Παρασκευή 14 Ἰανουαρίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
«Τοῦ δὲ Ἰησοῦ γεννηθέντος ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας ἐν ἡμέραις Ἡρώδου τοῦ βασιλέως, ἰδοὺ μάγοι ἀπό ἀνατολῶν παρεγένοντο εἰς Ἱεροσόλυμα λέγοντες• ποῦ ἐστιν ὁ τεχθείς βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; εἴδομεν γὰρ αὐτοῦ τὸν ἀστέρα ἐν τῇ ἀνατολῇ καὶ ἤλθομεν προσκυνῆσαι αὐτῷ»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Ὅταν ὁ Ἰησοῦς ἐγεννήθη εἰς τὴν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας κατὰ τάς ἡμέρας τοῦ βασιλέως Ἡρώδου, ἰδοὺ σοφοὶ ἀστρολόγοι ἀπό τὰ μέρη τῆς ἀνατολῆς ἦλθαν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, καὶ εἶπαν· Ποΰ εἶναι ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων, πού τώρα τελευταίως ἐγεννήθη; Διότι εἴδαμεν τὸν ἀστέρα του, τὴν ὥραν ποὺ μὲ τὴν ἀνατολήν του ἔδιδεν εἴδησιν διὰ τὴν γέννησιν τοῦ νέου βασιλέως, καὶ ἤλθομεν νὰ τὸν προσκυνήσωμεν.»
ΣΧΟΛΙΟ (α)
«Ἰδού μάγοι… παρεγένοντο». Τί ἦσαν ὅμως οἱ μάγοι; Μάγοι ὠνομάζοντο ἀπό τούς λαοὺς τῆς ἀνατολῆς οἱ ἄνθρωποι οἱ σοφοί, οἱ διδάσκαλοι, οἱ ἱερεῖς, οἱ ἰατροί, οἱ ἀστρολόγοι, οἱ μάντεις, οἱ ἑρμηνευταί τῶν ὀνείρων. Κατὰ τὴν ὁμόφωνον παράδοσιν τῆς Ἐκκλησίας οἱ ἐλθόντες πρὸς προσκύνησιν τοῦ Γεννηθέντος Κυρίου μάγοι ἦσαν σοφοὶ ἀνατολῖται ἀστρολόγοι, οἱ ὁποῖοι ἀπό τὴν ἀνατολὴν κάποιου παραδόξου ἀστέρος διεπίστωσαν τὴν πρόσφατον γέννησιν τοῦ Μεσαίου. Ἐὰν αὐτοί ἦσαν βασιλεῖς, ὅπως ἀπό πολὺ παλαιὰ ὑπεστηρίχθη ὑπό μερικῶν, δὲν γνωρίζομεν. Οὔτε καὶ Ἱερεῖς ἐάν ἦσαν, εἶναι γνωστόν. Τὸ μόνον βέβαιον εἶναι, ὅτι ἦσαν ἄνθρωποι μὲ σοφίαν καὶ ἐνασχολήσεις ἀνωτέρας, κατεῖχον δὲ καὶ πλοῦτον, ὅπως ἠμπορεῖ κανεὶς νὰ συμπεράνη ἀπό τὰ δῶρα ποὺ προσέφεραν εἰς τὸν Γεννηθέντα. Οὔτε διὰ τὸν ἀριθμὸν τῶν μάγων ἠμποροῦμεν νὰ εἴμεθα βέβαιοι. Ὑπεστηρίχθη, ὅτι ἦσαν τρεῖς. Ἀλλά τοῦτο μᾶλλον ἔχει τὴν ἀρχὴν του εἰς τὸ ὅτι τριῶν εἰδῶν δῶρα προσέφεραν. Τὸ τοιοῦτον ὅμως δὲν ἀποκλείει νὰ ἦσαν ὀλιγώτεροι ἡ καὶ περισσότεροι. Ποὶα δὲ ἦτο ἡ πατρὶς των; Ὁ Εὐαγγελιστὴς περιορίζεται ἁπλῶς νὰ σημειώση, ὅτι ἦλθον «ἀπό ἀνατολῶν». Τί ἐννοεῖ ὅμως μὲ τὴν φράσιν αὐτήν; Ἄγνωστον. Ἀνατολὴ εἶναι γνωστόν, ὅτι ἐννοεῖτο ἡ χώρα ἡ πέραν τοῦ Ἰορδάνου καὶ τῆς Νεκρᾶς θαλάσσης. Ὅμως ἀπό ποῦ ἀκριβῶς ἐξεκίνησαν οἱ σοφοὶ ἀστρολόγοι δὲν γνωρίζομεν. Δὲν ἐθεώρησεν ἀπαραίτητον ὁ Θεὸς νὰ μᾶς τὸ καθορίοη. Ἴσως προήρχοντο ἀπό τὴν Ἀραβίαν. Καὶ εἰς τοῦτο ἐπιμαρτυρεῖ τὸ γεγονός, ὅτι τὰ δῶρα, ποὺ προσέφεραν, εἶναι ἐκ τῆς Ἀραβίας. Ἐνδέχεται ὅμως νὰ προήρχοντο καὶ ἀπό τὴν Περσίαν, ἤ καὶ ἀπό ἄλλην χώραν τῆς ἀνατολῆς. Δὲν ἔχει τὸ πρᾶγμα οὐσιώδη σημασίαν. Σημασίαν ὅμως ἔχει τοῦτο• ὅτι δηλαδὴ εὐθὺς ἀπό τὴν Γέννησίν του ὁ Κύριος εἵλκυσε πρὸς Ἑαυτὸν Μάγους καὶ σοφούς. Διότι ἡ πραγματικὴ σοφία ἔχει τοῦτο τὸ γνώρισμα ἀναγνωρίζει, ὅτι εἶναι δῶρον τοῦ Θεοῦ• ὅτι ἀπό Ἐκεῖνον προέρχεται, καὶ Ἐκεῖνος εἶναι ἡ πηγή της. Καὶ οἱ πραγματικοὶ σοφοὶ καταθέτουν τὴν σοφίαν τους εἰς τοὺς πόδας Ἐκείνου καὶ διακηρύττουν, ὅτι μακρὰν ἀπό τὸν Θεὸν ἠμπορεῖ νὰ ὑπάρχη πονηρὶα καὶ ἐξυπνάδα, ποὺ τὴν χρησιμοποιεῖ ὁ ἄνθρωπος διὰ νὰ ἐπιτυγχάνη διαφόρους κατακτήσεις, ἀληθινὴ ὅμως σοφία δὲν ὑπάρχει. Καὶ διὰ μέσου τῶν αἰώνων ἡ ἀλήθεια αὐτὴ ἐπαναλαμβάνεται. Οἱ ἀληθινοὶ σοφοὶ εἶναι ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ ἀφωσιωμένοι εἰς τὸν Θεὸν πιστοὶ εἰς τὸν Θεόν. Οἱ ἡμιμαθεῖς καὶ ἐπιπολαίαν μόρφωσιν διαθέτοντες, αὐτοί μόνον περιφρονοῦν τὸν Θεὸν καὶ κομπάζουν διὰ τάς γνώσεις των. Ἀλλ’ αἱ γνώσεις των αὐταί εἶναι χωρὶς καμμίαν ἀξίαν. Καὶ χρησιμοποιοῦνται ὡς ἐπί τὸ πλεῖστον ὄχι «πρὸς οἰκοδομήν», ἀλλά διὰ γκρέμισμα. Γκρέμισμα τῶν πεποιθήσεων τῶν ἀνθρώπων, ποὺ δὲν εἶναι στηριγμένοι εἰς τὸν Θεόν. Ποιὸς ἀμφιβάλλει ὅτι διὰ τὸ γκρέμισμα αὐτὸ θὰ δώσουν μίαν ἥμεραν λόγον εἰς τὸν Κριτήν;
