της προφητείας (γ)
«Ἰδοὺ ἡ παρθένος, τοῦ εἶπε, ἐν γαστρί ἕξει καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσουσι τὸ Ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ» (Ἡσ. ζ’ 14). Ἔτσι εἰς τὴν προσπάθειαν τοῦ προφήτου νὰ πείση τὸν βασιλέα νὰ ἐναποθέση τάς ἐλπίδας του εἰς τὸν Θεὸν κατὰ θείαν προσταγὴν χρεωστοῦμεν τὴν βαρυσήμαντον προφητείαν περὶ τῆς ἐκ τῆς Παρθένου Γεννήσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία μετὰ ἀπό ὀκτὼ αἰῶνας ἐπρόκειτο νὰ πραγματοποιηθῆ. Καὶ ὅταν ἐπραγματοποιήθη, ὁ Εὐαγγελιστὴς τὴν ὑπενθυμίζει, εἰσάγων αὐτὴν μὲ τὸ «ἵνα πληρωθῆ τὸ ρηθὲν ὑπό τοῦ Κυρίου». Σὰν νὰ λέγη• Εἶναι τόσον ἀσφαλῆ τὰ λόγια τοῦ Κυρίου, ὥστε νὰ μὴ χωρῆ εἰς αὐτὰ καμμία ἀμφιβολία. Διότι δὲν ἠμποροῦμεν νὰ εἴπωμεν, ὅτι σκοπὸς διὰ τὸν ὁποῖον ἔγιναν αὐτὰ ἦτο νὰ εὕρη τὴν πραγματοποίησίν της ἡ προφητεία, ἀλλά διότι ὁ λόγος τῆς προφητείας ἦτο λόγος ἀληθινὸς ὡς λόγος τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, δι’ αὐτὸ καὶ ἐπραγματοποιήθη, διὰ νὰ ἀποδεικνύεται ἐξ αὐτοῦ, ὅτι κάθε λόγος τοῦ Κυρίου εἶναι ἀξιόπιστος καὶ θὰ πραγματοποιηθῆ χωρὶς ἄλλο εἰς τὸν καιρόν του. Ἄς ἐμπιστευώμεθα λοιπὸν ἑαυτοὺς εἰς τὸν Θεὸν καὶ τὸν λόγον του, χωρὶς νὰ ἔχωμεν κανένα κίνδυνον νὰ διαψευσθῶμεν. Αὐτὸ ἄλλως τε σημαίνει καὶ ἡ λέξις «Ἐμμανουήλ», δηλαδὴ ὁ Θεὸς εἶναι μαζί μας. Καὶ ἐάν ὁ Θεὸς εἶναι μαζί μας, ὁ παντοδύναμος καὶ πανάγαθος, τότε ποιὸν θὰ φοβηθῶμεν; Μήπως κανεὶς ἠμπορεῖ νὰ μᾶς κάμη οἱονδήποτε κακόν; Ὢ Κύριε, μή μᾶς ἐγκαταλείπη ποτὲ ἡ ἀγαθότης σου. Ὅταν εἶσαι μαζί μας, εἴμεθα δυνατοί, εἴμεθα ἀσφαλεῖς. Ὅταν ἀπομακρύνεσαι ἀπό κοντά μας ἕνεκα τῶν ἁμαρτιῶν μας, εἴμεθα ἀδύνατοι. Ὁ νοητὸς λέων θὰ μᾶς κατασπάραξη. Ναί, Κύριε, νὰ εἶσαι πάντοτε μαζί μας, Σὲ ἱκετεύομεν. Στήριγμά μας καὶ σωτηρία μας.» (Ἀπό τό βιβλίο «Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν» τοῦ ἀρχιμ. Γεωργίου Δημοπούλου, Ἐκδόσεις «Ο ΣΩΤΗΡ»)
