Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
«Διεγερθείς δὲ ὁ Ἰωσὴφ ἀπό τοῦ ὕπνου ἐποίησεν ὡς προσέταξεν αὐτῷ ὁ ἄγγελος Κυρίου, καὶ παρέλαβε τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἐγίνωσκεν αὐτὴν ἕως οὗ ἔτεκε τὸν υἱόν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
« Ὅταν ὁ Ἰωσὴφ ἐσηκώθη ἀπό τὸν ὕπνον, ἔκαμε καθὼς τὸν διέταξεν ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου. Καὶ παρέλαβεν εἰς τὸν οἶκον του τὴν μνηστήν του καὶ δὲν ἦλθεν εἰς σχέσιν συζυγικὴν μαζί της ποτέ, ἄρα δὲ καὶ ἕως ὅτου ἐγέννησε τὸν πρῶτον καὶ μονάκριβον υἷόν της καὶ ἐκάλεσεν ὁ Ἰωσὴφ τὸ ὄνομὰ του Ἰησοῦν. »
ΣΧΟΛΙΟ
Ἡ πλήρης συμμόρφωσις τοῦ Ἰωσὴφ εἰς τάς ὑποδείξεις τοῦ ἀγγέλου (β)
«Διεγερθείς ὁ Ἰωσήφ… ἐποίησεν ὡς προσέταξεν αὐτῷ ὁ ἄγγελος». Δύο τινὰ διδασκόμεθα ἀπό τὸν στίχον αὐτόν. Πρῶτον: Τὴν ἀπροφάσιστον ὑπακοήν τοῦ Ἰωσὴφ εἰς τὴν ἐντολήν τοῦ Θεοῦ, τῆς ὁποίας φορεὺς ἐχρημάτισεν ὁ ἄγγελος. Δεύτερον: Τὴν ἄμεσον ἐκτέλεσιν τῆς παραγγελίας. Πράγματι. Δὲν πολυπραγμονεῖ ὁ Ἰωσὴφ περὶ τὴν ἐντολήν. Δὲν ἀμφιβάλλει, ἂν ἡ ἐντολὴ προέρχεται ἐκ τοῦ Θεοῦ· δὲν σκέπτεται, μήπως ἆραγε φαντασία ἰδική μου ἦτο τὸ πρᾶγμα. Τίποτε ἀπό αὐτά. Ἀλλά, ἀφοῦ τελείως ἐπείσθη, ὅτι εἶχε θείαν προέλευσιν ἡ παραγγελία, ὑποτάσσεται τελείως, ὑπακούει εἰς τὴν θείαν προσταγὴν καὶ συμμορφώνεται πρὸς αὐτήν. Συμμορφώνεται ὅμως ταχέως. Δὲν ἀφήνει νὰ περάση διάστημα χρόνου. Δὲν λέγει• δὲν εἶναι καὶ τόσον ἐπεῖγον τὸ θέμα• ἄς γίνη καὶ ἀργότερα· ἔχομεν καιρόν. Ἠμπορεῖ ἄλλως τε καὶ κάποιαν νέαν ἀποκάλυψιν νὰ μοῦ κάμη ὁ Θεός. Ὄχι. Ἀλλά «διεγερθείς… ἐποίησεν». Δὲν ἔχει σημασίαν, ἂν ἐμεσολάβησαν μερικαὶ ὧραι ἤ μία ἡμέρα. Σημασίαν ἔχει, ὅτι ὁ Ἰωσὴφ ἐνεργεῖ μετὰ σπουδῆς• ἐνεργεῖ συντόνως, διότι γνωρίζει, ὅτι ὁ Θεὸς δὲν θέλει ἁπλῶς νὰ συμμορφώνεται ὁ ἄνθρωπος πρὸς τάς ἐντολάς, ποὺ λαμβάνει ἀπό Ἐκεῖνον ἀλλά νὰ συμμορφώνεται ἀμέσως καὶ χωρὶς ἀναβολήν. Εἶναι δὲ πλέον ἤ βέβαιον, ὅτι ἡ ἀναβολὴ περὶ τὴν ἐκτέλεσιν τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ πολλάκις, ἂν δὲν ὁδηγήση εἰς τὴν ματαίωσιν, εἶναι δυνατὸν νὰ δημιουργήση εἰς τὸν ἄνθρωπον καταστάσεις ὄχι εὐχαρίστους. Διότι ἐπεμβαίνει καὶ ὁ Σατανᾶς καὶ μὲ τὰ ἰδικὰ του τεχνάσματα ἠμπορεῖ νὰ σπείρη τοὺς λογισμοὺς τῆς ἀμφιβολίας ὡς πρὸς τὴν σκοπιμότητα τῆς συμμορφώσεως καὶ ὁ ἄνθρωπος νὰ διατρέξη κίνδυνον σοβαρόν.» (Ἀπό τό βιβλίο «Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν» τοῦ ἀρχιμ. Γεωργίου Δημοπούλου, Ἐκδόσεις «Ο ΣΩΤΗΡ»)
