Κυριακή 16 Ἰανουαρίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
«Τοῦ δὲ Ἰησοῦ γεννηθέντος ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας ἐν ἡμέραις Ἡρώδου τοῦ βασιλέως, ἰδοὺ μάγοι ἀπό ἀνατολῶν παρεγένοντο εἰς Ἱεροσόλυμα λέγοντες• ποῦ ἐστιν ὁ τεχθείς βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; εἴδομεν γὰρ αὐτοῦ τὸν ἀστέρα ἐν τῇ ἀνατολῇ καὶ ἤλθομεν προσκυνῆσαι αὐτῷ»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Ὅταν ὁ Ἰησοῦς ἐγεννήθη εἰς τὴν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας κατὰ τάς ἡμέρας τοῦ βασιλέως Ἡρώδου, ἰδοὺ σοφοὶ ἀστρολόγοι ἀπό τὰ μέρη τῆς ἀνατολῆς ἦλθαν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, καὶ εἶπαν· Ποΰ εἶναι ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων, πού τώρα τελευταίως ἐγεννήθη; Διότι εἴδαμεν τὸν ἀστέρα του, τὴν ὥραν ποὺ μὲ τὴν ἀνατολήν του ἔδιδεν εἴδησιν διὰ τὴν γέννησιν τοῦ νέου βασιλέως, καὶ ἤλθομεν νὰ τὸν προσκυνήσωμεν.»
ΣΧΟΛΙΟ (γ)
«Διατί ὅμως εἰς τά Ἱεροσόλυμα «παρεγένοντο» οἱ Μάγοι; Εἶναι προφανές, ὅτι ἐγνώριζον, ὅτι τά Ἱεροσόλυμα ἦσαν ἡ πρωτεύουσα τῆς Ἰουδαίας, καί ἑπομένως ἐκεῖ ἦτο φυσικόν νά γεννηθῆ ὁ μέλλων βασιλεύς. Ἐκεῖ θά ὑπῆρχε τό βασιλικόν μέγαρον, εἰς τό ὁποῖον ὁ διάδοχος τοῦ θρόνου θά ἐγεννήθη. Ποῦ νά ἐγνώριζον οἱ Μάγοι, ὅτι ὁ βασιλεύς τῶν πάντων, ὁ Θεός ὁ Ἄπειρος, ἐγεννήθη εἰς μίαν φάτνην καί ἀνεκλίθη εἰς αὐτήν, διότι «οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι»; (Λουκ. β’ 7). Καί ἐγεννήθη ὄχι εἰς τά Ἱεροσόλυμα, ἀλλά εἰς τήν Βηθλεέμ, εἰς τήν πόλιν μέ τήν εὔφορον περίχωρον, ὅπου ὁ πρόγονός του ὁ Δαβίδ ἔβοσκε τά πρόβατα τοῦ πατέρα του.
Ἀλλ’ ἐλθόντες οἱ Μάγοι εἰς τά Ἱεροσόλυμα ἀρχίζουν νά ἐρωτοῦν, διά νά μάθουν «ποῦ ἐστιν ὁ τεχθείς βασιλεύς τῶν Ἰουδαίων». Δέν ἐρωτοῦν ἐάν ἐγεννήθη, οὔτε ἐάν αὐτός, τόν ὁποῖον ζητοῦν νά προσκυνήσουν, εἶναι βασιλεύς. Περί αὐτοῦ δέν ἔχουν καμμίαν ἀμφιβολίαν. Μόνον ζητοῦν νά μάθουν ποῦ εἶναι, ποῦ ἐγεννήθη ὁ βασιλεύς; Ἐγεννήθη ἐδῶ εἰς τά Ἱεροσόλυμα, ἤ εἰς ἄλλο μέρος; Δέν λέγουν δέ ὁ βασιλεύς, πού εἶναι καί (δικός μας βασιλεύς• ἀλλά ὁ βασιλεύς τῶν Ἰουδαίων. Ὁ βασιλεύς τοῦ λαοῦ μέ τά μεγάλα προνόμια, μεταξύ τοῦ ὁποίου ἡμεῖς οἱ ἐρωτῶντες δέν συγκαταλεγόμεθα. Δέν συγκαταλέγονται μέν μέ τόν λαόν αὐτόν οἱ εὐσεβεῖς Μάγοι. Ἀξιώνονται ὅμως πρῶτοι νά τόν γνωρίσουν καί νά τόν προσκυνήσουν. Ἀπ’ ἐναντίας οἱ Ἰουδαῖοι ἐν τῇ μεγάλῃ των πλειονότητι δέν τόν ἐδέχθησαν. «Εἰς τά ἴδια ἦλθε καί οἱ ἴδιοι αὐτόν οὐ παρέλαβον» σημειώνει μέ κάποιο παράπονον ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης (α’ 11). Βασιλεύς καί ἰδικός μας ὁ Κύριος. Καί τῆς εἰρηνικῆς βασιλείας του ἔχομεν λάβει ὅλοι πεῖραν. Ὅμως βασιλεύει ἐπι τῶν καρδιῶν μας; Τοῦ ἔχομεν δώσει ὅλον τόν ἑαυτόν μας διά νά τόν διακυβερνήση ὅπως θέλει Ἐκεῖνος; Καί ἐργαζόμεθα, ὥστε ἡ βασιλεία Του νά ἐπεκταθῆ ὅσον τό δυνατόν περισσότερον, διά νά γνωρίσουν οἱ ἄνθρωποι πόσον χρηστός βασιλεύς εἶναι, καί ποῖον εἶναι τό βασιλικόν του θέλημα, τό «ἀγαθόν καί εὐάρεστον καί τέλειον»; (Ρωμ. ιβ’ 2).»
